Από την πρώτη στιγμή της ανάκτησης της εξουσίας του Αφγανιστάν από τους Ταλιμπάν, οι δυνάμεις της Δύσης είχαν καταστήσει σαφές πως δεν πρόκειται να επιτρέψουν τη χρηματοδότηση της χώρας, αν δεν διασφαλιστούν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μέχρι στιγμής έχουν υπάρξει περιστατικά που δείχνουν πως αυτό δεν είναι εφικτό, αλλά όχι στην κλίμακα που το περιμέναμε. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν απάνθρωπες πρακτικές. Σημαίνει σίγουρα πως δε βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
Αυτή θα είναι και η νοοτροπία διακυβέρνησης των Ταλιμπάν, σύμφωνα με τον συνιδρυτή τους, τον Μουλάχ Νουρούντιν Τουράμπι, ο οποίος έβαλε κατά όσων επικρίνουν τις ισλαμικές πρακτικές και τον κορανικό νόμο.
Ο Τουράμπι συμμετείχε στον πόλεμο της δεκαετίας του ’80 έναντι των Ρώσων και εκεί έχασε το ένα του πόδι και το ένα του μάτι. Στη συνέχεια, όταν οι Ταλιμπάν εμφανίστηκαν το 1996 στο Αφγανιστάν και πήραν την εξουσία, ήταν ηγετικό στέλεχος και είχε τη θέση του Υπουργού Προπαγάνδας και Διατήρητης της Ηθικής. Μια ηθική όπως την ερμήνευε το Κοράνι. Με βία. Με εκτελέσεις. Με ακρωτηριασμούς. Με κανένα σεβασμό.
«Όλοι μας επέκριναν για τις τιμωρίες που επιβάλαμε στο στάδιο, αλλά εμείς δεν είχαμε μιλήσει ποτέ κατά των δικών τους νόμων και ποινών. Κανείς δεν θα μας πει ποιους νόμους θα έχουμε στη χώρα μας. Θα ακολουθήσουμε το Ισλάμ και θα διαμορφώσουμε τους νόμους μας βάσει του Κορανίου. Ο ακρωτηριασμός χεριών είναι πολύ αναγκαίος για την ασφάλεια».
https://twitter.com/hemartin/status/1441275462467026944?ref_src=twsrc%5Etfw%7Ctwcamp%5Etweetembed%7Ctwterm%5E1441275462467026944%7Ctwgr%5E%7Ctwcon%5Es1_&ref_url=https%3A%2F%2Fwww.protothema.gr%2Fworld%2Farticle%2F1164245%2Fafganistan-oi-akrotiriasmoi-herion-kai-oi-ekteleseis-tha-epistrepsoun-leei-axiomatouhos-ton-taliban%2F
Τα παραπάνω είναι και μια εξήγηση του γιατί οι Ταλιμπάν δεν αναγνωρίζουν τους ΑμΕΑ και γιατί δύο αθλητές των Παραολυμπιακών Αγώνων φοβούνταν για τη ζωή τους.
«Το Αφγανιστάν είναι ασφαλές για τους πολίτες του»
Στην προηγούμενη κυριαρχία των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, ο Τουράμπι είχε διατάξει να γίνονται εκτελέσεις και ακρωτηριασμοί στο αθλητικό στάδιο της Καμπούλ και σε έναν ισλαμικό ναό. Οι δολοφόνοι καταδικάζονταν σε θάνατο, με τα μέλη της οικογένειας του νεκρού να έχουν το δικαίωμα να τον πυροβολήσουν ή να τον αφήσουν να ζήσει με αντάλλαγμα χρήματα. Οι κλέφτες έχαναν με ακρωτηριασμό το χέρι τους. Οι ληστές ένα χέρι κι ένα πόδι. Όσοι έχουν προβεί σε ερωτική πράξη εκτός γάμου, θα λιθοβολούνται και θα διαπομπεύονται.
Η απώλεια κάποιου σωματικού μέλους επομένως είναι συνώνυμη με την παραβατική συμπεριφορά στα μάτια των Αφγανών, στα μάτια των Ταλιμπάν.
Τι θα αλλάξει αυτή τη φορά; Μόνο ο δημόσιος χαρακτήρας αυτής της μεσαιωνικής απονομής «δικαιοσύνης». Όπως μεταδίδει το Global News, ο Τουράμπι εξηγεί πως το υπουργικό συμβούλιο εξετάζει να αλλάξει τακτική και να κάνει ιδιωτικό και μυστικό τον χαρακτήρα των εκτελέσεων και ακρωτηριασμών. Αυτές οι πρακτικές θα ισχύσουν σίγουρα στις άλλες περιφέρειες εκτός Καμπούλ.
Στην πρωτεύουσα, ενδεχομένως να κρατήσουν πιο χαμηλό προφίλ, αλλά θα διατηρήσουν τον δημόσιο χαρακτήρα της ποινής. Ήδη την προηγούμενη εβδομάδα, δύο κλέφτες περιφέρονταν στο κέντρο της πόλης με τα χέρια δεμένα και με τα πρόσωπα βαμμένα με ανεξίτηλη μπογιά, για να ξέρει ο κόσμος ότι έκλεψαν.
Ο Τουράμπι, που πριν 20 χρόνια έβαζε τη φρουρά του να δέρνει όσους άντρες τρίμαρα τα μούσια τους, είχε επιβάλλει σε κάθε δημόσιο λειτουργό να φοράει τουρμπάνι και κατέστρεφε οτιδήποτε είχε σχέση με τη μουσική, είχε δηλώσει σε δημοσιογράφο πριν μερικές ημέρες ότι «έχουμε αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν». Όμως η έννοια της αλλαγής για τον πιο διαβόητο των Ταλιμπάν, για έναν άνθρωπο που βρίσκεται στη λίστα του ΟΗΕ με τους καταζητούμενους για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, είναι εντελώς διαφορετική σε σχέση με την κοινή λογική.
Πάντως, αξίζει να αναφερθεί πως ο φόβος της επιβολής αυτών των νόμων που διέπουν το Αφγανιστάν των Ταλιμπάν, έχει εξαφανίσει κάθε μορφή εγκληματικότητας. Αρκετοί καταστηματάρχες, ακόμα και αντίθετοι προς τους Ταλιμπάν, εκφράζουν την ικανοποίηση τους που έχει καθαρίσει η πρωτεύουσα και μπορούν να ανοίγουν τα μαγαζιά τους και το βράδυ.
«Δεν είναι καλό πράγμα να βλέπεις ανθρώπους να ξεφτιλίζονται έτσι, αλλά από την άλλη, πολλοί που θα το δουν αυτό, θα σκεφτούν “δε θέλω να βρεθώ στη θέση του”» εξηγεί ο Αμαάν, ένας καταστηματάρχης.
«Έχουμε πλήρη ασφάλεια σε κάθε τμήμα της χώρας» λέει ο Τουράμπι.
