Μέσα σε δύο εβδομάδες, έχουμε δει να έρχονται στο φως 5 υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων. Λες και πριν την υπόθεση του Κολωνού η κακοποίηση ανηλίκων ήταν απλώς ένα αόρατο στατιστικό και μετά απ΄αυτήν απέκτησε πρόσωπο – πρόσωπα για την ακρίβεια – είτε από τη μεριά των θυμάτων είτε από τη μεριά των θυτών. Ο Ηλίας Μίχος και οι άντρες που ασέλγησαν στο σώμα της 12χρονης, έστρεψαν το βλέμμα των αρχών σε ένα πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας που πάντοτε υπήρχε, αλλά αρνούμασταν να το αντιμετωπίσουμε.
Τα τελευταία τρία 24ωρα έχουν δει το φως της δημοσιότητας άλλες 4 υποθέσεις κακοποίησης ανηλίκων: ένας 28χρονος ποδοσφαιριστής στο Αγρίνιο που βίαζε ένα 4χρονο αγοράκι, δύο άντρες βίασαν μια 17χρονη στη Λιβαδειά, ένας 63χρονος βίαζε ανήλικα αγοράκια και, τέλος, ένας 54χρονος βίαζε τη 14χρονη κόρη του σε ηλικία 11 ετών. Μέσα σε όλα αυτά, έχουμε και την υπόθεση βιασμού μιας 19χρονης στο ΑΤ Ομονοίας, αλλά αυτό δεν εμπίπτει στην κατηγορία «κακοποίηση ανηλίκων» που εξετάζουμε.
Αν κάποιος για χρόνια εθελοτυφλεί – και ως κοινωνία εθελοτυφλούμε για χρόνια – θα σοκαριστεί τρομερά από αυτή την ακολουθία υποθέσεων κακοποίησης σεξουαλικής φύσεως. Και δεν μπαίνει καν στη ζυγαριά η κακοποίηση μη σεξουαλικής φύσεως, δηλαδή το ξύλο που μπορεί να τρώνε τόσα παιδιά κατ΄εξακολούθηση από τους γονείς τους ή άτομα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος.
Είναι ανεξήγητο για την ανθρώπινη φύση το ότι ζούμε σε μια παγκοσμιοποίηση της πληροφορίας, ότι δηλαδή γνωρίζουμε πως η κακοποίηση ανηλίκων, δη κοριτσιών, είναι ψιλοκανόνας σε περιοχές της Ασίας και της Αφρικής, ότι στη Λατινική Αμερική υπήρχε και υπάρχει ακόμα ο παιδικός σεξοτουρισμός, αλλά όταν ακούμε για κάτι να συμβαίνει στα δικά μας εδάφη, τότε μας παίρνει ο πόνος να μιλήσουμε για σοκ, για κτηνωδία και όλα αυτά τα μελιστάλακτα.
Μήπως η ελληνική κοινωνία δεν είναι που υπέθαλπτε όλα αυτά τα χρόνια τους παιδοβιαστές; Δε γίνεται κανείς να μην είχε δει μια περίεργη συμπεριφορά από τη μεριά τους. Δε γίνεται σε καμία των περιπτώσεων, όχι μόνο των πρόσφατων, να μην υπήρξε ένα red flag κάποτε.
Μήπως στην ελληνική κοινωνία δεν είχαμε την «παράδοση» να καπαρώνουν ενήλικοι άντρες ανήλικα κοριτσάκια από τις ηλικίες ακόμα και των 9 ετών, για να τις παντρευτούν όταν ενηλικιωθούν;
Για κάντε ένα ταξίδι στον χρόνο μέχρι, όχι πολύ μακριά, αλλά τη δεκαετία του ’80 (ας μην απορρίψω το να συμβαίνει ακόμα και σήμερα στα κατσικοχώρια της επαρχίας) και θα δείτε 12χρονα να παντρεύονται με 50άρηδες, επειδή ήταν αριστοκράτες και οι γονείς των παιδιών ήθελαν να τα εξασφαλίσουν οικονομικά. Οι ίδιες μας οι γιαγιάδες μπορεί να είναι σε αυτή την κατηγορία.
Όχι όμως. Όλα τα παραπάνω εμφανίστηκαν τώρα, με τον Μίχο και τη 12χρονη. Πριν, όταν ένας μπάρμπας χάιδευε τα μπούτια μιας 12χρονης, ήταν τρυφερότητα και αγάπη. Άλλωστε, είδατε τι είπαν στην απολογία τους ο 53χρονος κι ο 42χρονος για την 12χρονη. «Δεν τη βιάσαμε, υπήρχε συναίνεση».
Αυτή η αντίληψη δεν είναι μόνο δική τους. Θα βρείτε άφθονους, ιδίως εκτός του αστικού περιβάλλοντος, που πιστεύουν ότι αν κάνεις σεξ με 14χρονη όντας ενήλικος, και αυτή λέει πως το θέλει, τότε δεν είναι βιασμός.
Κατανοώ ότι το μυαλό επιλέγει υποσυνείδητα να πιέσει προς τη λήθη τέτοιες λεπτομέρειες, τέτοιο παρελθόν, γιατί ενδεχομένως να μην το αντέχει. Κι είναι προφανέστατα δυσβάσταχτο να διαχειριστεί κανείς ψυχολογικά, έστω και ως παρατηρητής, όλες αυτές τις πληροφορίες, τις ειδήσεις που σκάνε απανωτά πλέον.
Κάποια στιγμή όμως πρέπει να υπάρξει κι ένα σημείο που θα δίνουμε μεγαλύτερη προσοχή στις περίεργες συμπεριφορές, που θα κοιτάμε τα παιδιά προσεκτικά για να δούμε αν υπάρχουν ανησυχητικά σημάδια, που δεν θα κλείνουμε τα μάτια μπροστά στο προφανές.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Από τα Γλυκά Νερά στον Κολωνό: Καταναλωτές του αποτρόπαιου, θεατές της οδύνης των άλλων
Εσείς ζητάτε ποινικό μητρώο και πρόσβαση στα αρχεία όσων φωτογραφίζονται μαζί σας;
