Αν ταξιδεύαμε πίσω στο χρόνο, στη δεκαετία του ’90, και λέγαμε σε στελέχη μάρκετινγκ ότι το σεξ δεν πουλάει πλέον, θα έσκαγαν στα γέλια.
Αλλά στην εποχή μας αυτό δεν είναι κάτι παράλογο, γιατί πλέον είναι γνωστό ότι το σεξ δεν είναι τόσο κερδοφόρο όσο παλιά.
Αν αναρωτιέστε γιατί μπορεί να βλέπετε πολύ λιγότερες σκηνές σεξ στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, ίσως πρέπει να ευχαριστήσετε την Gen Z για αυτό.
Αλλά η έλλειψη σεξ στον κινηματογράφο θα μας απελευθερώσει από τα δεσμά της εκμετάλλευσης του ανθρώπινου σώματος; Ή απλώς θα μας στείλει πίσω στις σκοτεινές εποχές της συντηρητικής λογοκρισίας και της θρησκευτικής καταστολής -μια εξέλιξη που τελικά θα μείωνε την απεικόνιση του σεξ και θα το μετέτρεπε σε κάτι απαγορευμένο;
Σύμφωνα με την έκθεση Teens and Screens του 2023, η οποία διεξήχθη από το Teens and Screens report, περίπου το 51,5% των εφήβων θα προτιμούσαν να βλέπουν λιγότερο σεξ και περισσότερο περιεχόμενο που απεικονίζει πλατωνικές φιλίες και σχέσεις.
Παρά αυτά τα αποκαρδιωτικά νέα, αυτή η τάση οριοθετεί μία αρνητική σεξουαλική κουλτούρα μεταξύ των νέων, την οποία ενίσχυσε και το Διαδίκτυο. Αυτό το κύμα οδήγησε ακόμη και στη δημιουργία του όρου «puriteen».
Ένας puriteen είναι ένας έφηβος ή ένας νεαρός ενήλικας που θεωρεί ότι η έμφαση στη σεξουαλικότητα είναι παρεμβατική, επιθυμεί να δώσει έμφαση στις σχέσεις και βρίσκει την κίνκι αισθητική στα Pride λίγο υπερβολική.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι η Gen Z έχει ελαττωμένη σεξουαλική δραστηριότητα σε σύγκριση με τις προηγούμενες γενιές γενικά, και διατυπώνει ένα «κατηγορώ» για τις τις σχέσεις που βλέπουμε κυρίως στις οθόνες αλλά και γενικότερο φόβο για το μέλλον.
Ωστόσο η πιο διαδεδομένη μορφή νεοπουριτανισμού είναι η γενική απώθηση και η αποστροφή για την παρουσία σκηνών σεξ σε ταινίες και τηλεόραση.
Αυτό έχει φανεί μέσω της κριτικής της Gen Z για εκπομπές, όπως το Euphoria, το The Idol, ακόμη και αυτή η σκηνή σεξ στην τελευταία ταινία Oppenheimer του Christopher Nolan έτυχε αντιδράσεων.
Ο Κώδικας Hays και η αποδοχή των puriteen – Ό,τι λάμπει όμως δεν είναι χρυσός
Πώς μοιάζει στην πραγματικότητα ένας κόσμος χωρίς σκηνές σεξ; Δεν χρειάζεται να πάτε πολύ πίσω στο χρόνο για να το μάθετε.
Από το 1934 έως το 1968, τα μεγάλα κινηματογραφικά στούντιο στις Ηνωμένες Πολιτείες συμμορφώθηκαν με ένα σύνολο κανόνων και κατευθυντήριων γραμμών, που περιλαμβάνονταν στον Κώδικα Hays.
Αυτός ο κώδικας υπαγόρευε τι θεωρούνταν αποδεκτό και μη αποδεκτό περιεχόμενο για τις κινηματογραφικές ταινίες.
Ο συγκεκριμένος κώδικας «απαγόρευε τις βωμολοχίες, το υποδηλωτικό γυμνό, τη γραφική ή ρεαλιστική βία, τις σεξουαλικές παραινέσεις και τον βιασμό. Είχε κανόνες σχετικά με τη χρήση του εγκλήματος, της φορεσιάς, του χορού, της θρησκείας, του εθνικού αισθήματος και της ηθικής.
Εάν είστε puriteen, σίγουρα συμφωνείτε με όλα αυτά. Ποιος θέλει να δει σκηνές αδικαιολόγητου βιασμού ή υπερβολική χρήση γυμνού που δεν έχει καμία σχέση με την πλοκή;
Ωστόσο, ο Κώδικας Hays είχε και άλλες προεκτάσεις που δεν ήταν αναμενόμενες. Ανάγκασε τις κινηματογραφικές ταινίες να παρουσιάζουν τα ζευγάρια να κοιμούνται σε ξεχωριστά κρεβάτια, όπως φαίνεται στο επιτυχημένο σόου I Love Lucy. Περιόρισε επίσης την απεικόνιση της εγκυμοσύνης και του τοκετού στον κινηματογράφο.
Ο χλευασμός ή η κριτική της χριστιανικής πίστης ήταν αυστηρά απαγορευμένος. Η λέξη «παρθένα» απαγορεύτηκε επίσης από τα σενάρια. Εν ολίγοις, ο Κώδικας Hays οδήγησε σε ένα αποτέλεσμα χιονοστιβάδας απρόσκλητων περιορισμών στην καλλιτεχνική έκφραση.
Εφαρμόστηκε επίσης μετά το πικάντικο και προκλητικό τοπίο του κινηματογράφου της δεκαετίας του 1920, που συχνά απεικόνιζε γυναίκες σε θέσεις εξουσίας, αυτονομίας και κυριαρχίας.
Για τα επόμενα 30 χρόνια, ο κώδικας Hays έβαλε τέλος σε τέτοιες απεικονίσεις, φέρνοντας τις γυναίκες αμέσως πίσω στην κουζίνα και τους αφαιρούσε την ελευθερία να εκφράσουν αυθεντικά τιςε επιθυμίες τους ή να κατέχουν ένα διαφορετικό ρόλο.
Ωστόσο, η Gen Z δεν μεγάλωσε σε μια περίοδο σεξουαλικής καταστολής στον κινηματογράφο, μεγάλωσαν σε μια εποχή που προσπαθούσε να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο.
Μπορεί να μην έχουν βιώσει αυτή τη «σεξουαλική επανάσταση» από πρώτο χέρι, γιατί για τις προηγούμενες γενιές, το να βλέπουν την Άλι και τον Νόα να συνδέονται τελικά στο Notebook (2004) ή τον Τζακ και τη Ρόουζ να κάνουν σεξ σε ένα αυτοκίνητο στον Τιτανικό (1997) θύμιζε σε πολλούς μας ότι το σεξ θα μπορούσε να είναι παθιασμένο, άγριο, ερωτικό αλλά και καθαρά πνευματικό και συναιοσθηματικό.
Βλέποντας τους καουμπόηδες Τζέικ Τζίλενχαλ και Χηθ Λέτζερ να ερωτεύονται στο Brokeback Mountain (2005) περνούσε το μήνυμα στον ετεροκανονικό κόσμο ότι το γκέι σεξ ήταν πραγματικό, ρομαντικό και ότι είχε σημασία.
Αυτές οι πολύ καυτές σκηνές σεξ έφτασαν σε μια εποχή που το πορνό γινόταν ευρέως διαθέσιμο στο Διαδίκτυο, καθιστώντας ευκολότερη από ποτέ για ενήλικες -ακόμα και για ανηλίκους- την πρόσβαση σε βίαιες, γραφικές, και μερικές φορές ακόμη και τρομακτικές απεικονίσεις σεξ με το πάτημα ενός κουμπιού.
Και παρόλο που δεν ντρέπομαι, είναι συνήθως οι γυναίκες και οι queer άνθρωποι που υποφέρουν περισσότερο από αυτές τις απεικονίσεις στην προσωπική τους σεξουαλική ζωή.
Χάρη στις πιο καλλιτεχνικές εκφράσεις του σεξ που εμφανίζονται στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, πολλοί από εμάς καταλαβαίνουμε ότι το σεξ μπορεί να είναι πραγματικά γλυκό, με σεβασμό, συναισθηματικό, αστείο, αξιόλογο και ρομαντικό.
Χωρίς αυτές τις κινηματογραφικές σεξουαλικές σκηνές, πολλοί από εμάς θα παίρναμε τη σεξουαλική μας εκπαίδευση μόνο μέσα από την πορνογραφία. Και αυτό θα σήμαινε ότι οι περισσότεροι από εμάς μπορεί να πιστεύαμε ότι μια κανονική σεξουαλική συνεύρεση περιλαμβάνει εκσπερμάτιση στο πρόσωπο μιας γυναίκας, ενώ στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται.
Το σεξ μπορεί να επηρεάσει την αυτοεκτίμησή μας, προκαλώντας συναισθήματα δύναμης, πάθους, φιλοδοξίας και την πιο εξυψωτική μορφή ικανοποίησης όταν γίνεται σωστά.
Μπορεί επίσης να συσχετιστεί με πόνο, αμηχανία και τραύμα, καθιστώντας ακόμη πιο σημαντικό το να μπορούμε να μιλάμε για αυτό και να το θεραπεύουμε μέσω ειλικρινούς έκφρασης.
Εάν το σεξ προοριζόταν αποκλειστικά για πορνό και αποβαλλόταν από άλλες μορφές Μέσων, θα μπορούσε ο κινηματογράφος να αποτυπώσει με ακρίβεια τον τρόπο με τον οποίο το σεξ εξυψώνει τη συνείδησή μας και επηρεάζει τη συνολική μας ζωή;
Ή μήπως θα αφαιρούσε τη μαγεία από το σεξ και θα το μετέτρεπε σε κάτι απλό και καθαρά εκμεταλλευτικό;
Ας μην ξεχνάμε επίσης την πολύ πραγματική πιθανότητα να υποχωρήσουμε στις ίδιες απαρχαιωμένες και φρικιαστικές αντιλήψεις για το φύλο, το φύλο και τη θηλυκότητα που συνήθιζαν να κυριαρχούν όταν ο Κώδικας Hays ήταν ακόμη σε ισχύ.
Μήπως ξυπνώντας οι πρακτικές και οι απόψεις του παρελθόντος οδεύουμε σε μία νέα μορφή λογοκρισίας και περιορισμού της ελευθερίας που κρύβει πολλές παγίδες για τη ζωή μας;
