Στην βορειοδυτική Ιταλία βρίσκεται ένα μικρό, γραφικό, πανέμορφο ορεινό χωριό με ένα μεγάλο όνειρο: να αυτονομηθεί. Αυτό είναι το Πριγκιπάτο της Seborga, ή απλά Seborga. Με μόλις 300 κατοίκους αλλά μπόλικη αυτοπεποίθηση, η Seborga έχει ήδη την δική της σημαία, εθνικό ύμνο ακόμη και νόμισμα. Θα καταφέρει αυτό που έχει αιτηθεί, χωρίς ανταπόκριση. εδώ και 60 χρόνια; Να γίνει, δηλαδή, αυτόνομο κράτος.
Παρά την άρνηση του ιταλικού κράτους να αποδεχτεί το αίτημα της Seborga, οι κάτοικοί της νιώθουν ήδη αυτονομημένοι.
Μπαίνοντας κανείς στο μικρό μεν, πανέμορφο δε, χωριό, θα τον καλωσορίσει μία πινακίδα που τον ενημερώνει πως πέρασε τα «σύνορα» του κράτους. Κάποιες ώρες της ημέρας, μάλιστα, υποδέχονται τους επισκέπτες «σεναριοφύλακες» ντυμένοι με τα χρώματα του «έθνους», σε γαλάζιο και άσπρο.
Πινακίδα στα «σύνορα» της Seborga. (πηγή φωτογραφιών: principatodiseborga.com)
Φέρνει λίγο και σε ελληνική η σημαία της Seborga.
Το φιλόδοξο χωριό με την περίσσια υπερηφάνεια βρίσκεται απέναντι από το Μονακό, από το οποίο και εμπνέεται για την αυτονόμησή του.
Ασφαλώς, δεν γίνεται η Seborga να μην έχει και το δικό της σύνταγμα, με τους δικούς της νόμους ακόμη και πολίτευμα. Για εκείνους, ισχύει το πολίτευμα της Μοναρχίας, με την μόνη διαφορά ότι εδώ ο Βασιλιάς/Βασίλισσα εκλέγεται από τον λαό κάθε 7 χρόνια.
«Οι δικηγόροι μας κάνουν ό,τι μπορούν για να υλοποιηθεί το αίτημά μας [σ.σ. της αυτονόμησης]» αναφέρει η Αυτού Μεγαλειότατη, Πριγκίπισσα Νίνα της Seborga. Γεννημένη στην Γερμανία, η Nina Döbler Menegatto ζούσε στο Μονακό όταν μετά από ένα ταξίδι αναψυχής ανακάλυψε την Seborga, 15 χρόνια πριν. Μαγεύτηκε από την ομορφιά και την ιδιαιτερότητά της και αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα στο χωριό με τον πρώην άντρα της Marcello Τον Πρώτο, ο οποίος μάλιστα ήταν και Πρίγκιπας της Seborga πριν παραιτηθεί των καθηκόντων του το 2019.
Η Πριγκίπισσα Nina της Seborga (κέντρο) με την βασιλική της φρουρά.
Γιατί θέλει τόσο πολύ να αυτονομηθεί η Seborga; Αφότου πουλήθηκε στο Βασίλειο της Σαρδινίας το 1729 από τους βενεδικτίνους μοναχούς που την κατοικούσαν, δεν έγινε ποτέ επίσημα μέρος του ιταλικού κράτος. Η έλλειψη, αυτή, επίσημων εγγράφων που να παραχωρούν την περιοχή στην Ιταλία, κάνει τους κατοίκους της να αμφισβητούν την ταυτότητά τους, παρά την ιταλική τους γλώσσα.
«Και το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ιταλίας αλλά και Η ευρωπαϊκή Έδρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχουν απορρίψει το αίτημά μας αλλά συνεχίζουμε τις προσπάθειες» αναφέρει η Πριγκίπισσα. «Η επιμονή μου στο ζήτημα είναι και ο λόγος που εκλέχθηκα από τον λαό μας».
Ωστόσο, η ίδια δεν τρέφει αυταπάτες και επιμένει ότι δεν υπάρχει τίποτα το παράνομο στις δραστηριότητες του «κράτους». «Το νόμισμά μας, το Luigino, γίνεται δεκτό από τα μαγαζιά της περιοχής αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα σουβενίρ για τους ξένους. Τα διαβατήρια καθώς και όλα τα άλλα «επίσημα» έγγραφα της Seborga έχουν δημιουργηθεί για να ψυχαγωγούν τους συμπολίτες μας».
Ωστόσο, παλαιότεροι ηγέτες της όπως ο πρώτος της Πρίγκιπας Giorgio Carbone, έχουν επιχειρήσει από το να κλείσουν τα «σύνορα», να αρνηθούν τους φόρους στο ιταλικό κράτος μέχρι και να προβούν σε -αποτυχημένα- πραξικοπήματα.
Κεντρική πλατεία του χωριού με το οικόσημο του «κράτους».
Η ξεχωριστή «χώρα» της Seborga δέχεται τουρίστες από ολόκληρο τον κόσμο, ακόμη και από την μακρινή Ιαπωνία.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Tübingen: Η παραμυθένια πόλη της Ευρώπης όπου όλοι είναι vegan
Saranac Lake: To χωριό που από αμερικανική «Σπιναλόγκα» έγινε top χειμερινός προορισμός
Daily Telegraph: Το αφιέρωμα στις 10 μυστικές «γωνιές» της Ελλάδας
