Όπως είχε πει η διάσημη δημοσιογράφος μόδας Ερνεστίν Κάρτερ, «Κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι τη σωστή στιγμή, στο σωστό μέρος και με το σωστό ταλέντο. Στη μόδα του 20ου αιώνα υπάρχουν τρεις: Ο Ντιορ, η Σανέλ και η Μαίρι Κουάντ». Και μπορεί οι δύο πρώτοι να έδωσαν στις γυναίκες μερικά από τα πλέον εμβληματικά κομμάτια υψηλής ραπτικής, όμως η Μαίρι Κουάντ τους χάρισε την ελευθερία τους, μέσα από ένα κομμάτι υφάσματος που δεν ξεπερνούσε τα 18 εκατοστά.
Τα 60s, ήταν χρόνια αμφισβήτησης, ασταμάτητης ζωντάνιας και αντικομφορμιστικών τάσεων εκπορευόμενων από την ανάγκη της νεολαίας για αλλαγή. Η «αντικουλτούρα» του 60΄ είχε ροκ μουσική, ακτιβισμό και εκρηκτικότητα. Πίσω από τα πολύχρωμα καλσόν, τα έντονα μάτια σε στιλ «Λολίτα» και τα φαρδιά, floral παντελόνια υπήρχε μία έντονη ανάγκη για έρωτα και επανάσταση, δύο έννοιες πιο αλληλεξαρτώμενες από ποτέ.
Ήταν τότε που τα πιο διάσημα «Σκαθάρια» (The Beatles) του κόσμου γεννήθηκαν και τα σάρωσαν όλα, η επιστήμη έκανε το μεγαλύτερο της βήμα έως τότε, στέλνοντας τον πρώτο άνθρωπο στο φεγγάρι και η μίνι φούστα απεδείχθη μία μεγαλειώδης ιδέα, γροθιά στον συντηρητισμό και την καταπίεση των γυναικών. Η μίνι φούστα δεν ελευθέρωσε μόνο τα πόδια τους αλλά και τις ψυχές τους, αποτελώντας statement για την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος, με τρόπο που κανένα άλλο ρούχο δεν κατάφερε να κάνει.
Όλα ξεκίνησαν από την Βρετανίδα Μαίρη Κουάντ όταν αποφάσισε να αρχίσει να σχεδιάζει τα δικά της ρούχα και να τα πουλάει στο «Bazaar», στο κατάστημα που είχε ανοίξει με τον σύζυγο της στην King’s Road στο Τσέλσι. Εμπνευσμένο από την ανυπότακτη νεανικότητα και αισιοδοξία, πληθωρικό, καινοτόμο και ενθουσιώδες το μίνι ήταν και θα είναι μαγικά ελκυστικό, παιχνιδιάρικο, αλλά και θηλυκό, το φλερτ αποδοσμένο σε ύφασμα. Η Κουάντ, με το κοντοκουρεμένο μαλλί και τα έντονα μάτια, ήθελε να πείσει τους νέους να ντύνονται για εκείνους, για την ευχαρίστηση τους, κόντρα στα φορμαλιστικά στερεότυπα και τα εγκλωβισμένα μυαλά.
Η ιδέα για τις μίνι φούστες, της ήρθε όταν βρέθηκε να παρατηρεί κρυφά ένα μάθημα χορού. Εκεί, πίσω από το τζάμι της σχολής, ένα κορίτσι φορούσε μια κοντή πλισέ φούστα μήκους περίπου 25 εκατοστών, με στενό μαύρο πουλόβερ, μαύρο καλσόν και τα μαλλιά της πιασμένα σε κότσο. Λευκές κάλτσες και ένα ζευγάρι λουστρίνια με λουράκια ολοκλήρωναν τη στολή. Μετά από αυτό, έφτιαξε τις πρώτες τις κοντές φούστες και τη θέση των λουστρίν παπουτσιών πήραν τα Mary Janes. Όσο για την ονομασία της φούστας, αυτή προήλθε από το αγαπημένο της αυτοκίνητο, το Mini Cooper.
Η κοινωνία του 1960 ήταν ακόμη μουδιασμένη από τη μεταπολεμική περίοδο προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην ασφάλεια του κατεστημένου και την αγωνιώδη δίψα για αλλαγή. Και μπορεί οι νέοι να ήταν έτοιμοι για την ουσιαστική τους απελευθέρωση, σπάζοντας κοινωνικές νόρμες και φόρμες που τους έπνιγαν όμως ο υπόλοιπος κόσμος δεν δεχόταν με την ίδια ευκολία τους νεωτερισμούς, πόσο μάλλον όταν αυτοί συνδέονταν με σεξουαλική απελευθέρωση.
Οι συντηρητικοί μεσαίοι επιχειρηματίες βρήκαν τα κοντά ρούχα άσεμνα και αηδιαστικά. Ενώ μεταξύ των επικριτών τους ήταν και η Κοκό Σανέλ, η οποία απέρριψε τη μίνι φούστα ως «απλά απαίσια».
Όμως, όπως υποστήριξε η Κουάντ, όταν ρωτήθηκε για το εάν οι μίνι φούστες είναι αντιγραφή από τον Αντρέ Κουρέζ, ο πραγματικός εμπνευστής τους ήταν τα καθημερινά κορίτσια που κυκλοφορούσαν στο δρόμο. Ίσως για αυτό διαδόθηκε τόσο γρήγορα καταφέρνοντας να εδραιωθεί και να εξελιχθεί. Ίσως να είχε φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, η εποχή που οι κανόνες ήταν εκεί για να παραβιαστούν και να αντικατασταθούν από εξαιρέσεις που άλλαξαν την ιστορία, όχι μόνο της μόδας αλλά κυρίως της κοινωνίας.
Η Τουίγκυ υπήρξε επίσης μία εξαίρεση της εποχής της που με τα λεπτοκαμωμένα πόδια της μπόρεσε να ερμηνεύσει το πνεύμα εκείνης της περιόδου και να συνδεθεί πλήρως με τη μίνι φούστα. Σταδιακά, ακολούθησαν πολλές διάσημες γυναίκες και οίκοι μόδας που την υιοθέτησαν, την ανέδειξαν, την αποθέωσαν. Η πρώην πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Τζάκι Κέννεντι επέλεξε ένα κοντό, λευκό, πλισέ φόρεμα δια χειρός Valentino για τον γάμο της με τον Αριστοτέλη Ωνάση το 1968.
Η μίνι φούστα έχει μια διαχρονική σημασία και δυναμική, αντιστρόφως ανάλογη της ελευθερίας των γυναικών. Τι και αν ο οίκος Prada το 2022 έκανε τάση τις micro mini skirts, την ίδια χρονιά σε χώρες της Ασίας και της Αφρικής που ο πουριτανισμός και ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός οργιάζουν, οι γυναίκες που φορούν κοντές φούστες αντιμετωπίζονται όπως οι μάγισσες τον Μεσαίωνα, ρισκάροντας κυριολεκτικά και απόλυτα τη ζωή τους.
Photo credits: Instagram (@the_allure_teller)