Περιεχόμενα

  1. Οι αδυναμίες και οι φόβοι της εξουσίας του Πούτιν
  2. Στο «συρτάρι» οι αποδείξεις για το ιστορικό μεγαλείο της Ρωσίας
  3. «Απίστευτη παραδοχή αδυναμίας του Πούτιν»

Λίγα 24ωρα αφότου οι αποστάτες μισθοφόροι της Wagner παρ’ολίγον να προκαλέσουν εμφύλιο στη Ρωσία, η παγκόσμια διπλωματία αλλά και τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά δίκτυα αναφέρουν πως εμφανίστηκαν «πραγματικές ρωγμές» στην κυβέρνηση Πούτιν που ίσως προσφέρουν ένα κρίσιμο πλεονέκτημα στην Ουκρανία, εν μέσω αντεπίθεσης.

Υπό τον τίτλο: Η απίστευτη παραδοχή της αδυναμίας του Πούτιν», η γαλλική εφημερίδα Liberation σχολιάζει τον τρόπο με τον οποίο ο Ρώσος πρόεδρος αντέδρασε στην αποτυχημένη ανταρσία της ομάδας μισθοφόρων της Wagner το περασμένο Σαββατοκύριακο, με επικεφαλής τον Γεβγκένι Πριγκόζιν.

Στον απόηχο της εξέγερσης της Wagner, γράφει το δημοσίευμα, όλες οι αποδείξεις για το ιστορικό μεγαλείο της Ρωσίας που παρουσίασε ο πρόεδρος Πούτιν μπήκαν στο ράφι. Μπορεί οι άνδρες του Πριγκόζιν να αποσύρθηκαν και ο επικεφαλής της μισθοφορικής ομάδας να δείχνει αποδυναμωμένος, αλλά δεν αναιρείται το ισχυρό «χαστούκι» στο ρωσικό πρόσωπο.

Οι αδυναμίες και οι φόβοι της εξουσίας του Πούτιν

Επικαλούμενος τον εμφύλιο πόλεμο του 1917, το αφεντικό του Κρεμλίνου έδειξε τις αδυναμίες και τους φόβους της εξουσίας του: Ξεχάστηκε ο Μεγάλος Πέτρος, αυτοκράτορας όλων των Ρωσιών, ένας απολυταρχικός και ταυτόχρονα εκσυγχρονιστής ηγεμόνας, ο οποίος κυβέρνησε επί 43 χρόνια και έδωσε το όνομά του στην Αγία Πετρούπολη απ’ όπου κατάγεται ο Πούτιν– την οποία έχτισε σε εδάφη που κατέλαβε από τους Σουηδούς.

Ξεχάστηκε ο τσάρος Νικόλαος ο Α΄, ορκισμένος εχθρός της Δύσης, το άγαλμα του οποίου δεσπόζει μπροστά από το περίφημο τραπέζι όπου κάθεται ο Γάλλος πρόεδρος, Εμανουέλ Μακρόν στο Ελιζέ.

Ξεχάστηκε η μάχη της Πολτάβας (1709), που τερμάτισε την κυριαρχία της Σουηδίας ως της σημαντικότερης στρατιωτικής δύναμης στη βόρεια Ευρώπη, παρά το γεγονός ότι πριν μόλις ένα χρόνο προβαλλόταν από το Κρεμλίνο ως απόδειξη της ανθεκτικότητας των Ρώσων στρατιωτών. Ξεχάστηκε η προσάρτηση της Κριμαίας (1783) από την αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β’.

Στο «συρτάρι» οι αποδείξεις για το ιστορικό μεγαλείο της Ρωσίας

Όλες οι αποδείξεις που παρουσίασε ο Βλαντιμίρ Πούτιν για το ιστορικό μεγαλείο της Ρωσίας, τις οποίες τόσο συχνά προβάλλει στον λαό του και την διεθνή κοινότητα, έχουν πλέον μπει στο «συρτάρι», γράφει ο αρθρογράφος της εφημερίδας Dov Alfon.

Μετά την «τρελή» προέλαση του επικεφαλής της ομάδας «Wagner» Γεβγκένι Πριγκόζιν και των στρατιωτών του προς τη Μόσχα, ο επικεφαλής του Κρεμλίνου αναφέρθηκε σ’ ένα εντελώς διαφορετικό γεγονός, το «1917».

Γιατί σ’ αυτό το έτος; Ανέκαθεν ο Πούτιν είχε πάντα πλήρη επίγνωση της σημασίας του ρωσικού εμφυλίου πολέμου, 1917 – 1921, στη συλλογική μνήμη. «Πρόκειται για ισχυρή μνήμη», εξηγεί ο κορυφαίος ιστορικός Άντονι Μπιβόρ.

Για τον Βρετανό επιστήμονα, o Πούτιν έχει υιοθετήσει την ιδεολογία των Λευκορώσων, με μια Ορθόδοξη Ρωσία και μια σλαβική αυτοκρατορία που εκτείνεται από το Βλαδιβοστόκ μέχρι τη Λισαβόνα.

Η αναβίωση αυτής της αυτοκρατορίας σημαίνει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι σε χαρισματικούς ταραξίες όπως ο Πριγκόζιν, που έχουν ήδη οδηγήσει τη Ρωσία σε έναν αιματηρό εμφύλιο πόλεμο.

«Απίστευτη παραδοχή αδυναμίας του Πούτιν»

Αλλά δεν θα έπρεπε να είμαστε επιφυλακτικοί με τον ίδιο τον Πούτιν; «Αυτά τα γεγονότα (του Σαββάτου) έδειξαν τον βαθμό στον οποίο η κοινωνία συσπειρώνεται γύρω από τον Ρώσο πρόεδρο», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ αποδεικνύοντας ότι με όλους τους αυταρχικούς ηγέτες, όλα είναι καλά μέχρι να αλλάξουν τα πράγματα.

«Το γεγονός και μόνο ότι ο Πούτιν ανέφερε τον κίνδυνο εμφυλίου πολέμου στην ομιλία του, μετά την ανταρσία της ομάδας μισθοφόρων της Wagner, ισοδυναμεί με την παραδοχή ότι ο κίνδυνος αυτός ελλοχεύει.

Κι αυτό από μόνο του είναι μια απίστευτη παραδοχή αδυναμίας», υπογραμμίζει ο Βρετανός ιστορικός Μπιβόρ και προσθέτει: «Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Μέγας Πέτρος αποδεικνύεται ένα δύσκολο πρότυπο για να ακολουθήσει κανείς».