Στα μέρη του, υπάρχει μία έκφραση που κολλάει γάντι στην περίπτωσή του: A taste of your own medicine. Στα ελληνικά θα το αποδίδαμε ως «πληρώνεται με το ίδιο νόμισμα». Ένα ρίσκο που ad hoc εμπεριέχει η πολιτική. Παίζεις το παιχνίδι. Κανείς δεν σου εγγυάται πως πάντα θα κερδίζεις. Όσοι ασχολούνται με το χώρο, θα σου πουν πως αυτό είναι και η γοητεία – θέλει μια κάποια λόξα για να είναι αυτή η καθημερινότητά σου, με την καλή ή την κακή έννοια.
Δεν λέμε πως ο Ρον ΝτεΣάντις ξέπεσε στην πλευρά των ηττημένων. Κάθε άλλο. Ο κυβερνήτης της Φλόριντα διατηρεί υψηλή δημοτικότητα όπως έδειξε η πρόσφατη πανηγυρική επανεκλογή του στο πόστο. Συνεχίζει επίσης να προβάλει ως το ανερχόμενο αστέρι των Ρεπουμπλικάνων και πιθανός μελλοντικός πρόεδρος των ΗΠΑ.
Απλά, στην πιο κρίσιμη (μέχρι την επόμενη;) καμπή της πολιτικής του καριέρας, βλέπει τα πράγματα να πηγαίνουν προς μια κατεύθυνση που αν δεν δράσει άμεσα και σωστά μπορεί να προξενήσει ισχυρή ζημιά στις μεγάλες φιλοδοξίες του. Βλέπει ορισμένες από τις τακτικές του να του γυρνάνε μπούμερανγκ, βλέπει πως δεν ελέγχει απόλυτα τα τι και τα πώς.
Από αγαπημένο παιδί του Τραμπ, ορκισμένος εχθρός του
Ο Ντόναλντ Τραμπ πνέει μένεα εναντίον του. Ο πρώην «Πλανητάρχης» έχει αντιληφθεί πως αυτός που θεωρούσε «παιδί του» και βοήθησε τα μέγιστα να ανέβει, έχει δική του ατζέντα, επιζητά να του φάει το χώρο και τη θέση. Κάτι, προφανώς και αναμενόμενα, casus belli για τον «πορτοκαλί». «Ron de Sanctimonius», ήτοι «Ρον ο Υποκριτής» τον αποκαλεί όπου σταθεί και όπου βρεθεί, στάζοντας φαρμάκι για αυτό που εκλαμβάνει ως προδοσία. Εξαπολύοντας παράλληλα και απειλές: «Θα σας έλεγα πράγματα γι’ αυτόν που δεν θα είναι πολύ κολακευτικά – ξέρω περισσότερα γι’ αυτόν από οποιονδήποτε, εκτός ίσως από τη σύζυγό του», έχει πει, μεταξύ πολλών άλλων.
Ο ΝτεΣάντις σωπαίνει, κυρίως επειδή μέχρι τώρα δεν έχει πει επίσημα πως θα είναι υποψήφιος για το χρίσμα του κόμματος. Επειδή επίσης ξέρει πως έχει το αβαντάζ του χρόνου – είναι πολύ πιο νέος, τίποτα δεν τον βιάζει να κάνει από τώρα κίνηση. Κι άλλωστε, πρώτα πρέπει να λύσει κάποια άλλα άμεσα και ακανθώδη ζητήματα που άπτονται των αρμοδιοτήτων του κι αυτός τα έχει ωθήσει προς τα εκεί. Ζητήματα που του πληγώνουν το image, κηλιδώνουν το κύρος του και την προοπτική του.
Η δημιουργική ασάφεια πληγώνει τον ΝτεΣάντις
Μία από τις πλέον πολυσυζητημένες κινήσεις του 44χρονου κυβερνήτη όσο κάνει κουμάντο στη Φλόριντα είναι ο νόμος που πέρασε και ορίζει πώς θα διδάσκονται στα δημόσια σχολεία της Πολιτείας τα μαθήματα για το φύλο ή τις φυλές. Τι θα λέγεται, τι δεν θα λέγεται, πώς θα λέγεται.
Μια ξεκάθαρη σταυροφορία κατά του woke κινήματος. Εκείνη την εποχή, πολλοί ειδικοί είχαν προειδοποιήσει πως το νομοσχέδιο ήταν γραμμένο τόσο αόριστα ώστε εύλογα θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως de facto απαγόρευση οτιδήποτε άλλου πέραν ενός λόγου, ειδικά επικυρωμένου από το κράτους.
Ακόμη και οι επικριτές του wokeness παραδέχτηκαν ότι απαγορεύσεις για «διχαστικές έννοιες» και ο ορισμός της «αλήθειας» είναι υποκειμενικοί, ασαφείς όροι. Προορισμένοι να «διαγράψουν» περισσότερο περιεχόμενο στα βιβλία από ό,τι είχε αρχικά προβλεφθεί.
Και, οποία έκπληξη, τώρα που τα σχολεία σε όλη τη Φλόριντα αφαιρούν από τη διδασκαλία εντελώς αθώα βιβλία επειδή προσκρούουν σε ορισμένες «διχαστικές» ερμηνείες του φύλου, της σεξουαλικότητας και του ρατσισμού, που θα μπορούσαν ενδεχομένως να παραβαίνουν τη νομοθεσία, ο ΝτεΣάντις και τα ελεγχόμενα εξ αυτού δεξιά media φωνάζουν πως του κάνουν πόλεμο, πως ψάχνουν να τον γελοιοποιήσουν. Ότι τα περισσότερα από τα εκατοντάδες βιβλία που αντιμετωπίζουν την κρατική λογοκρισία συμπεριλήφθηκαν κατά λάθος στην εκκαθάριση ή αφαιρέθηκαν σκόπιμα από εκπαιδευτικούς για να τον κάνουν να φαίνεται κακός.
Δεν μπορείς να έχεις την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Το ίδιο μαρτυρά και το μέτωπο που έχει ανοίξει με την Disney. Από την οποία αφαίρεσε τα ειδικά προνόμια της, περί 55ετούς ελέγχου στην περιοχή που καλύπτει τα θεματικά πάρκα της. Επειδή η εταιρεία υπερασπίστηκε τους υπαλλήλους της που ανήκουν στην LGBT κοινότητα και κριτίκαρε ανοιχτά το νόμο, που συνοψίστηκε ως ««Don’t Say Gay»» και απαγορεύει τη διδασκαλία για τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα φύλου στο νηπιαγωγείο έως την τρίτη τάξη.
Τι κάνει; Χρησιμοποιεί την εξουσία του για να τιμωρήσει μια ιδιωτική εταιρεία που δε συμφωνεί με τις θέσεις του. Υποσχόμενος μετά να συνεχίσει να ασκεί κρατική εξουσία για να πιέσει την εταιρεία να παράγει περιεχόμενο που να ταιριάζει με τη δική του ιδεολογική ατζέντα.
Ο θάνατος της ελευθερίας του Τύπου θα έχει διπλή ανάγνωση
Είναι μια συνήθεια που έχουν αρκετοί αυτής της ιδεολογικής υπερσυντηρητικής κατεύθυνσης. Προτιμούν να απαγορεύσουν ό,τι θεωρούν ως «κακές ιδέες» παρά να προσπαθήσουν να τις νικήσουν στα ίσα.
Αυτό φανερώνει και ο μεγάλος πόλεμος που ετοιμάζεται να εξαπολύσει κατά των media. Εις το όνομα της «αλήθειας» θέλει να αφαιρέσει μια σημαντική νομική προστασία για τους δημοσιογράφους, παρότι ίσως αυτοί που θα υπέφεραν περισσότερο από κάτι τέτοιο θα ‘ταν τα φίλα προσκείμενα σε αυτόν ΜΜΕ – όπως το Fox News που τόσο τον αγαπά και τον προωθεί.
Δεν του αρέσει να έχει αντίλογο, θέλει να ζει σε ένα μικρόκοσμο που ό,τι λέει ισχύει και τον αγαπάνε όλοι. Αρνείται συνεπώς να μιλήσει με δημοσιογράφους που δεν είναι ανοιχτά υπέρ του. Και θέλει να περάσει νόμο που θα μετατρέπει σε έγκλημα τη χρήση ανώνυμων πηγών και παράλληλα θα αναγκάζει τα ειδησεογραφικά πρακτορεία να είναι νομικά υπεύθυνα να αποδείξουν (πέρα από κάθε αμφιβολία) όσα δημοσίευσαν.
Αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορούσαν πλέον να γίνουν λάθη, για κανένα λόγο. Κάτι, προφανώς, αδύνατο. Που θα αφήσει εκτός κάδρου κριτικής ή ελέγχου τους ισχυρούς. Βασικά θα είναι ο θάνατος της δημοσιογραφίας. Η χαριστική βολή στην ελευθερία του λόγου περιορίζοντας την ανοιχτή συζήτηση που είναι κρίσιμη για τη λειτουργία μιας δημοκρατίας.
Πώς το λένε αυτό; Λογοκρισία. Έλεγχος του τι και πώς λέγεται, φιλτράρισμα της πληροφορίας προς ίδιον όφελος. Και θα το δεχτεί αυτό η κοινωνία; Γιατί όχι, αν σκεφτούμε πως μεγάλη μερίδα του κόσμου έχει απωλέσει εντελώς την εμπιστοσύνη προς τα παραδοσιακά Media. Το «ΑΡΔάκια του 20ευρου» δεν είναι μόνο ελληνικό «προνόμιο», έστω κι αν εκεί το λένε με άλλο τρόπο και το μετράνε σε dollars…
Ωστόσο ακόμα και ο ΝτεΣάντις καταφέρει να ανατρέψει την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που προστατεύει τους δημοσιογράφους από μηνύσεις συκοφαντικής δυσφήμισης, τότε μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με μια κατάσταση που δεν θα του αρέσει καθόλου. Να του γυρίσει μπούμερανγκ, να «πάρει ακόμα μια γεύση από το δικό του φάρμακο» καταπώς λέγαμε στην αρχή.
Γιατί στον ίδιο παρονομαστή θα βρεθούν και τα δικά του μιντιακά κανάλια επικοινωνίας, όπως ο Fox News που αρκετές φορές έχει χρησιμοποιήσει την ίδια προστασία περί συκοφαντικής δυσφήμισης ως υπεράσπιση. Αβολες αλήθειες μπορεί να βγουν κάλλιστα (ή χείριστα) στη φόρα και να τον καταστρέψουν. Πρόσεχε τι εύχεσαι…
Ο ΝτεΣάντις καλείται να δείξει τον πραγματικό εαυτό του
Πάντως, ο ΝτεΣάντις έχει δείξει ως τώρα πως έχει τη σύνεση να ξέρει πότε να σταματήσει, ως πού θα το πάει, πότε να κάνει κίνηση. Ακόμα και στην πανδημία, ενώ ήταν λάβρος κατά των υγειονομικών μέτρων, έκανε και υποχωρήσεις όταν έπρεπε.
Επίσης πρόσφατα και μετά το καταστροφικό πέρασμα του κυκλώνα Ίαν, είχε υποδεχθεί τον Αμερικανό πρόεδρο Τζο Μπάιντεν με όλες τις τιμές, παρά την πολιτική τους αντιπαλότητα και δεν απαρνήθηκε την ομοσπονδιακή βοήθεια που του προσφέρθηκε. Ένας τρόπος να δείξει πως ξέρει να προσαρμόζεται και ενδεχομένως πως δεν είναι ίδιος με τον Τραμπ(ουκο)…
Όπως έγραψαν πρόσφατα οι Financial Times: «Ο ΝτεΣάντις είναι ο Ντόναλντ Τραμπ με εγκέφαλο και χωρίς το τσίρκο». Το αμέσως επόμενο διάστημα θα δείξει σε μεγάλο βαθμό αν αυτό ισχύει ή όχι.
Γιατί πολλοί λένε πως ο 44χρονος κυβερνήτης είναι τάλε κουάλε με τον άλλοτε μέντορα του. Άμετρα φιλόδοξος, εκρηκτικός, λαϊκιστής, διχαστικός, αλαζόνας, οπισθοδρομικός, χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης, έτοιμος να πατήσει επί πτωμάτων για να κάνει αυτό που θέλει, για να πάει εκεί που θέλει.
Photo Credits: Shutterstock
