Την τελευταία του πνοή στο οδόστρωμα άφησε ο Έλληνας ράπερ Mad Clip (Πίτερ Αναστασοπουλος το κανονικό του όνομα) στις 02:30 τα ξημερώματα της Πέμπτης στην Λεωφόρο Αθήνας και Φανερωμένης στη Βουλιαγμένη Αττικής, όταν και έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του, με αποτέλεσμα να προσκρούσε πάνω σε μια κολώνα και ακολούθως σε ένα δέντρο, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ του Πρώτου Θέματος. Ο τραγουδιστής βρισκόταν στον γάμο των φίλων του στην περιοχή, όπου έδωσαν το παρών πλήθος ανθρώπων της ελληνικής σοουμπίζ και στον γυρισμό έχασε τον έλεγχο της Porche που οδηγούσε.

Σύμφωνα με την ενημέρωση της πυροσβεστικής που έσπευσε στο σημείο για να τον απεγκλωβίσει από το όχημα του που είχε αναποδογυρίσει και είχε διαλυθεί, χρειάστηκαν 12 πυροσβέστες και 4 οχήματα για να τον βγάλουν από το αμάξι. Δυστυχώς, ο Mad Clip δεν είχε τις αισθήσεις του και λίγο αργότερα διαπιστώθηκε ο θάνατος του στο Ασκληπιείο Βούλας, όπου είχε μεταφερθεί.

Λίγες ώρες πριν το μοιραίο, ο Mad Clip αναρτούσε stories από τον γάμο, όπου μάλιστα τραγούδησε μαζί με την Ελένη Φουρέιρα την επιτυχία τους «Μπορεί».

Το ρεπορτάζ του Open ανέφερε ότι ο 34χρονος ράπερ οδηγούσε με μεγάλη ταχύτητα, αντιλήφθηκε ότι χάνει τον έλεγχο, επιχείρησε να κάνει ένα ζιγκ ζαγκ, αλλά δεν τα κατάφερε και έπεσε πάνω στην κολώνα με μεγάλη ταχύτητα. Οι εικόνες που μεταφέρει η Ελευθερία Σπυράκη είναι ενδεικτικές.

Από την ώρα που έγινε γνωστή η είδηση, πλήθος νεαρών θαυμαστών του Mad Clip πηγαίνει στο σημείο για να πει το αντίο.

Πρώτος απ΄όλους έφτασε στο σημείο ο Light, ο οποίος δε μπορούσε να πιστέψει αυτό που είχε συμβεί. Στο βίντεο που κυκλοφορεί, ακούγεται να λέει «πάει…πάει…» με λυγμούς και φίλοι του προσπαθούν να τον κρατήσουν όρθιο.

Η τραγική ειρωνία είναι πως ο Mad Clip σε παλιότερες συνεντεύξεις του είχε μιλήσει επανειλημμένα για την αγάπη του στα γρήγορα αυτοκίνητα και στις μεγάλες ταχύτητες. «Είμαι κοντράκιας. Είμαι γκαζάκιας… Μου αρέσει η μ@λ@κια, τι να κάνω» ανέφερε σε stories στο Instagram τον περασμένο Φεβρουάριο, όταν συνελήφθη από την αστυνομία, καθώς δεν είχε υπακούσει σε σήμα για οδικό έλεγχο.

«Εννοειται ξέφυγα από το περιπολικό, μπήκα στην Εθνική συνέχισα να τρέχω και στην πρώτη έξοδο του Ταύρου, βγαίνω και τυχαίνει να μου την πέφτει η ομάδα Δίας.

Σταματάω, βγαίνουν τα όπλα, αρχίζουν οι φωνές και με συνοδέψαν στο τμήμα του Μοσχάτου η ομάδα “Δίας”. Θέλω να ξέρω το εξής: Πού στην Εθνική οδό έχει φανάρια; Εγώ δεν έχω ξαναδεί φανάρια.

Αν είχα κάψει 4 κόκκινα φανάρια μες στην κίνηση, δεν θα με πηγαίνανε αυτόφωρο και στον εισαγγελέα; Δεν είμαι ο γιος του Ωνάση. Είναι μόδα να κράζουμε την τραπ μουσική. Είναι μόδα αυτοί οι καλλιτέχνες να φαίνονται εντελώς κακοποιοί. Είναι μόδα επειδή έτσι θέλει να περαστεί. Δεν γουστάρουν την επιτυχία μας…η καταδίωξη έγινε, υπήρχε ένταση τα φανάρια όμως αδερφέ δεν έγιναν ποτέ. Εννοείται ότι δεν θα ρίσκαρα να τρέχω στα στενά και να βάλω σε κίνδυνο τον κάθε πολίτη»

Ποιος ήταν ο Mad Clip

Σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, πριν από λίγους μήνες στην εκπομπή του Μουτσινά, ο Mad Clip μιλούσε για την πορεία του μέχρι την κορυφή της ελληνικής ραπ σκηνής και εν γένει της ελληνικής μουσικής.

«Εγώ προσπαθώ να κάνω κάποιες εμφανίσεις στην τηλεόραση αλλά εντάξει. Έχω γεννηθεί Νέα Υόρκη, μεγάλωσα εκεί και πιτσιρικάς το 1999-2000 ήρθα στην Ελλάδα και μετά πηγαινοερχόμουν. Από το 2016 είμαι μόνιμα Ελλάδα και από τότε ξεκίνησα να γράφω στα Ελληνικά. Είχα το όνειρο να πετύχω στο εξωτερικό και αυτό δεν έγινε ποτέ. Μετά μου έδωσε εδώ ένας ράπερ να τα μεταφράσω στα ελληνικά αλλά είναι πολύ δύσκολη γλώσσα πραγματικά. Στο φινάλε ακολουθείς τον τρόπο της ζωής που εκφράζεις μέσα από τα τραγούδια σου. Δεν είναι για όλους το ίδιο, εμένα μου αρέσει να περνάω καλά και εγώ και ο κόσμος».

Γεννήθηκε λοιπόν στην Αμερική, το κανονικό του όνομα είναι Πίτερ Αναστασόπουλος και το Mad Clip είναι στην ουσία τα αρχικά για ένα από τα μότο της ζωής του: Money and drugs Can’t live in poverty.

Ήρθε με την οικογένειά του στην Ελλάδα όταν ήταν 13 ετών. Στα 22 του πήγε στην Κύπρο όπου έκανε τις πρώτες του συνεργασίες στην trap μουσική. Επέστρεψε στη γενέτειρά του στη Νέα Υόρκη, αργότερα πήγε στο Λονδίνο και το 2016 εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Το 2004 εντάχθηκε στην μουσική κολεκτίβα Outkast Excellence.

Τα πρώτα του βήματα στην ελληνική μουσική τα έκανε με τον Taki Tsan να τον καθοδηγεί, σε ηλικία 27 ετών. Από κει και μετά άρχισε η πορεία προς την καθιέρωση, ιδίως με το τραγούδι Eimai Trelos που έβγαλε μαζί με τον Light. Οι δύο τους τα τελευταία χρόνια είχαν στήσει μαζί με τον Ypo την εταιρεία Capital Music και μετά την αποχώρηση του τελευταίου, ήταν τα δύο μεγάλα brands που την «έτρεχαν».

Ο Mad Clip είχε κυκλοφορήσει 4 άλμπουμ, το «Super trapper», το «O Amerikanos LP», το «Super Trapper 2» και το «Still Active» σε συνεργασία με τον Strat. Εκτός από τα προσωπικά του άλμπουμ, είχε φυσικά αρκετές επιτυχημένες συνεργασίες όπως στα τραγούδια Φήμες με τη Josephine και Μπορεί με την Ελένη Φουρέιρα.

Σε συνέντευξη του στον Γρηγόρη Αρναούτογλου είχε αναφερθεί στις σκληρές καταστάσεις που περιγράφει στα τραγούδια του, τις οποίες είχε πει πως τις είχε όντως βιώσει.

«Αυτά είναι τα βιώματα του κάθε καλλιτέχνη, ο κάθε ράπερ περνά τα δικά του μηνύματα. Δε νομίζω πως είπε κανένας σε κάποιον πιτσιρικά “έλα κάνε μια τζούρα”… Δεν ξέρω ποιος τα έχει πει αυτά. Εγώ αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως κανένας μας δεν θέλει να δει κανένα νεαρό να καταστρέφεται. Αλλά στη σημερινή εποχή δεν είναι μόνο η ραπ μουσική, είναι πολλά πράγματα που μπορούν να σε επηρεάσουν. Ταινίες, video games… Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι η σημασία που δίνουν οι γονείς.

Δεν μπορούμε να πετάμε ένα iPad στο παιδάκι για να μπορεί να κάνει ο πατέρας ή η μάνα ό,τι γουστάρει. Αν ένα παιδάκι όμως το ‘χει μέσα του, είτε εγώ πω κάτι στα τραγούδια μου είτε δει τον Τόνι Μοντάνα, το ‘χει μέσα του. Πρέπει οι γονείς να είναι κοντά τους. Πρέπει να παίρνουν παραδείγματα από τους γονείς και όχι από τον αγαπημένο τους τραγουδιστή ή ηθοποιό. Εγώ έχω βρει τη συνταγή μου να κάνω τη δική μου ζωή και αλητεία, εμπορική».

Ο Mad Clip ήθελε να γίνει αθάνατος με τη μουσική και το κατάφερε.

«Με τη μουσική γίνεσαι αθάνατος. Ακόμη και καλλιτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή, βάζεις να τους ακούσεις και είναι λες και ζωντανεύουν ξανά. Είπα τότε στον εαυτό μου, πως δεν έχει νόημα απλά να ζω, να πεθάνω και να μη με θυμάται κανένας. Δεν ξεκίνησα τη μουσική για τα λεφτά. Ήθελα να αφήσω ένα legacy, ένα story, ένα αποτύπωμα. Να μπορεί να με ακούσει κάποιος κάποτε και να πει ότι ο Mad Clip ήταν ένα παλικάρι που έκανε κάτι».