Απαντώντας σε μια ομάδα καρδιναλίων που του ζήτησαν σαφήνεια για το θέμα, ο Πάπας Φραγκίσκος ξεκαθάρισε πως κάθε αίτημα για ευλογία πρέπει να αντιμετωπίζεται με «ποιμαντική φιλανθρωπία».

«Δεν μπορούμε να είμαστε δικαστές που απλώς αρνούνται, απορρίπτουν και αποκλείουν», σημείωσε μεταξύ άλλων.

Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι η Εκκλησία εξακολουθεί να θεωρεί τις σχέσεις μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου «αντικειμενικά αμαρτωλές» και δεν αναγνωρίζει τους γάμους ομοφυλόφιλων. Το αίτημα ήταν ένα από τα πολλά που στάλθηκαν στον Πάπα ενόψει μιας εβδομαδιαίας παγκόσμιας συγκέντρωσης για να συζητηθεί το μέλλον της Εκκλησίας, που θα πραγματοποιηθεί στο Βατικανό την Τετάρτη.

Επίσκοποι αρκετών χωρών, συμπεριλαμβανομένου του Βελγίου και της Γερμανίας, έχουν αρχίσει να επιτρέπουν σε ιερείς να ευλογούν ομόφυλα ζευγάρια, αλλά η θέση των εκκλησιαστικών αρχών παρέμενε ασαφής.

Αν και αυτό φαίνεται μια σημαντική αλλαγή, πρέπει να θυμόμαστε ότι πρόσφατα, την άνοιξη του 2021, ο ίδιος Πάπας ενέκρινε ένα διάταγμα από το δογματικό γραφείο του Βατικανού που απαγορεύει στους ιερείς να ευλογούν τις ενώσεις ομοφυλοφίλων.

Στη συνέχεια, τονίστηκε ότι τέτοιες συνεργασίες είναι αμαρτωλές και ως τέτοιες δεν μπορούν να ευλογηθούν. Νωρίτερα φέτος, όταν ο Πάπας Φραγκίσκος ανέφερε ότι η ομοφυλοφιλία δεν είναι έγκλημα, συνέχισε να κάνει λόγο για αμαρτία.

Αυτή τη φορά ο Πάπας αναφέρθηκε γενικότερα σε όσους ζητούν ευλογία εκφράζοντας ένα αίτημα για βοήθεια από τον Θεό για να μπορέσουν να ζήσουν καλύτερα, κάτι που είπε ότι δεν πρέπει να τους το αρνηθεί κανείς. Πρόσθεσε πως η Εκκλησία αντιλαμβάνεται τον γάμο ως μια «αποκλειστική, σταθερή και αδιάσπαστη ένωση μεταξύ ενός άνδρα και μιας γυναίκας» και θα πρέπει να αποφεύγει «κάθε είδος ιεροτελεστίας ή μυστηρίου που μπορεί να έρχεται σε αντίθεση με αυτήν την πεποίθηση». Επισήμανε από την άλλη, ότι «όταν ζητείται μια ευλογία, είναι η έκφραση μιας παράκλησης προς τον Θεό για βοήθεια, μια ικεσία για να ζήσεις καλύτερα».

Τα αιτήματα για ευλογίες θα πρέπει να εξετάζονται κατά περίπτωση, όπως υποστηρίζει και «οι αποφάσεις που μπορεί να αποτελούν μέρος της ποιμαντικής σύνεσης σε ορισμένες περιπτώσεις δεν πρέπει απαραίτητα να γίνονται κανόνας».

«Ο Κανονικός νόμος δεν πρέπει και δεν μπορεί να καλύπτει τα πάντα», είπε.