Όταν διαβάζει κανείς μια συνέντευξη από τη Σώτη Τριανταφύλλου, μπορεί να περιμένει όχι μόνο το τι θα ακούσει, αλλά και το πώς θα πει όσα πει. Πάντοτε με επιχειρήματα, πάντοτε με λόγο που στηρίζεται στη λογική και τα δεδομένα κι όχι μόνο στις πεποιθήσεις. Οι πεποιθήσεις της σχηματίστηκαν από τα facts, όχι από τους ευσεβείς πόθους. Κι αν υπάρχουν 5-10 άνθρωποι που μπορούν να αναγνώσουν τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας, η Σώτη Τριανταφύλλου ανήκει σίγουρα σε αυτούς.
Σε συνέντευξη που δίνει στο protothema.gr και τον Δημήτρη Δανίκα, οι τοποθετήσεις της δε διαφοροποιούνται σε σχέση με αυτά που απάντησε στη συνέντευξη που έδωσε στον Πέτρο Κωστόπουλο για το 3ο τεύχος του Nitro.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το αν η ίδια υπήρξε ποτέ οπαδός της Αριστεράς, η Σώτη Τριανταφύλλου απαντά πως υπήρξε μόνο υποστηρίκτρια διά της ψήφου σε πολιτικούς σχηματισμούς, αλλά οπαδός ποτέ. Αυτό όμως δεν πρέπει να μεταφράζεται, όπως συμβαίνει αρκετά σήμερα, ως ροπή προς τη δεξιά.
«Το να είσαι “οπαδός της Αριστεράς” θεωρείται by default στην Ελλάδα· κανείς δεν σε ρωτάει, το θεωρεί δεδομένο. Οι Ελληνες δεν κατανοούν τη φιλελεύθερη αντικληρικαλιστική παράδοση. Θεωρούν όσους δεν είναι αριστεροί “δεξιούς”: πατρίς, θρησκεία, οικογένεια και τέτοια. Δεν έχω καμία σχέση με το τρίπτυχο».
Η επιστήμονας και συγγραφέας εξηγεί στον δημοσιογράφο πως η αριστερά αποτυπώνεται σήμερα στον δημόσιο λόγο με ένα προσωπείο τρομοκρατίας που αφορά στην αντίληψη και το λεξιλόγιο.
«Η “17 Νοέμβρη” είχε κερδίσει τις καρδιές και τα μυαλά των Ελλήνων. Η “Ελευθεροτυπία” τηλεφωνιόταν με τους τρομοκράτες και πουλούσε φύλλα διαδίδοντας τις ανακοινώσεις τους: γελοία και κακογραμμένα κείμενα ανόητων και ψυχοπαθών. Και η ελληνική Αριστερά επικροτούσε με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Μερικοί που δεν πίστευαν ότι αριστεροί και αναρχικοί σκότωναν κόσμο απέδιδαν την τρομοκρατία σε σκοτεινές δυνάμεις της Ακρας Δεξιάς. Αναλύσεις για γέλια και για κλάματα. Αλλά, αν εννοείς την τρομοκρατία στην καθημερινή ζωή, είναι δεδομένη και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα: η αριστερή αντίληψη και το αριστερό λεξιλόγιο είναι ένα κατεστημένο».
Όσο για την άποψη της για τη σημερινή κυβέρνηση και τη σύγκριση με τον ΣΥΡΙΖΑ, η Σώτη Τριανταφύλλου παρουσιάζεται συμβιβασμένη και πεσιμίστρια ως προς το πολιτικό σκηνικό εν γένει.
«Τουλάχιστον δεν αποτελεί πινακοθήκη τεράτων, όπως η προηγούμενη. Οι προσδοκίες μου είναι χαμηλές. Σχεδόν μου αρκεί αυτό. Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συμμαχίες του μας οδήγησαν σε πολύ μειωμένες απαιτήσεις».
Σώτη Τριανταφύλλου: «Ο Έλληνας είναι αγενής, εθνικιστής, μισογύνης και θρησκόληπτος»
Συνέντευξη της χωρίς ερώτηση για την πολιτική ορθότητα και τα φαινόμενα της εποχής, δε μπορεί να υπάρξει, με την ίδια να αποτυπώνει στις απαντήσεις της αυτό που συμβαίνει εδώ και αρκετούς μήνες στη Γαλλία με το antiwokisme κίνημα.
«Η Ευρώπη ολισθαίνει προς την πολιτική ορθότητα κι αυτό απειλεί να την απαξιώσει και στη συνέχεια να τη διαλύσει. Αν συμβεί αυτό, θα έχει ματαιωθεί μια υπέροχη ιδέα, η ιδέα του ευρωπαϊκού πολιτισμού, του ευρωπαϊκού λαού, των ευρωπαϊκών αξιών και της ομοσπονδοποίησης. Η δική μου Ευρώπη είναι μια ομοσπονδιακή Ευρώπη.
Οι προθέσεις ήταν καλές, αλλά ως συνήθως οι καλές προθέσεις οδηγούν στην Κόλαση: εκκαθαρίσεις, αυταρχισμός, ηθικολογία, νομικοί περιορισμοί, έλλειψη χιούμορ. Οι πολιτικώς ορθοί είναι πάρα πολύ βαρετοί άνθρωποι. Πάρα πολύ».
Τέλος, η Σώτη Τριανταφύλλου παραδίδει το λεξιλόγιο παθογενειών του μέσου Έλληνα σήμερα. 19 στραβά κι ανάποδα. Άλλοι τα έχουν όλα, άλλοι τα μισά, άλλοι 2-3 απ΄αυτά.
«Οκνηρία. Αναβλητικότητα. Αρνηση ατομικής ευθύνης. Αποφυγή ενηλικίωσης. Οικογενειοκρατία. Αμοραλισμός. Αριστερίλα. Αμορφωσιά. Χωριάτικο πείσμα. Χωριάτικος φθόνος. Λατρεία της μετριότητας. Αγένεια. Ελληνίδα μάνα. Ελληνας πατέρας. Εσωστρέφεια. Εθνικισμός. Θρησκοληψία. Μισογυνία. Φτωχή σκέψη».
* Φωτογραφία: Marianne Catoir
