Παραλλάσσοντας το γνωμικό που θέλει πίσω από έναν άντρα να βρίσκεται μια δυναμική γυναίκα, θα πούμε ότι πίσω από έναν Πρόεδρο βρίσκεται πάντα ένας Έλληνας ή μια Ελληνίδα. Στην περίπτωση του Gabriel Boric, νεοεκλεγέντος Προέδρου της Χιλής, είναι η Ιρίνα Καραμάνος που βρίσκεται πίσω του και τον στηρίζει.

Το «πίσω του» δεν υποδηλώνει κάποια υποτίμηση ή ότι υπολείπεται, αλλά αφορά στο ότι η ίδια αποφεύγει όσο περισσότερο μπορεί το να εμφανίζεται μαζί του για να μη συνδεθεί και κυρίως γιατί δεν θέλει να την αναφέρουν ως Πρώτη Κυρία. Τόσο ο Boric όσο και η Καραμάνος θεωρούν τέτοιους προσδιορισμούς άτοπους ως προς την εποχή που ζούμε. Η Καραμάνος το υποστηρίζει περισσότερο λόγω και του ότι είναι φεμινίστρια και ακτιβίστρια.

«Νομίζω ότι είναι ένας ρόλος που πρέπει να ξανασκεφτούμε, γιατί ζούμε σε διαφορετικές εποχές και πολλά έχουν αλλάξει. Πρέπει να σκεφτούμε ξανά τη δύναμη και τις σχέσεις που προκύπτουν απ΄αυτό» είχε πει η Καραμάνος σε τηλεοπτική της εμφάνιση. «Δεν πρέπει να υπάρχουν θεσμικοί ρόλοι στο κράτος που προκύπτουν από τις σχέσεις του Προέδρου ή από πρόσωπα που συνδέονται μαζί του» είχε τονίσει ο Gabriel Boric.

Η Καραμάνος έχει σπουδάσει ανθρωπολογία και κοινωνικές επιστήμες, ενώ μιλάει τέσσερις γλώσσες: Ισπανικά, Ελληνικά, Αγγλικά και Γερμανικά. Την καταγωγή της την αντλεί από τον μπαμπά της ο οποίος ήταν πρόεδρος της ελληνικής κοινότητας της Χιλής τη δεκαετία του ’80.

Σε ένα άρθρο της La Nacion, αναφέρεται για την εδώ και δύο χρόνια σύντροφο του Boric:

«Χαμηλών τόνων και συγκρατημένη, η Ιρίνα Καραμάνος έχει ιδιωτικό λογαριασμό στο Instagram και ντρέπεται όταν τη ρωτούν για τον Μπόριτς. Ορισμένοι πιστεύουν ότι η φεμινίστρια και ακτιβίστρια για τα γυναικεία δικαιώματα αύξησε το τελευταίο διάστημα τις δημόσιες εμφανίσεις μαζί του ενόψει της κάλπης, σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν περισσότερους παραδοσιακούς ψηφοφόρους, που θέλουν να βλέπουν έναν υποψήφιο να συνοδεύεται από μία γυναίκα.

Υπάρχει όμως μια λεπτομέρειες που διαλύει τη συντηρητική ψευδαίσθηση: Η Καραμάνος ανακοίνωσε ότι μπορεί να αποποιηθεί τον ρόλο της πρώτης κυρίας σε περίπτωση εκλογής του συντρόφου της, κάτι που τελικά συνέβη και με μεγαλύτερη διαφορά απ’ ό,τι προβλεπόταν. “Θεωρώ ότι είναι ένας ρόλος που πρέπει να ξανασκεφτούμε, επειδή ζούμε σε διαφορετικές εποχές και πολλά έχουν αλλάξει. Πρέπει να επανεξετάσουμε την εξουσία και τις σχέσεις που αναδύονται από αυτήν” είχε πει την περασμένη εβδομάδα σε μια τηλεοπτική εκπομπή».

«Εδώ θα γίνει ο τάφος του νεοφιλελευθερισμού» λέει ο Gabriel Boric

Η λέξη «σύντροφος» επίσης δεν χρησιμοποιείται από συνήθεια, μιας και ο Gabriel Boric αποκαλούσε έτσι την Ιρίνα Καραμάνος μέχρι την εκλογή του, στις λίγες φορές που βρέθηκε αυτή σε ομιλια του. Για να συμβεί κάτι τέτοιο, έπρεπε να φτάσουμε λίγες εβδομάδες πριν την εκλογική αναμέτρηση.

Με την Καραμάνος ο Boric ταυτίζεται σε πολλά και γι΄αυτό κεντρική θέση στις προγραμματικές του δηλώσεις είχαν τα κοινωνικά δικαιώματα και η διαφάνεια της διακυβέρνησης. Ο Gabriel Boric επικράτησε με ποσοστό 56% του Jose Antonio Cast που πήρε το 44% των ψήφων. Οι περιγραφές του σε ξένα μέσα, όπως στο BBC, θυμίζουν εν πολλοίς τις περιγραφές που ακολουθούσαν τον Αλέξη Τσίπρα όταν εξελέγη πρωθυπουργός το 2015.

Αριστεροί και οι 2, νέοι και οι 2, ασύμβατοι με την εικόνα ενός πρωθυπουργού, φοιτητές που πρωτοστατούσαν σε πορείες διαμαρτυρίας, είχαν κοτσίδα, αλλά με μεγάλη διαφορά το μέρος στο οποίο προωθούν την πολιτική τους ατζέντα και φυσικά τον ρεαλισμό στις προτάσεις τους.

Η Χιλή είναι ένα ηφαίστειο τα τελευταία 3 χρόνια, με τις αυξήσεις στα μέσα μεταφοράς να προκαλούν ως και οδομαχίες με την αστυνομία, με τις περιπτώσεις βιασμών γυναικών να είναι αυξημένες και το δίκαιο να έχει τεράστια κενά στην υπεράσπιση τους και με κοινωνικές ανισότητες. Ο Gabriel Boric αναλαμβάνει μια χώρα σε αναταραχή, με τους επενδυτές να είναι ανήσυχοι για το οικονομικό στάτους της Χιλής και το μονοπάτι που έχει να ανέβει ο 35χρονος, είναι πολύ ανηφορικό.

Ο ίδιος θέλει να διαλύσει τον νεοφιλελευθερισμό και προσδιορίζεται ως κεντροσοσιαλιστής, διαβάζει ποίηση και ιστορία και το μόνο που θέλει να καλύψει, είναι τα τατουάζ στα χέρια του. Ίσως να είναι και ο πρώτος ηγέτης χώρας με τατουάζ. Κι αυτή είναι μια εικόνα ασυνήθιστη που ίσως δεν θα έπρεπε να σχετίζεται με την ικανότητα ή μη του κάθε ηγέτη.