Στην Ιαπωνία υπάρχει ένα σνακ που κάνει θραύση, το yaki-imo, παρά το γεγονός ότι σερβίρεται εδώ και αιώνες. Στην ουσία, πρόκειται για ένα street food έδεσμα από ψητές γλυκοπατάτες και είναι από τις πιο αγαπημένες γεύσεις της Ασίας. Αν και είναι λιγότερο γνωστό στην Δύση, αναμένεται να κολλήσουμε και εμείς την «φρενίτιδα» για το εκλεκτό αυτό σνακ.
Είτε πωλείται σε παραδοσιακούς πάγκους είτε από τα αποκαλούμενα “imo” κορίτσια και αγόρια, θα γευτεί κανείς την ίδια συνταγή που διατηρείται ζωντανή εδώ και αιώνες. Η ξεροψημένη αχνιστή γλυκοπατάτα περιμένει μικρούς και μεγάλους να την απολαύσουν.
Περπατώντας στο Tokyo, θα περάσει κανείς από πάγκους που παίζουν μουσική που το εξυμνεί, καθώς είναι πολλά τα τραγούδια από την λαϊκή παράδοση της χώρας που μιλούν για το Yaki-imo. «Oishii, oishii» ακούγεται να λέει το ηχογραφημένο κομμάτι, που σημαίνει «λαχταριστό».
Αν και η χώρα είναι περισσότερο γνωστή για το sushi, το sashimi, τα noodles και άλλα, τα οποία τραβούν όλη την προσοχή, η απλότητα της ψητής γλυκοπατάτας έχει άλλη «μαγεία». Πρόκειται για ένα φαγητό που πολλοί θυμήθηκαν ξανά μετά την πρώτη καραντίνα λόγω Covid-19 στις αρχές του 2020 και από τότε έχει αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του και σε ιαπωνικά εστιατόρια ανά τον κόσμο.
Ειδικά τον χειμώνα, το yaki-imo είναι τρώγεται πολύ ευχάριστα, καθώς σερβίρεται αχνιστό ενώ ακόμη αναδύονται οι ατμοί από το μαγείρεμά του. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που αρέσει τόσο και στα παιδιά. Αποτελεί κλασικό φαγητό που τρώνε απ’έξω οι γονείς με τα παιδιά τους, όπως εδώ θα παίρναμε κάστανα ή καλαμπόκι από έναν πάγκο.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί πολλοί οι παραδοσιακοί πάγκοι που τα πουλούσαν. Η Asuri Kamatani, ιδιοκτήτρια του «γιακιμοτζίδικου», του εστιατορίου Himitsu na Yakiimo που εξειδικεύεται σε yaki-imo, συμφωνεί πως δεν βλέπει πια τόσο πάγκους να τα πουλάνε. «Δεν είναι ένα εύκολο επάγγελμα, θέλει σωματική δύναμη και πολύ χρόνο. Είναι δύσκολο να διατηρεί κανείς πάγκο, ειδικά τα μεγαλύτερης ηλικίας άτομα».
Τίποτα δεν έχει αλλάξει στην συνταγή του yaki-imo από τα παλιά χρόνια. Η Oono-ya, που διατηρεί τον πάγκο της κοντά στον σταθμό τρένου του Shinjuku, αναφέρει ότι το μόνο διαφορετικό που βλέπει στην δουλειά της σήμερα είναι ότι έχει εκτυπώσει ένα αυτοκόλλητο με το qr code που αποκαλύπτει το μενού. «Πουλάω περίπου 100 γλυκοπατάτες την ημέρα σε ηλικίες από 7 μέχρι 90 ετών» αναφέρει.
Οι γλυκοπατάτες δεν υπήρχαν από πάντα στην Ιαπωνία αλλά ήρθαν γύρω στον 17ο αιώνα από ταξιδευτές που τις έφεραν από την λατινική Αμερική.
Το Yaki-imo έγινε δημοφιλές στην χώρα γύρω στα μέσα του 19ου αιώνα. Μάλιστα, ένα άρθρο στην εφημερίδα Yomiuri Shimbun, τον Μάιο του 1892 εξυμνούσε πόσο νόστιμο και οικονομικό είναι. Το αποκάλεσε «το ιδανικό σνακ για φοιτητές».
Μερικοί νέοι ντρέπονται να αγοράσουν yaki-imo από πάγκο, καθώς τα θεωρούν αναχρονιστικά και καθόλου «cool». Θεωρούν πως είναι μία τροφή που επιλέγουν κυρίως άτομα μεγαλύτερης ηλικίας. Αυτό ήρθαν να αλλάξουν τα Yaki-imo κορίτσια και αγόρια που τα πουλάνε σε πολύχρωμα βανάκια που παίζουν τραγούδια από τις παγκόσμιες pop τάσεις. Υπό μία έννοια, είναι οι «influencers» της γλυκοπατάτας.
Και εάν θέλει κανείς να γίνει πωλητής yaki-imo; Είναι πολύ εύκολο να ανοίξει τον δικό του πάγκο. Δεν χρειάζεται άδεια όπως σε άλλα fast food trucks, ούτε εξεζητημένες γνώσεις μαγειρικής. Μόνο οι σχετικές άδειες που απαιτεί η πώληση φαγητού στον δρόμο, τις οποίες είναι σχετικά απλό να εκδώσει κανείς.
Πηγή φωτογραφιών: Shutterstock.com
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Μια μπουκιά και «λιώνεις» – Το ισπανικό έδεσμα που μπορείς να κάνεις σήμερα με 6 απλά υλικά
https://www.intronews.gr/life/travel/6-santouitsares-ana-ton-kosmo-pou-tha-kanoun-ta-salia-sou-na-trexoun-san-ton-bolt/
Faina: Ο νέος τρόπος να τρως πίτσα που κάνει θραύση στην Λατινική Αμερική
