Περιεχόμενα
«Αντιμετωπίζω την αστική γεωργία ως έναν υπέροχο Δούρειο Ίππο», δηλώνει ο Nicolas Brassier, ιδιοκτήτης του Peas & Love, μιας αστικής φάρμας η οποία έχει επεκταθεί σε 7 περιοχές κατά μήκος της Γαλλίας και του Βελγίου, τα τελευταία δύο χρόνια. Ο Nicolas και ο συναίτερος τους Maxime Petit, ένας αγρονόμος, μοιράζονται την ιδέα της αστικής γεωργίας, ώστε να φέρουν την παραγωγή τροφής πιο κοντά στους ανθρώπους που την καταναλώνουν, ενώ, την ίδια στιγμή, βοηθούν τους αστούς να συνδεθούν με τις αρχέγονες ρίζες τους.
Ωστόσο, ελπίζουν σε κάτι ακόμη: Να καταστήσουν τις πόλεις πιο όμορφες και να επανασυστήσουν τη φύση σε αυτές τις τσιμεντένιες ζούγκλες.
Για να το πετύχουν αυτό, το δίδυμο, ανέπτυξε ένα concept, όπου οι κάτοικοι θα πληρώνουν μια μηνιαία συνδρομή, για να έχουν πρόσβαση σε μια αστική φάρμα, να έχουν δικά τους ενοικιαζόμενα χωράφια, να μοιράζονται εκτάσεις αλλά και μια ποικιλία από δραστηριότητες που συνδέονται με την παραγωγή τροφής. Η φάρμα καλλιεργείται από τους εργαζόμενους και από τους εγγεγραμμένους, οι οποίοι συνεισφέρουν στην παραγωγή και θερίζουν τον ελεύθερο χρόνο τους.
Το κλειδί στην ιδέα του Peas & Love, είναι να χρησιμοποιήσει ορθά τους κενούς αστικούς χώρους, που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν άχρηστοι. Με μια πρώτη ματιά, οι πόλεις, φαίνεται να μην διαθέτουν αρκετή γη για καλλιέργεια, αφού παντού υπάρχει άσφαλτος, πεζοδρόμια και κτίρια. Ωστόσο, οι ταράτσες πολλών εμπορικών κτισμάτων στις πόλεις, είναι χώροι που περιμένουν να καλλιεργηθούν.
Η ιστορία του Peas&Love, ήταν απλά η αρχή ενός συνεχώς αναπτυσσόμενου κινήματος στη Γαλλία, το οποίο τονίζει τον γηραιό πληθυσμό των γεωργών και την αποσύνδεση των νέων ανθρώπων με τους παραγωγούς και την ίδια τη διαδικασία παραγωγής της τροφής τους. Οι μισοί γεωργοί της Γαλλίας, πρόκειται να συνταξιοδοτηθούν μέσα στην επόμενη δεκαετία. Την ίδια ώρα, οι πολίτες ενδιαφέρονται όλο και περισσότερο για τη διατροφή τους και ο Covid-19, αποκάλυψε την επιτακτική ανάγκη για ένα πιο πράσινο αστικό περιβάλλον.
Τι μπορούν αλήθεια να προσφέρουν αυτοί οι καινοτόμοι χώροι;
Μερικές αστικές φάρμες, όπως το Peas&Love, επιλέγουν μη αναμενόμενες αστικές τοποθεσίες , ώστε να δημιουργήσουν παράλληλες περιοχές στις οποίες οι άνθρωποι θα μπορούν να επανασυνδεθούν με τη φύση και το φαγητό τους. Ταράτσες εταιρικών κτιρίων, ράγες τρένων, ακόμη και κενά πάρκινγκ, μπορούν πλέον να φιλοξενήσουν αστικές φάρμες.
Η μελισσοκομία στις πόλεις, γίνεται όλο και πιο δημοφιλής – η κατά 50% αύξηση στους μελισσοκόμους στο Βερολίνο το 2006 και το 2012, αποτελεί ένα από τα πολλά παραδείγματα. Ωστόσο, τα μελίσσια μπορούν να λειτουργήσουν αν υπάρχουν αρκετά φυτά για την επικονίαση των μελισσών. Για αυτό το λόγο, οι μελισσοκόμοι πρέπει να σιγουρέψουν την ισορροπία μεταξύ των μελισσών τους, άλλων εντόμων και της διαθέσιμης χλωρίδας.
Αν θέλουμε να αυξήσουμε τη χλωρίδα, ώστε να παρέχουμε φαγητό σε είδη εντόμων, σε μια εποχή που ο αριθμός τους μειώνεται δραματικά – θα ήταν λογικό ίσως να επιλέξουμε βρώσιμα φυτά. Αυτή, είναι μια από τις βασικές αρχές της περμακουλτούρας. Για παράδειγμα, στην βρετανική πόλη Todmorden, το δίκτυο Incredible Edible που ξεκίνησε από την Pam Warhurst και την Mary Clear, καλλιεργεί βρώσιμα φυτά σε δημόσιους χώρους, ώστε να αναπτύξει την βιοποικιλότητα και να βελτιώσει την πρόσβαση σε τροφή.
Ποια ακόμη οφέλη έχουν οι αστικές φάρμες για την βιοποικιλότητα;
Πρωτοπόρες στην αστική καλλιέργεια, είναι πόλεις όπως το Τόκιο, η Σιγκαπούρη και το Χονγκ Κονγκ. Η γεωργία σε αυτές τις πόλεις δεν είναι κάτι νέο, ιδιαίτερα στην Ιαπωνία. Η μητρόπολη του Τόκιο, έθεσε υπό αμφισβήτηση την ανάγκη της για εισαγωγή της τροφής της κατά 80%. Μερικοί σεφ σε εστιατόρια πολυτελείας, οι οποίοι ενδιαφέρονται για τη βιωσιμότητα, απευθύνθηκαν στις υδροπονικές και αεροπονικές αστικές φάρμες, ώστε να μαγειρεύουν με τοπικά προϊόντα.
Ως αποτέλεσμα, οι Ιάπωνες αστικοί γεωργοί, ενθαρρύνονται να καλλιεργούν υψηλής αξίας τρόφιμα, ιδιαίτερα μικροβότανα και λαχανικά και εξωτικά φυτά, τα οποία, υπό άλλες συνθήκες, δεν θα μπορούσαν να καλλιεργηθούν τοπικά. Για τώρα, η έλλειψη χώρου για αστικές φάρμες και η στενότητα σε τεχνικές λύσεις, ενθαρρύνει ένα μικρό άνοιγμα στη γεωργία.
Ενώ οι – εσωτερικού χώρου – φάρμες όπως εκείνες του Τόκιο, επιτρέπουν στους καλλιεργητές να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου και την σπατάλη τροφίμων. Σε αντίθεση με το Incredible Edible και άλλα κινήματα που εισάγουν την χλωρίδα στα αστικά περιβάλλοντα, οι εσωτερικές φάρμες, έχουν μικρό αντίκτυπο στην αστική βιοποικιλότητα.
Οι γεωργοί εξωτερικού χώρου, αναγνωρίζουν την αποτελεσματικότητα των γεωργών εσωτερικών χώρων, ωστόσο ισχυρίζονται πως οι δικές τους μέθοδοι είναι πιο βιώσιμες, αφού οι εσωτερικές φάρμες εξαρτώνται από τον ηλεκτρισμό, για το τεχνητό φως και παρέχουν θερμότητα την οποία μια εξωτερική φάρμα αποσπά από τον Ήλιο.
Πάντως και οι εσωτερικές αλλά και οι παραδοσιακές φάρμες, χρησιμοποιούν τον αυτοματισμό για να καλλιεργήσουν την τροφή τους με αποτελεσματικό τρόπο. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πολλά σημεία που πρέπει να τελειοποιήσουν. Οι μηχανές, βρίσκουν ιδιαίτερα δύσκολο να αποσπάσουν από το χώμα την παραγωγή, χωρίς να προκαλέσουν ζημιά στο προιόν.
Όπως και να έχει, οποιαδήποτε μέθοδος χρησιμοποιείται για να βελτιώσει την βιοποικιλότητα αλλά και την ζωή στην πόλη, είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη. Είναι αναγκαία.
Πηγή: BBC
