Η Εύα Καϊλή σε λίγες ημέρες συμπληρώνει τέσσερις μήνες στις φυλακές του Χάρεν, στο πλαίσιο της έρευνας για το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην Ευρωβουλή, το Qatargate. Την Μεγάλη Πέμπτη θα διεξαχθεί νέα ακρόαση, με τον Βέλγο δικηγόρο της Καϊλή, Σβεν Μαρί, να προχωρά στην αντεπίθεση, μετά και την απόφαση του Δικαστηρίου των Βρυξελλών να αφήσει ελεύθερο τον Αντόνιο Παντσέρι

Υπενθυμίζεται πως και ο σύντροφός της, Φραντσέσκο Τζόρτζι, βρίσκεται ελεύθερος (με βραχιολάκι και ο ίδιος όπως ο Παντσέρι), εν αντιθέσει με την ίδια, η οποία μαζί με τον Σοσιαλδημοκράτη συνάδελφο της, Μαρκ Ταραμπέλα, είναι οι δύο που κρατείτο από τις αρχές.

Το γιατί η Εύα Καϊλή παραμένει φυλακισμένη, προσπάθησε να αποσαφηνίσει με άρθρο του για την εφημερίδα Liberation, ο Jean Quatrem, ανταποκριτής για την Ευρώπη. Όπως γράφει στην αρχή του άρθρου του, ποτέ δεν προβλήθηκε κάποιος πειστικός λόγος από το δικαστικό σύστημα, πέρα από το Quiévrain, για να δικαιολογήσει αυτόν τον εγκλεισμό, ο οποίος ωστόσο μπόρεσε να είναι τόσο παραγωγικός, ώστε τροφοδότησε τον τοπικό Τύπο με στοιχεία του φακέλου, φυσικά μόνο εις βάρος της Ελληνίδας ευρωβουλευτού.

Το γεγονός ότι ο Αντόνιο Παντσέρι που θεωρείτο εκείνος που κινούσε τα νήματα για το Qatargate αφέθηκε ελεύθερος, δημιουργεί εύλογα ερωτήματα σχετικά με το γιατί η Καϊλή, που είχε έναν περιθωριάκο ρόλο, συνεχίζει να βρίσκεται φυλακισμένη. Ήταν μάλιστα κι εκείνη που πέρασε περισσότερο χρόνο σε ένα βελγικό cul-de-basse-fosse, στερώντας της την διχρονη κόρη της. 

Ο Μαρκ Ταράμπελα, με τη σειρά του, βρίσκεται στις φυλακές Marche-en-Famenne, από τις 10 Φεβρουαρίου. Η σύλληψή του από τις βελγικές αρχές υπο την εντολή του ανακρική Μισέλ Κλεζ, δημιουργεί ακόμα περισσότερα ερωτήματα. Κι αυτό γιατί κατά τη διάρκεια της έρευνας στο σπίτι του από την αστυνομία, δεν εντοπίστηκε τίποτα παράνομο. Ούτε στους τραπεζικούς του λογαριασμούς, ενώ ο ίδιος ψήφισε την άρση της δικής του βουλευτικής ασυλίας για να μπορεί να εξηγηθεί ελεύθερα ενώπιον του δικαστή. 

Σε αντίθεση δηλαδή με την Καϊλή που τουλάχιστον είχαν βρεθεί στην κατοχή της 600.000 ευρώ, που η προέλευση τους παραμένει ακόμα αβέβαιη, δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό για τον Ταράμπελα, για να είναι ακόμα φυλακισμένος. Το μοναδικό στοιχείο που έχουν οι αρχές στα χέρια τους, είναι τα 120.000 ευρώ που δήλωσε ο ίδιος ο Παντσέρι ότι του έδωσε, χωρίς όμως να υπάρχει ίχνος από αυτά. 

Γιατί λοιπόν Καϊλή και Ταράμπελα παραμένουν στη φυλακή;

Ίσως το μοναδικό ενδεχόμενο που οι δύο Ευρωβουλευτές βρίσκονται υπό κράτηση, είναι η δημόσια ασφάλειά. Αλλά κι αυτό δεν μπορεί να σταθεί σαν επιχείρημα, μιας και κανένας από τους δύο δεν έχουν ποινικό μητρώο. Δεν απείλησαν και δεν σκότωσαν κανέναν, δηλαδή.

Από την άλλη, λέγεται πως υπάρχει κίνδυνος διαρροής ή καταστροφής αποδεικτικών στοιχείων, αλλά και πάλι, όλα αυτά έχουν κατασχεθεί, επομένως δεν τίθεται τέτοιο ζήτημα. Πόσω μάλλον για τον Ταράμπελα, ο οποίος είχε άπλετο χρόνο να καταστρέψει κάθε στοιχείο, αφού συνελήφθη δύο μήνες μετά την γνωστοποίηση του σκανδάλου.

Αξίζει να σημειωθεί πως η μεταχείριση του ανακριτή Μισέλ Κλεζ, δεν έχει καμία σχέση με εκείνη του Serge Kubla, το 2014, που κατηγορήθηκε για διαφθορά, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και παράνομη κατάχρηση συμφερόντων. Σε 24 ώρες είχε απελευθερωθεί, αν και πρέπει να αναφερθεί πως ο Kubla ήταν ένας υπουργός που είχε τα μέσα να καθαρίσει τους φακέλους του και να ασκήσει πίεση στους μάρτυρες.

Στην εν λόγω υπόθεση είχαν βρεθεί στο όνομα του λογαριασμοί σε φορολογικούς παραδείσους και τα ποσά που κατασχέθηκαν ήταν πολλά εκατομμύρια ευρώ. Η βελγική δικαιοσύνη χρειάστηκε 9 χρόνια για να καταδικάσει τον Κubla, σε δύο χρόνια φυλάκιση με αναστολή και μέγα πρόστιμο, δηλαδή μια συνηθισμένη ποινή σε τέτοιου είδους περιπτώσεις.

Όπως επίσης, γιατί το βελγικό δικαστικό σύστημα δεν συνέλαβε καν τον διευθυντή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον Εσθονό Margus Rahuoja, εξίσου κατηγορούμενο για έγκλημα, και όχι για ένα έγκλημα όπως η Εύα Καϊλη, αυτό του βιασμού μιας νεαρής υφισταμένης του.

Ο Κλεζ φαίνεται, με τα πολλά και με τα λίγα, πως θέλει να αποσυρθεί από την ενεργό δράση στο τέλος της χρόνιας με ντόρο. Ειδικά, από τη στιγμή που δεν τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, αφού γνωρίζει ότι η δίκη θα πάρει περίπου δέκα χρόνια…