Η Μαρία Σολωμού αναφέρθηκε στην πίστη της, στις νηστείες που ακολουθεί κατά γράμμα αλλά και στη Μεγάλη Εβδομάδα όπου αποφεύγει ακόμα και τις σαρκικές επαφές.

Η ηθοποιός μιλώντας στο Vimaorthodoxias.gr, ανέφερε πως νηστεύει σε όλες τις νηστείες του χρόνου, ενώ την Μεγάλη Εβδομάδα απέχει από τα πάντα, λέγοντας πως «η πίστη είναι κάτι προσωπικό, αν δεν πιστεύει ο άλλος δεν μπορείς να του πεις πίστεψε, νήστεψε, μην φας, μην πιεις αν δεν το νιώθει ο άλλος, δεν γίνεται. Όταν γίνεται από υποχρέωση καλύτερα να μην το κάνεις. Εγώ δεν μπορώ να φάω, κάνω όλες τις νηστείες άντε να πιω λίγο κρασί».

Παράλληλα, μίλησε για τη σχέση της με την Παναγία την Γοργοεπήκοο: «Νιώθω μεγάλη σύνδεση με την Παναγία. Μάλιστα στα γενέθλια μου που είναι την 1η Οκτωβρίου γιορτάζει, όπως μου είπαν, η Παναγία η Γοργοεπήκοος που βρίσκεται στο Άγιο Όρος. Κάποια στιγμή είχα πάει στην Θεσσαλονίκη να την προσκυνήσω. Όταν είδα πρώτη φορά την εικόνα της σοκαρίστηκα. Είναι δική μου η Παναγία αυτή. Το ότι γιορτάζουμε την ίδια ημέρα το βλέπω σαν σημάδι. Έχω πάει και έχω μείνει στο μοναστήρι της που είναι έξω από την Θεσσαλονίκη».

Σε σχέση με την εξομολόγηση ανέφερε ότι «είναι λίγο παρεξηγημένη» και ότι αρχικά δεν την εξέφραζε η ιδέα αυτή.

«Η εξομολόγηση είναι λίγο παρεξηγημένη όμως δεν πρέπει. Λες πράγματα σε έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζεις, είναι κάποιας ηλικίας, φοράει ράσο και του λες την αλήθεια σου εκεί δεν πας να πεις ψέμματα. Την πρώτη φορά είχα εξομολογηθεί στον πατέρα Νεκτάριο Βιτάλη. Καταπληκτική εμπειρία, ένας άνθρωπος που τότε ήταν μεγάλης ηλικίας που ήταν σαν 15χρονων παιδί. Άκουγε, είχε έναν άλλον τρόπο να ακούει, άλλη ματιά».

Η διάσημη ηθοποιός, μιλώντας προς τους νέους που ίσως θέλουν να εξομολογηθούν και δεν έχουν βρει τον κατάλληλο πνευματικό σχολι\ίασε τα εξής:

«Αν οι νέοι βρουν κάποιον που θα μπορέσει να τους ιντριγκάρει το μυαλό, ο οποίος θα τους πει δυο πράγματα που θα τα καταλάβουν θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να εξομολογηθούν. Σε άλλες θρησκείες το έχουν μέσα στην κουλτούρα τους, σε εμάς είναι λίγο σαν ντροπή. Στην εκκλησία που πηγαίναμε και διακονούσαμε όπου ερχόταν πάρα πολύς κόσμος και δεν το πίστευαν, μας έδιναν συγχαρητήρια»