Παρασκευή 20 Οκτωβρίου. Οι κάτοικοι της γειτονιάς Al-Zahra στη Γάζα έρχονται αντιμέτωποι με τα ερείπια και τους τόνους σκόνης.
Με την πρόφαση πως στοχεύει εγκαταστάσεις της Χαμάς, το Ισραήλ βομβάρδιζε αδιάκοπα τη Λωρίδα της Γάζας, σε αντίποινα της επίθεσης της παλαιστινιακής οργάνωσης στο φεστιβάλ Super Nova, από τις 7 Οκτωβρίου, στοχεύοντας ωστόσο κοινότητες άμαχου πληθυσμού.
Λέγεται ότι η περιοχή πήρε το όνομά της από μια γυναίκα, ονόματι Ζάχρα. Ιστορικά, κατείχε την πρώτη θέση στην ιστορία και την ανάπτυξη της ανδαλουσιανής τέχνης και αρχιτεκτονικής, κατά την διάρκεια της «χρυσής εποχής» της Μεσαιωνικής, Ισλαμικής Ισπανίας.
Διακοπές στο ρεύμα και τις τηλεπικοινωνίες, περιορισμένες τηλεοπτικές καλύψεις από τα σημεία των μαχών και τα πεδία ακραίας βίας, ελλείψεις σε αγαθά και επιβράδυνση στις μεταφορές τραυματιών και νεκρών στα νοσοκομεία, όσα δεν βομβαρδίζονταν, ακολουθούν το χρονικό της καταστροφής.
Οι κάτοικοι της Al- Zahra και των περισσότερων συνοικιών διασκορπίζονται σε άλλα ασφαλέστερα σημεία, παρατώντας το βιός τους στο έλεος ενός ασύμμετρου πολέμου, που αν και άργησε να εκδηλωθεί άμεσα και στην συγκεκριμένη γειτονιά, αργά η γρήγορα θα ισοπέδωνε τα πάντα.
Οι Παρασκευές, δεν είναι πλέον μέρες προσευχής και οι μικρές χαρές που έκαναν ξεχωριστές ορισμένες στιγμές απόλαυσης στο τελετουργικό που ακολουθούσε με ζεστό ψωμί, χούμους και τσάι, τον τελευταίο μήνα νοθεύονται, μια και οι έννοιες της φρίκης και του πόνου, απέκτησαν κυριολεκτική σημασία, σε συχνότητα που δεν θυμίζει πια τα μικρότερης, ανά διαστήματα κλίμακας, περιστατικά περιορισμού και θανάτωσης που βίωναν οι Παλαιστίνιοι, τα χρόνια αυτά από τις δυνάμεις κατοχής.
Συνολικά το επίπεδο φτώχειας ήταν πάντα υψηλό και τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονταν όσοι οι έλεγχοι και οι πάσης φύσεως εξαναγκασμοί, ακόμα και για την είσοδο και την έξοδο από την μεγαλύτερη φυλακή του πλανήτη, γίνονταν όλο και πιο αυστηροί. Αλλά η Al-Zahra ήταν μια γειτονιά με μεγάλα σπίτια και φωτεινούς εξωτερικούς χώρους, ορισμένες καλλιέργειες, ελαιώνες, αμυγδαλιές και συκιές. Οι μονάδες κλιματισμού και οι κεραίες σημάτων, οι τηλεοράσεις σύγχρονης τεχνολογίας και οι παροχές τέτοιου είδους, εύκολα διαπιστώνει κανείς πως δεν είναι δεδομένα στις γειτονιές της Γάζας. Εν συγκρίσει δηλαδή με το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των Παλαιστινίων, εκεί παρατηρούνταν πιο ψηλές πολυκατοικίες, περιποιημένα εστιατόρια και χώροι αναψυχής, μια και οι κάτοικοι πιθανά αποτελούσαν την «αφρόκρεμα» του πληθυσμού, αφού ανάμεσά τους ξεχώριζαν ακαδημαϊκοί, ιατροί και δικηγόροι.
Πρόκειται για συνοικία που στήθηκε από τον Γιάσερ Αραφάτ τη δεκαετία του 1990 και οι γηγενείς λένε ότι εξακολουθούσε να έχει ισχυρούς δεσμούς με την Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία εδρεύει στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, που δεν στηρίζει τη Χαμάς.
Εκτείνεται βορειότερα του ποταμού Ουάντι Γάζα, τοποθεσία που δεν διέθετε στρατό, εκ των μαρτυριών δε, πιθανότατα δεν κατοικούσαν πολλοί υποστηρικτές της Χαμάς. Ωστόσο, τα χρώματα που σχημάτιζε το ηλιοβασίλεμα πίσω από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες που έκαναν την απογευματινή τους βόλτα οι κάτοικοι δεν είναι πια ίδια. Ούτε τα πουλιά ακούγονται να κελαηδούν τα πρωινά στην ίδια συχνότητα. Η «κοσμικότητα» που διακατείχε την περιοχή φαντάζει σκοτεινό παρελθόν στα συντρίμμια.
Αξίζει να κατανοηθεί, ότι πρόκειται για περιοχή στην οποία είχαν κτιστεί οικήματα ανθρώπων που, είτε στο παρελθόν είχαν καταφέρει να διαφύγουν στο εξωτερικό και πλέον εργάζονται εκτός, είτε επέστρεψαν στα παλαιστινιακά εδάφη ενώ ζούσαν στο εξωτερικό για μία περίοδο της ζωής τους.
Πηγή Φωτογραφίας: Getty
