Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έφυγαν για την επαρχία Χαν Γιουνίς στη Γάζα με οποιοδήποτε διαθέσιμο μέσο, ακόμα και πεζοί πολλοί εξ αυτών, ελλείψει καυσίμων στις περιοχές τους, ενώ υπολογίζονται γύρω στους 400.000, όσοι άφησαν τη Βόρεια Γάζα και κατευθύνθηκαν νότια στον δρόμο Salah al-Din τις τελευταίες 48 ώρες, μετά από εντολή του Ισραήλ για εκκένωση.
Η ασφάλεια στις μετακινήσεις δεν είναι ποτέ δεδομένη, ενώ υπό τον φόβο ότι ότι η Λωρίδα της Γάζας είναι από κάθε πλευρά αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, οι επιλογές για το πού θα καταλήξουν τα «καραβάνια» είναι περιορισμένες.
Η περιοχή αυτή στη Γάζα, που συνήθως φιλοξενεί 400.000 ανθρώπους, έχει φτάσει περισσότερους από ένα εκατομμύριο μέσα σε μια νύχτα. Άνθρωποι των οποίων οι περιουσίες βομβαρδίστηκαν, φοβισμένες μητέρες με μωρά στην αγκαλιά, δίχως τροφή και στέγη, δίχως γνώση για το μέλλον, αφού δεν υπάρχει κανενός είδους μ’εριμνα για τον άμαχο πληθυσμό.
Ελλείψει πόρων, το κύριο νοσοκομείο, από το οοποίο έλειπαν ήδη βασικά είδη πρώτης ανάγκης, δεν έχει δεχθεί μόνο άρρωστους και τραυματίες από το βορρά, αλλά έχει γίνει πλέον καταφύγιο, αφού πρόκειται για χώρο που προστατεύεται από το διεθνές δίκαιο.
Οι γιατροί λένε ότι δεν έχουν σχεδόν τίποτα να δώσουν στη ροή των νέων θυμάτων – το νερό διατίθεται στα 300 ml την ημέρα για τους ασθενείς, όχι για τους πρόσφυγες όμως.
Μικρά διαμερίσματα, που ήδη στέγαζαν περισσότερους από όσοτς μπορούσαν άνετα να χωρέσουν, στεγάζουν 50 ή 60 άτομα, με αποτέλεσμα να γίνεται αδύνατο να επιβιώσουν για πολύ με τον τρόπο αυτό.
Σε ένα σχολείο, το οποίο διευθύνεται από την υπηρεσία παροχής βοήθειας του ΟΗΕ, κάθε τάξη είναι γεμάτη. Μητέρες και γιαγιάδες μαγειρεύουν σε παγκάκια του πάρκου στην αυλή καθώς τα πεινασμένα παιδιά τους περιμένουν ανυπόμονα.
Αλλά όταν δεν υπάρχει πια χώρος -και δεν υπάρχει άλλος χώρος- η ανθρωπότητα αναπόφευκτα ξεχύνεται στους δρόμους, γεμίζει τα σοκάκια και τις υπόγειες διαβάσεις και ζει και κοιμάται στο χώμα, στη σκόνη, στα ερείπια, περιμένοντας κάτι καλύτερο που μπορεί να μην έρεθει ποτέ.
Δεν υπάρχει νερό στα μαγαζιά πια, εκτός από καύσιμα και ψωμί που είχαν αρχίσει να εκλείπουν ή από την προηγούμενη εβδομάδα.
Κτίρια που κατέρρευσαν και σωροί από μπάζα γεμίζουν τους δρόμους και ρουκέτες εκτοξεύονται ακόμα και κοντά στο νοσκομείο, ως αντίποινα από πλευράς ισραήλ.
Το βουητό των ισραηλινών drones που αναζητούν τον επόμενο στόχο τους είναι πάντα παρόν.
Και πέφτουν βόμβες, πέφτουν κτίρια, και τα νεκροτομεία και τα νοσοκομεία γεμίζουν με περισσότερο κόσμο.
Όλες οι τηλεφωνικές υπηρεσίες είναι εκτός λειτουργίας και η ενημέρωση δυσκολεύει, με μόνο πέρασμα που θα βοηθούσε την κατάσταση, τη Ράφα, οι συνθήκες όσο το άνοιγμά της καθυστερεί, δυσκολεύουν περισσότερο. Ας ληφθεί υπόψιν, ότι ακόμα κι αν άνοιγε η Αίγυπτος το εν λόγω πέρασμα, τα προβλήματα που θα δημιουργούνταν από τη υπερβολική συγκέντρωση Παλαιστινίων στο σημείο, θα ήταν τεράστια.
Ένα εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Γάζα, περιμένουν 20 χιλιόμετρα από τη Ράφα. Μόλις ανοίξει η διάβαση, θα επικρατήσει χάος. Το ίδιο συνλέβη το 2014 και με τα χειρότερα δεδομένα της τωρινής συνθήκης, η Αίγυπτος φοβάται ακόμα περισσότερο μια ανθρωπιστική κρίση στα εδάφη της.
