Ο Χρήστος Νικολόπουλος βρέθηκε την Παρασκευή στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ και μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στα πρώτα του βήματα, αλλά και στο άδοξο τέλος της συνεργασίας του με τον Στέλιο Καζαντζίδη που στη συνέχεια εξελίχθηκε σε κόντρα.
«Οι γονείς μου ήταν αγρότες, καμία σχέση με τη μουσική. Έκανα διάφορα επαγγέλματα, πήγα και στη σχολή για Ηλεκτρολόγος Μηχανικός. Υπήρχε μία παρεξήγηση τότε, για τον χώρο του μπουζουκιού ότι όποιος έπαιζε μπουζούκι, ήταν αλήτης. Μου έταζε ο πατέρας μου ότι “θα σου φτιάξω ένα κοστούμι, αν παρατήσεις το μπουζούκι“».
Στη συνέχεια, πρόσθεσε: «Στα 14 μου ήταν η πρώτη μου δουλειά σε ένα κέντρο ενός χωριού. Κια μάλιστα, έγινε μια μεγάλη φασαρία. Κάποιοι μάλωναν και μετά, έκαιγαν τις καρέκλες».
Αναφορικά με τη φιλία που είχε με τον Στέλιο Καζαντζίδη, αλλά και τον τσακωμό τους μετά, ο Χρήστος Νικολόπουλος είπε: «Η πρώτη μου καλή δουλειά ήταν με τον Καζαντζίδη. Πέρασα από οντισιόν, ήταν και ο Παπαϊωάννου εκεί, με το μπουζούκι του έπαιξα».
Δήλωσε επίσης: «Δεν υπήρχε κανείς που να μην αγαπάει τον Καζαντζίδη. Ήταν ο Θεός του λαϊκού τραγουδιού. Δεν ξέρω αν το κατάλαβε ποτέ το πόσο τον αγάπησε ο κόσμος. Δεν το πίστευε, νόμιζε ότι όλοι κάτι ήθελαν από αυτόν.
Προσπαθούσα να τον πείσω και του έλεγα “μα δεν βλέπεις πόσο σε αγαπάει ο κόσμος;”. Είχε την καχυποψία πάντα με τους ανθρώπους. Ήταν πολύ επιφυλακτικός. Είχε πολλές πληγές παιδικές, γίναμε καρδιακοί φίλοι. Σταμάτησα να δουλεύω μαζί του, γιατί σταμάτησε από το τραγούδι».
Όσο για τον τσακωμό τους, ο Χρήστος Νικολόπουλος ανέφερε: «Τα έχω ξεχάσει όλα. Τον έχω συγχωρήσει. Δεν τον πείραξα, αυτός με πείραξε. Δεν άργησα όμως να τον συγχωρήσω, γιατί είμαι από τους χαρακτήρες που ξεχνούν εύκολα. Οι φαν του Καζαντζίδη είναι ταλιμπάν, ακόμα αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα. Άμα δείτε στα σχόλια, μου τα χώνουν.
Σε ορισμένους απαντώ, σε άλλους όχι. Μου κόστισε προσωπικά, αλλά στις δουλειές μου με ωφέλησε. Κάποιοι φανατικοί με μίσησαν, αλλά κάποιοι κατάλαβαν ότι είχα δίκιο και μου έδειξαν απλόχερα την αγάπη τους».
Photo credits: Eurokinissi
