Λέμε τόσες εβδομάδες πως τα ταξίδια με πλοίο και οι διακοπές σε ελληνικά νησιά είναι για τους πλούσιους, αλλά και τα ταξίδια στο εξωτερικό δεν πάνε πίσω. Τα αεροπορικά ταξίδια ήταν αναμενόμενο πως θα γίνουν πιο ακριβά, αλλά αυτό που συμβαίνει για εμάς στην Ελλάδα, είναι πέραν κάθε δυσοίωνης εκτίμησης. Για να καταφέρεις να πας στο εξωτερικό με απευθείας πτήση, χωρίς να παίξεις στο καζίνο το εξοχικό σου, θα πρέπει να έχεις κάνει κράτηση 3-4 μήνες πριν τουλάχιστον, να πας σε μη τουριστική εποχή για τον προορισμό σου και να βρεις σούπερ προσφορές.
Κάτι τέτοιο δεν γίνεται να συμβεί, ειδικά όταν ανά πάσα στιγμή μπορεί να κολλήσεις κορωνοϊό και να αναγκαστείς να ακυρώσεις το ταξίδι σου. Άρα τι μένει; Να ξεπαραδιαστείς για να πας κάπου.
Με εξαίρεση την Ιταλία και τις γύρω περιοχές των Βαλκανίων – κι αυτές όχι πάντοτε, ας πούμε η Λιουμπλιάνα και το Ζάγκρεμπ ή το Ντουμπρόβνικ δεν πλησιάζονται ως το τέλος του έτους – η υπόλοιπη Ευρώπη είναι μια terra aplisiasti για τον μέσο Έλληνα. Γι΄αυτόν δηλαδή που τον τσούζουν τα 150 ευρώ για ακτοπλοϊκά, είναι ακόμα μεγαλύτερο το τσούξιμο για να πάει οπουδήποτε στην Ισπανία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ολλανδία ή την Πορτογαλία. Για Σκανδιναβίες και Ηνωμένο Βασίλειο δεν το συζητάμε…
Κάτω από 280 ευρώ αεροπορικά δεν παίζει να βρεις και αν τα βρεις, θα είναι γιατί θα υπάρχει ενδιάμεση στάση σε κάποιο άλλο αεροδρόμιο. Στάση κιόλας που θα διαρκεί διπλάσιο χρόνο από την ίδια την πτήση. Για να πας για παράδειγμα στη Φλωρεντία από την Αθήνα και να πληρώσεις κάτω από 300 ευρώ, θα πρέπει να περάσεις ένα 4ωρακι στο Φιουμιτσίνο στην Ρώμη.
Γιατί όμως συμβαίνει σε τέτοιο ακραίο βαθμό αυτή η άνοδος στα αεροπορικά ταξίδια;
Οκ, υπάρχουν οι προφανείς εξηγήσεις. Λόγω πανδημίας οι αεροπορικές αύξησαν τα κόστη τους και πάνε να ρεφάρουν ένα μέρος της τεράστιας χασούρας που είχαν από τον Μάρτιο του 2020 ως τον Απρίλιο του 2021. Άλλη προφανής εξήγηση είναι το κόστος των καυσίμων.
Αρκούν αυτά για τόσο απλησίαστες τιμές; Όχι. Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι.
Ένας πολύ βασικός είναι πως οι low cost αεροπορικές χτυπήθηκαν αρκετά μες στην πανδημία, σε βαθμό που κάποιες χρεωκόπησαν και άφησαν ένα κενό στην αγορά σε επίπεδο σύνδεσης πόλεων. Αυτό το κενό καλύφθηκε από αεροπορικές που δεν είναι low cost και δεδομένου πως δεν υπήρχε ανταγωνισμός, άρα έγινε κάπως μονοπωλιακή η κατάσταση, βάρεσαν στο ψαχνό γνωρίζοντας πως όσοι θέλουν να πάνε κάπου, αναγκαστικά θα τα σκάσουν.
Άλλη αιτία είναι τα επαγγελματικά αεροπορικά ταξίδια. Στην πανδημία ήταν οι μόνοι που ταξίδευαν αυτοί που το έκαναν για επαγγελματικούς λόγους και τα κόστη των εισιτηρίων δεν τους ενοχλούν, γιατί πληρώνει πάντοτε η εταιρεία. Οπότε γεμίζουν τις business class για πλάκα. Το θέμα εδώ όμως είναι πως οι εταιρείες που παρέχουν συχνά ταξίδια στο προσωπικό τους, έχουν φροντίσει να συνάψουν πλαίσιο συνεργασίας και καλύτερης τιμής με τις αεροπορικές. Παράλληλα, τα τόσο συχνά ταξίδια επιστρέφουν μίλια και φτάνουν μια φορά το χρόνο να ταξιδεύουν χωρίς να πληρώσουν ευρώ.
Αυτό παλιότερα οι αεροπορικές μπορεί να το άντεχαν, αλλά τα τελευταία 2 χρόνια, διάστημα στο οποίο έχουν αυξηθεί οι πτήσεις με λίγους επιβάτες, δε μπορούν να το αντέξουν. Για να βγουν τα έξοδα της πτήσης, ανεβάζουν τις τιμές για τις υπόλοιπες θέσεις, γνωρίζοντας πως πάλι ο επιβάτης δεν έχει εύκολη εναλλακτική.
Κάτι άλλο που συμβαίνει είναι ότι λόγω του αποκλεισμού των ρωσικών αερογραμμών, πολλά slots σε αεροδρόμια έχουν μείνει άδεια. Ο κανονισμός λέει πως μια αεροπορική πρέπει να χρησιμοποιεί το 70% των slots που έχει νοικιάσει, ειδάλλως θα δοθούν αλλού. Αυτό όμως δε γίνεται άμεσα, αλλά πρέπει να περάσουν αρκετοί μήνες. Μέχρι τότε όμως τα έσοδα στα αεροδρόμια είναι λιγότερα και γι΄αυτό αυξάνουν τις τιμές για τα slots στις άλλες αεροπορικές που επιχειρούν κανονικά.
Τέλος, αρκετά αεροδρόμια στη διάρκεια της πανδημίας έμειναν…στη σκουριά. Είχαν ούτως ή άλλως χαμηλό αριθμό εξυπηρέτησης πτήσεων, που μειώθηκε τόσο ώστε να απολυθεί αρκετό προσωπικό, το οποίο δεν έχει επαναπροσληφθεί, παρότι τα αεροπορικά ταξίδια επανέρχονται σταδιακά.
Για να μπορέσουν να δικαιολογήσουν τη λειτουργία τους τα αεροδρόμια αυτά, αναγκάζουν μέσω κυβερνήσεων τις αεροπορικές να κάνουν στάσεις σε αυτά. Αυτό μειώνει κάπως το κόστος του εισιτηρίου, αλλά κάνει τον επιβάτη πιο διστακτικό στο να κλείσει ένα τέτοιο εισιτήριο και αναγκάζεται να πάει στο ακριβό για να μην σπαταλήσει αδίκως 4-5 ώρες σε ένα αεροδρόμιο. Κι όσο οι αεροπορικές βλέπουν να καλύπτονται οι διαθέσιμες θέσεις με αυτή την τιμολογιακή πολιτική, τόσο δεν σκέφτονται κάποια μείωση.
Τα ελληνικά αεροδρόμια και ιδίως αυτό της Αθήνας και των περιοχών στην Κεντρική, Νότια και Ανατολική Ελλάδα, βρίσκονται σε ακόμα πιο δυσμενή θέση γεωγραφικά, άρα και σε κόστος, για ταξίδια στην Ευρώπη, μην έχοντας να προσφέρουν πιο οικονομικές εναλλακτικές.
* Φωτογραφία: Pexels/Ahmed Muntasir
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
H Κίνα περικυκλώνει την Ταϊβάν με πυρά – Όλα είναι πιθανά από δω και πέρα
Κρήτη: Ένας τυχαίος έλεγχος ξεσκέπασε το μεγαλύτερο κύκλωμα νοθευμένων ποτών στην Ευρώπη
