Η Νέα Ζηλανδία ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι έκλεισε τις αιτήσεις επανεγκατάστασης για Αφγανούς, ενώ θα σταματήσει τις πτήσεις εκκένωσης. Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, η χώρα σταμάτησε επίσης να φέρνει πρόσφυγες στο πρόγραμμα της «οικογενειακής επανένωσης». Μια οικογένεια αναγκάστηκε να κάψει την σημαία της Νέας Ζηλανδίας, όπως και άλλα έγγραφα που έφεραν την σημαία της χώρας.
Η οικογένεια βρισκόταν εκεί για την τελευταία δεκαετία, παρέχοντας μεταφραστικές υπηρεσίες στα στρατεύματα της Νέας Ζηλανδίας στο Αφγανιστάν. Τώρα, αυτά τα χαρτιά έχουν γίνει δυνητικά θανατηφόρος κίνδυνος. «Την πρώτη μέρα που έφτασαν οι Ταλιμπάν στην Καμπούλ, έψαξαν το σπίτι μου», λέει ο Αμπντούλ -το όνομα του οποίου έχει αλλάξει για να προστατεύσει την οικογένεια που παραμένει στο Αφγανιστάν-.
«Πριν από τον έλεγχο του σπιτιού μου, ζήτησα από τον αδερφό μου να κάψει όλα τα έγγραφα. Και έκαψε όλα τα έγγραφα … περίπου 40 χαρτιά που πήρα από τις αμυντικές δυνάμεις της Νέας Ζηλανδίας ». Ο Αμπντούλ είναι ένας Αφγανός από τη Νέα Ζηλανδία, ο οποίος εργάστηκε για χρόνια ως μεταφραστής στην Αμυντική Δύναμη της Νέας Ζηλανδίας (NZDF) στο Μπαμιάν και ήρθε στη Νέα Ζηλανδία το 2014. Έκτοτε, προσπαθεί να φέρει ευάλωτα μέλη της οικογένειας του, και έκανε αίτηση για διαμονή στην κουνιάδα του το 2018, όμως η υπόθεση δεν έχει ακόμη εξεταστεί από το Immigration New Zealand.
Λέει ότι τα έγγραφά του καταστράφηκαν εγκαίρως. «Τέσσερα μέλη των Ταλιμπάν χτυπούσαν την πόρτα και έλεγαν:« Πού είναι ο Αμπντούλ; »Και ο αδελφός μου έλεγε:« Δεν ξέρω για ποιον μιλάς ». Τώρα, πιστεύει ότι η οικογένειά του θα γίνει στόχος για τη σχέση τους με αυτόν, ως μεταφραστής των δυνάμεων. Όλοι οι μεταφραστές είναι γνωστοί, είπε χαρακτηριστικά.
Αφού ο Καμπούλ έπεσε και οι Ταλιμπάν έψαξαν το σπίτι του, η οικογένειά του διέφυγε για να κρυφτεί. Ο Αμπντούλ ανησυχεί ιδιαίτερα για την κουνιάδα του, που δεν έγινε δεκτή σε πτήση εκκένωσης και τώρα κοιμάται στους δρόμους κοντά στο αεροδρόμιο. «Αν δεν μπορεί να φύγει από το Αφγανιστάν, θα πεθάνει. Είμαι βέβαιος ότι θα γίνει στόχος. Θα είναι ο πρωταρχικός στόχος », λέει. «Αν συμβεί κάτι στην αδερφή μου, η γυναίκα μου λέει ότι είμαι ένοχος».
https://www.intronews.gr/4179-2-aerodromio-kambul-rouketes-se-geitonia
Είναι ένας από τους 18 Αφγανούς που εμπλέκεται στην υπόθεση
Ο Αμπντούλ είναι ένας από τους 18 Αφγανούς με έδρα τη Νέα Ζηλανδία που συμμετέχουν σε μια υπόθεση που οδηγεί τη κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας στα δικαστήρια για υποτιθέμενη αδράνεια κατά την επεξεργασία θεωρήσεων από το Αφγανιστάν, λέγοντας ότι οι καθυστερήσεις θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή. Οι οικογένειες αυτών των 18 σημαίνει ότι η υπόθεση αντιπροσωπεύει περίπου 70 μέλη της οικογένειας.
Τα Κέντρα Κοινοτικού Δικαίου της Aotearoa κατέθεσαν αίτηση για δικαστικό έλεγχο στο ανώτατο δικαστήριο την Παρασκευή. Η υπόθεση θα δοκιμάσει εάν η INZ (Immigration New Zealand) είχε νομική εξουσία να σταματήσει να δέχεται έγκυρες αιτήσεις των μεταναστών, δήλωσε η Sue Moroney, διευθύνουσα σύμβουλος του Κοινοτικού Δικαίου.
Η Moroney είπε ότι οι αιτήσεις των πελατών τους υποβλήθηκαν πριν από τρεισήμισι χρόνια και 18 μήνες πριν. «Όλοι έχουν περάσει όλες τις δοκιμές για τα κριτήρια παραμονής και οι αιτήσεις είχαν φτάσει στο τελικό μέρος της διαδικασίας», είπε. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι οικογένειες που εργάστηκαν με κάποια ιδιότητα για το NZDF και τώρα προσπαθούν να φέρουν μέλη της οικογένειας.
Είπε ότι η συσχέτισή τους με τις δυνάμεις κατοχής έθεσε αυτές τις οικογένειες σε κίνδυνο και οι νομικές διαδικασίες ήταν η έσχατη λύση, μετά από πολύμηνη επικοινωνία από την INZ για την πρόοδο των υποθέσεων. «Θα ανοίξουν οι ευκαιρίες για εκκένωση – και θα ανοίξουν σε στιγμές που οι άνθρωποι δεν το περιμένουν. Αυτό που ζητάμε είναι ότι τα χαρτιά των ανθρώπων είναι μια εντολή, έτσι ώστε όταν ανοίγουν αυτά τα παράθυρα ευκαιριών, να μην τους εμποδίζει η γραφειοκρατία να μετακινηθούν με ασφάλεια ».
Η κουνιάδα του Αμπντούλ βρίσκεται στα άτομα που έχουν στείλει τα χαρτιά τους, αλλά δεν έχει εγκριθεί ακόμα η αίτησή της. O Αμπντούλ είπε: «Της έλεγα, επειδή δεν έχεις διαβατήριο, δεν έχεις την Αφγανική εθνική ταυτότητα, δεν μπορείς να πας πουθενά – και έκλαιγε όλη την ώρα, η γυναίκα μου εδώ ανησυχεί, κλαίει. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, εξαρτάται από τη μετανάστευση στη Νέα Ζηλανδία και δουλεύουν πολύ αργά».
