Την ώρα που στο Αφγανιστάν υπάρχει ο τρόμος των Ταλιμπάν, στη Μπεϊρούτ υπάρχει ο τρόμος του κράτους. Ο Λίβανος βρίσκεται εδώ και αρκετές ημέρες, από τις αρχές Αυγούστου, στα όρια της κατάρρευσης, με τη λιβανέζικη λίρα να υποτιμάται καθημερινά και την έλλειψη σε καύσιμα και ενέργεια να γονατίζει τον πληθυσμό. Τα νοσοκομεία δε μπορούν να φροντίσουν ασθενείς, έκρηξη που σημειώθηκε σε νοσοκομείο σκότωσε σχεδόν 30 ανθρώπους και όλα μοιάζουν να κρέμονται από μια κλωστή στο πιο ζεστό καλοκαίρι για τον Λίβανο, αλλά και στη χειρότερη οικονομική φάση των τελευταίων 100 ετών.
Η υποτίμηση τις λιβανέζικης λίρας – βρίσκεται σε διαρκή πτώση, έχει χάσει το 90% της αξίας της και είναι ίση με το 0,00021 του δολαρίου – και η τεράστια έλλειψη σε καύσιμα, έχει φέρει την πρωτεύουσα του Λιβάνου στο χείλος του γκρεμού.
Πριν από ένα χρόνο, μια τεράστια έκρηξη στην πρωτεύουσα Μπεϊρούτ, προκαλούσε το απόλυτο χάος στη χώρα με 200 νεκρούς. Ο φετινός Αύγουστος μπορεί να μην έχει τόσα θύματα, όμως οι άνθρωποι έχουν φτάσει στα όρια τους. Στις πορείες που έγιναν για τη μαύρη αυτή επέτειο, υπήρξαν έντονες συμπλοκές με τους αστυνομικούς, οι οποίοι, αν και αμείβονται εξίσου άθλια και βιώνουν τα ίδια προβλήματα, προέβησαν σε γκλομπιές και ξυλοδαρμούς πολιτών.
Η Μπεϊρούτ, η Τρίπολη, όλος ο Λίβανος είναι μια πόλη δίχως ίχνος φωτός τα βράδια. Μια σκοτεινή κηλίδα στη θέα του πλανήτη από ψηλά. Οι ελάχιστες λειτουργικές εστίες φωτός είναι από γεννήτριες που έχουν προμηθευτεί κάποια σπίτια. Οι διακοπές ρεύματος είναι διαρκείς μέσα στην ημέρα, κρατάνε ως και 23 ώρες κάποιες φορές, ενώ η ζέστη δημιουργεί μια αποπνικτική ατμόσφαιρα.
Γιατί έφτασε ως εδώ ο Λίβανος
«Αναπνέουμε με δυσφορία και μετράμε τις ανάσες μας για να σιγουρευτουμε πως ζούμε ακόμα. Στάζουμε ιδρώτα κι από σημεία του σώματος που δε γνωρίζαμε ότι μπορούν να ιδρώσουν τόσο».
Αυτή η περιγραφή είναι η καθημερινότητα των ανθρώπων στη Μπεϊρούτ από τις αρχές Αυγούστου. Υπάρχει τεράστια έλλειψη σε απόθεμα καυσίμων και ενέργειας, η οποία οφείλεται και στη διαφθορά της υπηρεσίας ηλεκτρισμού της χώρας, που έχει αφήσει τα σπίτια με 2 ώρες ηλεκτρισμό καθημερινά, αλλά και τις επιχειρήσεις. Ο Λίβανος χρειάζεται 3.000 megawatt ενέργειας καθημερινά, αλλά παράγει μόλις 750!
Από σήμερα φούρνοι και αρτοποιεία δε λειτουργούν στην πρωτεύουσα. Τα aircondition είναι είδος πολυτελείας, ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική και με την τρομερή ζέστη και υγρασία, οι άνθρωποι αναπνέουν με δυσκολία, ενώ βρίσκονται σε έξαρση οι αλλεργίες τους. Υπάρχουν φόβοι πως σε λίγες ημέρες θα υπάρχει έλλειψη στο νερό και στο επόμενο πιο σημαντικό αγαθό, το διαδίκτυο.
Η έλλειψη καυσίμων οδήγησε σε θάνατο 28 ανθρώπους σε νοσοκομείο και άλλους 80 τραυματίες στα βόρεια της χώρας, στην Άκκαρ, μια από τις πιο φτωχές περιοχές. Ο λόγος ήταν πως κάποιοι θέλησαν να αντλήσουν καύσιμα από τη δεξαμενή του νοσοκομείου για να γεμίσουν τα οχήματα τους, αφού στα βενζινάδικα οι ουρές είναι τεράστιες και έχει γίνει τεράστια ανατίμηση των καυσίμων ως και 90% πάνω από την αξία που είχαν στα τέλη Ιουλίου.
Αυτό προκάλεσε τέτοια αύξηση θερμότητας, με αποτέλεσμα να γίνει έκρηξη. Οι τραυματισμένοι θα πρέπει τώρα να νοσηλευτούν σε νοσοκομεία που έχουν υπερβεί κατά πολύ τη χωρητικότητα και τις δυνάμεις τους, ενώ υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τα απαραίτητα φάρμακα για τις θεραπείες των ασθενών.
Ένα μεγάλο κομμάτι του δημόσιου τομέα είναι σε αδράνεια. Η κυβέρνηση συνιστά σε δημόσιους υπαλλήλους να μένουν σπίτι και να μην πηγαίνουν στη δουλειά, ενώ και στον ιδιωτικό τομέα η αδυναμία μετακίνησης με όχημα, κρατά καθηλωμένους στο σπίτι τους εργαζομένους. Αποτέλεσμα να μην υπάρχει παραγωγή, άρα να δημιουργείται τεράστια έλλειψη σε πάρα πολλά αγαθά και υπηρεσίες.
«Πρέπει να φύγουμε από τον Λίβανο, πρέπει να σηκωθούμε να φύγουμε» λέει με πόνο στο France24 ένας μηχανικός. Οι 6 εκατομμύρια κάτοικοι της χώρας (5 εκατ. Λιβανέζοι και 1 εκατ. Σύριοι) βλέπουν τους κόπους τους να χάνονται καθημερινά. Η κεντρική τράπεζα είναι κοντά στη χρεωκοπία και απομυζά αμερικανικά δολάρια από καταθέσεις Λιβανέζων, ενώ δήλωσε αδυναμία να κεφαλαιοποιήσει εισαγόμενα καύσιμα.
«Μόνη ελπίδα να μας καταλάβει μια ξένη χώρα»
«Δεν υπάρχει ελπίδα, αυτό που συμβαίνει είναι μακελειό. Θέλω να βάλω τα κλάματα για ό,τι συμβαίνει. Φοβάμαι ότι δε θα μπορέσουμε να φύγουμε από τη χώρα ούτε με αεροπλάνο. Μόνο η θάλασσα μας έχει μείνει και φοβάμαι πως θα πνιγούμε στην προσπάθεια μας να φύγουμε από εδώ» λέει σπαρακτικά η 21χρονη Φάρα που ζει στην επαρχία Σουφ.
«Η καλύτερη λύση για εμάς είναι να μας επιτεθεί κάποια μεγάλη χώρα, να μας καταλάβει, ώστε να έχουμε σίγουρα ηλεκτρισμό, νερό και ασφάλεια» απαντά με αφοπλιστικό τρόπο ο Γουάφα Καλίντ, μαγαζάτορας στην Τρίπολη, στους New York Times.
Ο Νατζίμπ Μικάτι, ένας μεγιστάνας των τηλεπικοινωνιών, είναι αυτός που προσπαθεί να σχηματίσει μια κυβέρνηση σε αυτή την τραγική κατάσταση που βιώνει ο Λίβανος. Η πολιτική κατάσταση στη χώρα είναι τέτοια, που όλοι βασίζονται σε ιδιωτική πρωτοβουλία πλουσίων για να υπάρξει ένας σταθερός σχηματισμός.
Όλοι πια αναρωτιούνται πως μετά απ΄όλα αυτά, η κατάσταση στη χώρα παραμένει ακόμα ήρεμη. «Πλιάτσικο, πυροβολισμοί, επιθέσεις σε σπίτια και μικρά μαγαζιά…Ειλικρινά απορώ που δεν έχουν συμβεί ακόμα» εξηγεί ο Μουσταφά Αλούς, επικεφαλής του Future Movement.
Ο Λίβανος βρίσκεται σε μια κρίση δίχως ορατό τέλος κι αυτό ίσως είναι το ξεκίνημα από μια σειρά κρίσεων που θα εμφανιστούν στον πλανήτη στα επόμενα χρόνια, με επίκεντρο τη διαθέσιμη ενέργεια και τους πόρους που αντλούνται με τέτοια συχνότητα, ώστε κάθε χρόνο, μέχρι τέλη Ιουλίου, η ανθρωπότητα έχει καταναλώσει την ενέργεια ενός ολόκληρου έτους. Και όπως συμβαίνει συνήθως, αυτοί που πληρώνουν το μάρμαρο πατάνε στην Ανατολή και όχι στη Δύση…
