Σε τρεις ημέρες, το πρώτο μέρος από το μεγάλο φινάλε της σειράς «The Crown» θα κυκλοφορήσει στο Netflix και ήδη οι fans το περιμένουν πώς και πώς, κυρίως για το πώς θα παρουσιαστεί ο θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνα. Η Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι, η ηθοποιός που την υποδύεται, ήταν 9 ετών και ζούσε στην Αυστραλία, όταν συνέβη αυτό το τραγικό γεγονός που βύθισε στο πένθος την Βρετανία.
Η ίδια, όπως δήλωσε στο Deadline για την πρεμιέρα της 6ης σεζόν, εξήγησε πως έφερε όλες αυτές τις αναμνήσεις στο μυαλό της, προκειμένου να ενσαρκώσει τις τελευταίες ημέρες της Νταϊάνα στην δραματική σειρά. «Θυμάμαι την αντίδραση της μητέρας μου πολύ, πολύ έντονα. Θυμάμαι ότι καθόμουν στο πάτωμα του σαλονιού μας και η μητέρα μου παρακολουθούσε τη νεκρώσιμη ακολουθία και έκλαιγε», είπε αρχικά η Ελίζαμπερ Ντεμπίκι και συνέχισε:
«Δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε και μου εξήγησε ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος. Την έχω ως μια πολύ δυνατή ανάμνηση, έτσι έμαθα πολλά και έκανα πολλή έρευνα όταν πλαισίωνα τον ρόλο, αλλά γνωρίζοντας ότι αυτή η γυναίκα επηρέασε τη μητέρα μου, μια γυναίκα που ζούσε στην Αυστραλία στα προάστια, έχει ενσωματωθεί στην μνήμη μου βαθιά».
Τα πρώτα τέσσερα επεισόδια της 6ης σεζόν εξιστορούν τα γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο της Νταϊάνα και τα επακόλουθά του, τα οποία περιλαμβάνουν οράματα της αείμνηστης πριγκίπισσας σε συνομιλίες με τη βασίλισσα Ελισάβετ και τον πρίγκιπα Κάρολο. Αυτές οι σκηνές έχουν τραβήξει πολλή προσοχή, καθώς αναφέρεται ότι παρουσιάζουν το «φάντασμα» της Νταϊάνα.
Elizabeth Debicki recalls the core memory she had of Princess Diana’s death and the influence it brought to her performance on Season 6 of #TheCrown pic.twitter.com/zBlutwsLxu
— Deadline Hollywood (@DEADLINE) November 13, 2023
Ο δημιουργός του «The Crown», Πίτερ Μόργκαν, απάντησε για το εν λόγω ζήτημα πως «ήταν περισσότερο μια ένδειξη ότι, όταν κάποιος έχει μόλις περάσει, είναι ακόμα ζωντανός στο μυαλό όλων των οικείων του και τον αγαπά. Και μερικές φορές είναι αδύνατο να τους κρατήσεις μακριά από το μυαλό. Μου φάνηκε περισσότερο σαν προέκτασή της στην πραγματική ζωή, παρά σαν φάντασμα».
Με τη σειρά της η Ελίζαμπεθ Ντεμπίκι συμφωνεί, εξηγώντας πως «πάντα με ιντριγκάρει ο εγκέφαλος του Πίτερ και νομίζω ότι είναι ένας όμορφος τρόπος να μιλήσεις για την εμπειρία της θλίψης. Έτσι το προσεγγίσαμε και εμείς. Είναι κάτι τόσο ολισθηρό η απώλεια κάποιου, και νομίζω ότι ο τρόπος του να το φαντάζεται αυτό ήταν πολύ όμορφος».
