Για πρώτη φορά στα χρονικά οι αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα στοιχείο, που βρίσκεται στο ανθρώπινο σώμα, σε έναν γαλαξία που απέχει περισσότερο από 12 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Το φθόριο μπορεί να βρεθεί στα οστά και στα δόντια μας ως ιόντα φθορίου και πλέον μπορεί να βρεθεί και στο διάστημα.

Ιόντα φθορίου χρησιμοποιούνται στις οδοντόκρεμες δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Maximilien Franco, μεταδιδακτορικός ερευνητής αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Hertfordshire στο Ηνωμένο Βασίλειο, σε δήλωση. Δεν γνώριζαν ποιος τύπος αστεριών παρήγαγε το φθόριο στο Σύμπαν.

Τα στοιχεία που βρέθηκαν σε όλο το ηλιακό μας σύστημα, στη Γη και στο σώμα μας προήλθαν από τους πυρήνες των άστρων και απελευθερώθηκαν σε αστρικές εκρήξεις. Το πώς δημιουργήθηκε το φθόριο μέσα σε αυτά τα αστέρια παραμένει ακόμα μυστήριο. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τηλεσκόπια Atacama Large Millimeter/submillimeter Array στη Χιλή για να ανιχνεύσουν το φθόριο σε έναν απίστευτα μακρινό γαλαξία.

Το φθόριο υπήρχε ως υδροφθόριο στα νέφη αερίων του γαλαξία NGP-190387. Το φως από αυτόν τον γαλαξία έχει ταξιδέψει πάνω από 12 δισεκατομμύρια χρόνια για να φτάσει σε εμάς. Οι αστρονόμοι βλέπουν αυτόν τον γαλαξία όπως εμφανιζόταν όταν το σύμπαν ήταν μόλις 1,4 δισεκατομμυρίων ετών. Ωστόσο τα αστέρια που απελευθερώνουν φθόριο στο διάστημα διαλύονται γρήγορα.

Αυτά τα εξελιγμένα αστέρια έχουν μεγάλη μάζα, αλλά επιβιώνουν μόνο για μερικά εκατομμύρια χρόνια, που μοιάζουν λίγα σε σύγκριση με τα 13 δισεκατομμύρια χρόνια που υπάρχει το σύμπαν μας. Μόνο μερικά – ένα στα εκατό εκατομμύρια- τεράστια αστέρια εξελίσσονται σε Wolf-Rayets καθώς πλησιάζουν στο τέλος της ζωής τους. Αυτό το στάδιο διαρκεί μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια.

Απέδειξαν ότι τα αστέρια Wolf-Rayet, τα οποία είναι από τα πιο ογκώδη αστέρια και μπορούν να εκραγούν καθώς φτάνουν στο τέλος της ζωής τους, μας βοηθούν, κατά κάποιο τρόπο, να διατηρήσουμε την υγεία των δοντιών μας, αφού αποτελούν την πηγή του φθορίου.

Η ανίχνευση φθορίου από την ομάδα ήταν μια τυχαία ανακάλυψη που έγινε δυνατή χάρη στη χρήση του διαστήματος και των επίγειων παρατηρητηρίων. Τα δεδομένα της ALMA επιβεβαίωσαν ότι η εξαιρετική φωτεινότητα του NGP-190387 προκλήθηκε εν μέρει από έναν άλλο γνωστό τεράστιο γαλαξία, που βρίσκεται μεταξύ του NGP-190387 και της Γης, πολύ κοντά στη γραμμή.

Αυτός ο τεράστιος γαλαξίας ενίσχυσε το φως που παρατηρήθηκε επιτρέποντάς στους αστρονόμους να εντοπίσουν την αμυδρή ακτινοβολία που εκπέμφθηκε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια από το φθόριο στο NGP–190387.

Πιθανές πηγές φθορίου

Άλλες πιθανές πηγές φθορίου μπορεί να είναι ο ασυμπτωτικός κλάδος γιγάντων, τα οποία είναι παλλόμενοι μεταβλητοί αστέρες με μάζα μερικές φορές μεγαλύτερη από αυτή του ήλιου μας. Η εξέλιξη αυτών των ουράνιων σωμάτων συμβαίνει σε δισεκατομμύρια χρόνια, κάτι που θα διαρκούσε πολύ και δεν θα εξηγούσε την ποσότητα φθορίου που ανιχνεύτηκε στον μακρινό γαλαξία.

Για αυτόν τον γαλαξία, χρειάστηκαν εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια για να έχει επίπεδα φθορίου συγκρίσιμα με αυτά που βρίσκονται στα αστέρια στον Γαλαξία μας, ο οποίος είναι 13,5 δισεκατομμυρίων ετών, δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Chiaki Kobayashi, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Hertfordshire. «Η μέτρησή μας προσθέτει έναν εντελώς νέο περιορισμό στην προέλευση του φθορίου, ο οποίος έχει μελετηθεί εδώ και δύο δεκαετίες».

Η εύρεση φθορίου σε έναν τόσο μακρινό γαλαξία διευρύνει την εμβέλεια αυτού του στοιχείου, αφού μέχρι τώρα είχε ανιχνευθεί μόνο στον Γαλαξία μας και στους γείτονές του, καθώς και σε ορισμένα μακρινά κβάζαρ ή φωτεινά ουράνια αντικείμενα που τροφοδοτούνται από μαύρες τρύπες στο κέντρο ορισμένων γαλαξιών.