Ο Χρήστος Λούλης βρέθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης στο πλατό του «Στούντιο 4» και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις επιθέσεις που έχει δεχτεί στο παρελθόν με αφορμή κάποιες δηλώσεις του.
«Μπορώ να καταλάβω πώς είναι να σε βρίζουν πολλοί άνθρωποι. Είναι λίγο άγριο. Εκείνη την ώρα νιώθεις και θυμό και απελπισία και κούραση και πλήγωμα και νιώθεις άδειος και νιώθεις μουδιασμένος.
Όλα αυτά μαζί. Μπορεί να περάσει από το μυαλό σου η σκέψη “τι ήθελα και μιλούσα”, αλλά εκείνη την ώρα τι νόημα έχει;», δήλωσε αρχικά ο γνωστός ηθοποιός.
Εξήγησε δε πως «το χειρότερο δεν είναι ότι σου βάζει φρένο, αλλά το ότι φορά με τη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, σκληραίνει η καρδιά σου και ψυχραίνεται και μετά θέλεις παραπάνω προσπάθεια για να ζεσταθεί και να μαλακώσει.»
«Δεν με πληγώνουν τα σχόλια των ξένων. Εάν κάποιος που εκτιμώ, πει κάτι κακό για μένα, θα με επηρεάσει. Αλλιώς θα καταλάβω εάν έχει να κάνει με μια νοητική διεργασία», τόνισε ο Χρήστος Λούλης.
«Με επηρεάζει η πολλή τοξικότητα, η μπίχλα, αυτό δεν μπορώ. Όλο αυτό με έκανε να δω και από την άλλη μεριά, την ψυχολογία του όχλου, που όταν ένας βαράει, αρχίζουν και βαράνε όλοι. Στην ουσία, όμως, αυτό που σε επηρεάζει είναι το πλήθος, το κύμα, ότι είναι πολλοί άνθρωποι.
Είναι σαν να είσαι στην πλατεία Συντάγματος και να σε φτύνουν 5.000 άνθρωποι, ε, παθαίνεις ένα σοκ!», εξομολογήθηκε ο Χρήστος Λούλης.
«Όταν είχα Twitter, έκανα το εξής. Μου έγραφε κάποιος κάτι και έμπαινα στον λογαριασμό του, να δω τη φάτσα του, βρε παιδί μου. Έβλεπα τη φάτσα του και έλεγα “Δεν έχει νόημα να μιλήσω με αυτόν τον άνθρωπο, φαίνεται από τη φάτσα.
Κι όμως κρίνεις κάποιον από τη φάτσα, όλοι το κάνουμε αυτό. Κρίνουμε από το πώς ντύνεται ο άλλος, πώς προσέχει τα μαλλιά του, απ’ όλα κρίνουμε.
Είναι πράγματα που γίνονται αυτόματα, το μάτι το κάνει μόνο του. Βλέπεις κάτι γραμμένο και λες ότι το έγραψε ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ και μετά τον βλέπεις…», κατέληξε ο Χρήστος Λούλης.
