Στις 6 Μαΐου, το ιστορικό στέμμα του Αγίου Εδουάρδου τοποθετήθηκε στο κεφάλι του βασιλιά Καρόλου Γ΄ ως μέρος μιας τελετουργίας στέψης, μια παράδοση που μετρά πλέον αιώνες.
Έξω από τον Πύργο του Λονδίνου, το χρυσό στέμμα έμεινε για κεφάλι του νέου βασιλιά για λιγότερο από μία ώρα πριν αποθηκευτεί για τη στέψη του επόμενου μονάρχη, μια και πρόκειται για σύμβολο που θεσμικά συμβολίζει έναν πολύ σαφή ρόλο.
Αν και ο Κάρολος έγινε βασιλιάς αμέσως μετά τον θάνατο της μητέρας του, η Στέψη είναι μια αρχαία ιεροτελεστία που συμβολίζει την έναρξη της βασιλείας του ώστε επίσημα να φορέσει το Στέμμα που χρησιμοποιείται μόνο μία φορά από τον εκάστοτε μονάρχη, κατά την διάρκεια της στέψης του.
Κατασκευασμένο από συμπαγή χρυσό 22 καρατίων, το στέμμα 360 ετών έχει ύψος πάνω από 30 εκατοστά και είναι βαρύ, ζυγίζοντας περίπου 2,23 κιλά (σχεδόν 5 λίβρες). Τελευταία φορά φορέθηκε από τη βασίλισσα Ελισάβετ Β’ στη στέψη της το 1953 και σπάνια φεύγει από τον Πύργο του Λονδίνου εδώ και 70 χρόνια.
Φέρει 444 κοσμήματα και πολύτιμους λίθους, ακριβά ζαφελιρια και ρουμπίνια που τοποθετούνται σε χρυσές βάσεις. Οι πέτρες στο στέμμα ωστόσο, ήταν αφαιρούμενες και τοποθετούνταν ειδικά για την κάθε στέψη. Μόλις τον 20ο αιώνα τοποθετήθηκαν μόνιμα στο Στέμμα.
Μάλιστα, κατασκευάστηκε για τον Κάρολο Β’ το 1661. Το όνομά του το πήρε από μια πολύ παλαιότερη εκδοχή που ανήκε στον Αγγλοσάξονα βασιλιά και άγιο, Εδουάρδο τον Ομολογητή. Το στέμμα του Εδουάρδου -που θεωρείται ιερό λείψανο- χρησιμοποιήθηκε σε στέψεις για εκατοντάδες χρόνια, όμως διαλύθηκε το 1600 μετά την εκτέλεση του βασιλιά Καρόλου Α΄ από τον Όλιβερ Κρόμγουελ.
Το Στέμμα του Εδουάρδου πιστεύεται ότι είχε πολύ λίγα κοσμήματα. Αλλά η έκδοση του Καρόλου Β’ είχε διαμάντια και χρωματιστά πετράδια και κοστολογήθηκε περίπου 75.000 σημερινές λίρες.
Αποτελείται από τέσσερις σταυρούς με δύο καμάρες που συναντώνται στο κέντρο. Οι καμάρες καλύπτονται από μικροσκοπικές χρυσές χάντρες που αντικατέστησαν προηγούμενες σειρές απομιμήσεων μαργαριταριών. Στην κορυφή, δεσπόζει ένας σταυρός με κοσμήματα, ενώ δίπλα του κρέμονται χάντρες.
Οι άμεσοι διάδοχοι του Καρόλου Β’ στέφθηκαν με το Στέμμα του Αγίου Εδουάρδου το 1689, αλλά καθώς άλλαξαν τα βασιλικά γούστα και οι μόδες, δεν φορέθηκε ξανά στις στέψεις για περισσότερα από 200 χρόνια.
Ο βασιλιάς Εδουάρδος Ζ΄ σχεδίαζε να το φορέσει το 1902, αλλά αρρώστησε πριν από τη στέψη και στέφθηκε με το ελαφρύτερο κρατικό στέμμα, αν και το είχε περιποιηθεί δεόντος ώστε να το χρησιμοποιήσει στην τελετή. Η βασίλισσα Ελισάβετ Β’ λοιπόν, ήταν η τελευταία που το φόρεσε όταν στέφθηκε.
Οι δύο πλευρές του ήταν όμοιες, ενώ ο ευκολότερος τρόπος για να ξεχωρίσετε το μπροστινό μέρος της κορώνας από το πίσω μέρος είναι οι πολύτιμοι λίθοι διαφορετικού χρώματος.
Πριν από τη στέψη του Γεωργίου ΣΤ’, λέγεται ότι είχε δεθεί μια κόκκινη βαμβακερή κλωστή στο στέμμα για να ξεχωρίζει ευκολότερα το μπροστινό από το πίσω μέρος, αλλά αφαιρέθηκε κατά λάθος πριν από την τελετή.
Μπορεί να αναγνωρίσετε μια στυλιζαρισμένη εκδοχή της χαρακτηριστικής σιλουέτας του από το εθνόσημο στα βρετανικά διαβατήρια, στα διακριτικά της αστυνομίας ή από το λογότυπο της Royal Mail που εμφανίζεται σε γραμματοκιβώτια και φορτηγά. Και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, υπάρχει τώρα ένα emoji κορόνα κινουμένων σχεδίων που εμφανίζεται αυτόματα στις αναρτήσεις στο Twitter όταν κάποιος χρησιμοποιεί ένα hashtag που συνδέεται με το… «Coronation».
Ενώ η βασίλισσα Ελισάβετ, υπερασπίστηκε το Στέμμα του Αγίου Εδουάρδου ως βασιλικό σύμβολο, ο Κάρολος επέλεξε ένα διαφορετικό στέμμα ως έμβλημα για τη βασιλεία του. Αλλά η σημασία του Στέμματος του Αγίου Εδουάρδου παραμένει.
Η Tracy Borman, συγγραφέας του Crown & Sceptre, λέει ότι στέλνει ένα σαφές μήνυμα ότι «αντιπροσωπεύει τόσο την ανθεκτικότητα όσο και τη συνέχεια της μοναρχίας».
Ο Charles Farris, δημόσιος ιστορικός για τα Ιστορικά Βασιλικά Ανάκτορα, λέει ότι το γεγονός ότι αυτό το στέμμα προορίζεται για τη στιγμή της στέψης είναι εξαιρετικά σημαντικό.
Έτσι, η στέψη στις 6 Μαΐου ήταν μια σπάνια ευκαιρία να δούμε το Στέμμα του Αγίου Εδουάρδου δημοσίως.
Το Στέμμα φορέθηκε για μία ώρα και μετά επέστρεψε στη γνώριμη θέση του, στον Πύργο για να περιμένει τον επόμενο βασιλιά.
