Από χθες, η ελληνική τηλεόραση έβαλε μπροστά τα γρανάζια της βραδινής ζώνης. Ξεκίνησε και επίσημα η «μάχη» της τηλεθέασης, με το μεγάλο στοίχημα για φέτος να είναι στις σειρές. Επέστρεψαν ο Σασμός και η Γη της Ελιάς για τη 2η σεζόν, το GNTM για τον 5ο κύκλο, και ως φρέσκες προτάσεις ήρθαν ο Γλυκάνισος και οι Παγιδευμένοι. Εντός της εβδομάδας η προσοχή μας θα είναι στραμμένη και στις επόμενες τηλεοπτικές σειρές, αλλά σε αυτό το κείμενο θα εστιάσω σε μία. Στον Γλυκάνισο.
Από τον Αύγουστο κιόλας γινόταν λόγος για τις μυθοπλασίες που θα μονοπωλήσουν το ενδιαφέρον, με τον Γλυκάνισο να φιγουράρει στις προτιμήσεις. Κι όμως, χθες ήρθε μια ήττα που δύσκολα χωνεύεται. Τουλάχιστον για την ώρα. Η σειρά που προβάλλεται από τον ΣΚΑΪ έκανε μόλις 4% τηλεθέαση. Κι αυτός είναι ένας αριθμός που σίγουρα δεν της αξίζει και σίγουρα δεν τον περίμεναν οι δημιουργοί.
Βέβαια, απέναντι υπήρχαν μεγαθήρια που κατασπάραξαν τον Γλυκάνισο. Αλλά και πάλι, δεν δικαιολογείται τόσο χαμηλό ποσοστό. Ή μήπως δικαιολογείται; Μήπως το γεγονός ότι η τηλεοπτική του στέγη που είναι ο ΣΚΑΪ συμβάλλει εξίσου στην χαμηλή τηλεθέαση; Θεωρώ πως αν βρισκόταν στην βιβλιοθήκη της ΕΡΤ, που φέτος τα έχει δώσει όλα, η μοίρα της σειράς θα ήταν πολύ καλύτερη.
Κι αυτό γιατί ο ΣΚΑΪ έχει χτίσει μια παράδοση στα ριάλιτι που πλέον είναι δύσκολο να βρει μια σειρά που θα φέρει νούμερα. Και το γεγονός ότι το κρατικό κανάλι βρίσκεται σε πιο σωστό δρόμο από τον ΣΚΑΪ, λέει πολλά για τη συνολικότερη εικόνα του καναλιού. Αναμφίβολα είναι αρχή και εν καιρώ οι τηλεθεατές θα αποφασίσουν που θέλουν να βρίσκονται, αλλά η πρώτη εντύπωση είναι πάντα σημαντική. Επομένως, ο Γλυκάνισος έχει δύσκολο έργο, αλλά όχι ακατόρθωτο.
Υπόθεση της σειράς:
Ένα πλοίο πέφτει σε φουρτούνα. Ένας καταυλισμός προσφύγων γίνεται στόχος εμπρηστών. Δύο τραγικά γεγονότα συνηγορούν για να συναντηθούν οι δρόμοι του Στρατή και της Ραζάν. Μια επίθεση είναι η αφορμή για να ξεκινήσει ο μεγάλος έρωτάς τους.
Ο Στρατής Δεμίρης (Γιώργος Παπαγεωργίου) είναι υποπλοίαρχος σε ένα πλοίο που ναυαγεί μεσοπέλαγα. Οι τραγικές συνέπειες του ναυαγίου, εκτός από την καριέρα του πλήττουν και το γάμο του. Η Λέσβος, το νησί απ’ όπου κατάγεται και μένει μόνιμα η οικογένειά του, είναι μονόδρομος για εκείνον.
Η Ραζάν Ναζάλ (Έλενα Πιερίδου) είναι Σύρια πρόσφυγας. Όταν ο καταυλισμός που μένει στη Μυτιλήνη τυλίγεται στις φλόγες, βιώνει μια τραγική απώλεια.
Ο Στρατής γυρνά κοντά στην οικογένειά του στη Μυτιλήνη και ένα βράδυ δέχεται επίθεση από αγνώστους. Η σωτήρια επέμβαση του Καρίμ (Χρήστος Κοντογιώργης), συντρόφου της Ραζάν, τον σώζει από βέβαιο θάνατο. Η πρώτη συνάντηση του Στρατή και της Ραζάν είναι η αρχή μίας δύσκολης πορείας για τους δυο τους. Ένας χριστιανός. Μια Μουσουλμάνα. Τους χωρίζουν η πίστη, τα ήθη, τα έθιμα, οι κουλτούρες. Τους ενώνει η δυνατή αγάπη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Η αγάπη αυτή θα πρέπει να παλέψει πολύ για να επιβιώσει.
