Αν κάποιος γράψει στο Google τη λέξη «Noma», οι αναζητήσεις θα είναι ως επί το πλείστον για το φημισμένο εστιατόριο της Κοπεγχάγης που ανακηρύσσεται τα τελευταία χρόνια ως το κορυφαίο στον κόσμο. Αντιθέτως, ελάχιστα θα είναι τα αποτελέσματα στις πρώτες σελίδες σχετικά με τη νόσο Noma ή αλλιώς στοματική γάγγραινα, η οποία σκοτώνει κάθε χρόνο περίπου 30-35.000 ανθρώπους, ανήλικα κατά βάση.

Στο θέμα που φιλοξενεί το guardian.uk σήμερα, υπάρχουν οι μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν Noma και αποδεικνύεται πως στην Αφρική δε γνωρίζουν όλοι τι είναι αυτή η ασθένεια ώστε να την αντιμετωπίσουν νωρίς, πριν γίνει θανατηφόρα.

Ο Φιντέλ Στρουμπ έπαθε Noma σε ηλικία τριών ετών. Πρώτα, είχε μια φαγούρα στα μάγουλα. Μετά είχε έντονο πονοκέφαλοκαι το σώμα του έκαιγε. Ο ήλιος του έτσουζε τα μάτια και η μόνη του λύση ήταν να τα κλείσει και να κείτεται ξαπλωμένος στο έδαφος.

Όταν η γιαγιά του άκουσε κάποια στιγμή στο ραδιόφωνο για μια νόσο που πλήττει τα παιδιά που έχουν κακή διατροφή και έλλειψη νερού. Ο Φιντέλ είναι ένα από τα 12 παιδιά της οικογένειας του που ζει στην Ουαγκαντούγκου, πρωτεύουσα της Μπουρκίνα Φάσο. Η γιαγιά πήρε τον Φιντέλ και τον πήγαν στην Ουαχίγκουγια, στα βόρεια της χώρας. Ευτυχώς τον πρόλαβαν στο αρχικό στάδιο της ασθένειας και μπόρεσαν οι γιατροί να τον σώσουν.

https://www.intronews.gr/4182-2-madagaskari-to-proto-thima-klimatikis-krisis-limos

Συνήθως, η Noma χτυπάει τα παιδιά που έχουν κακή στοματική υγιεινή λόγω κακής διατροφής και έλλειψης νερού. Οι πόνοι ακολουθούνται από την κακοσμία, που είναι αποτέλεσμα της σαπισμένης στοματικής κοιλότητας. Κατά 90% είναι μια θανατηφόρα ασθένεια εφόσον εξελιχθεί καταστρέφοντας πρώτα τα ούλα, μετά τους ιστούς και στη συνέχεια τα κόκαλα.

Κάθε χρόνο 30.000-40.000 άνθρωποι προσβάλλονται από τη Noma και το ποσοστό θνησιμότητα είναι στο 85%! Σύμφωνα με τον ΠΟΥ το 1998 είχαν εντοπιστεί 140.000 υποθέσεις, ενώ οι επιζώντες από τη νόσο ξεπερνούν τις 770.000.

Τα παιδιά ηλικίας 2-6 ετών είναι αυτά που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Ακόμα όμως κι αν πάνε έγκαιρα στα κέντρα υγείας και οι γιατροί καταφέρουν να εμποδίσουν την ανάπτυξη της νόσου, τα πρόσωπα τους θα έχουν για πάντα τα σημάδια, αφού θα είναι με τρύπες, ενώ θα δυσκολεύονται αφάνταστα να μασήσουν, να πιουν νερό, να καταπιούν το οτιδήποτε.

Ακόμα κι αν αναρρώσεις από τη Noma, τα σημάδια στο πρόσωπο μένουν για πάντα

Γι΄ αυτό η Noma αποκαλείται αλλιώς «το πρόσωπο της φτώχειας». Στο πρόσωπο των ανθρώπων που στιγματίζει η νόσος, αποτυπώνεται όλο το λάθος του παγκόσμιου συστήματος, όλα τα λάθη της ανθρωπότητας. Αν αυτά τα παιδιά είχαν το πιο βασικό, πρόσβαση σε καθαρό νερό, τότε δε θα μπορούσε να αναπτυχθεί. «Είναι απόλυτα ιάσιμη στο πρώτο στάδιο» λένε οι γιατροί. Και με απλό τρόπο. Με ένα χάπι και με φροντίδα της στοματικής υγιεινής.

Η Μπουκόλα Ολουγίντε, γιατρός στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, αναφέρει ότι «όλοι νομίζουν πως δεν υπάρχει πια η ασθένεια. Εξακολουθούμε όμως να τη βλέπουμε εκεί όπου υπάρχει φτώχεια και κανένα κέντρο υγείας. Και τα παιδιά που νοσούν, δεν τα πάνε σε κέντρο υγείας παρά μόνο αν βρεθούν κοντά στον θάνατο από κάποια άλλη ασθένεια. Κανείς τους δε γνωρίζει ότι μπορούν να λάβουν αγωγή στο πρώιμο στάδιο της νόσου».

Δεν πρόκειται όμως για μια νόσο που μένει σε μια ήπειρο. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει περιστατικά στις ΗΠΑ, στη Νότια Αμερική και στη νοτιοανατολική Ασία. Έχει ιστορία 1.000 ετών και είχε εμφανιστεί και στην Ευρώπη, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Noma χτυπάει γρήγορα και σκοτώνει εξίσου γρήγορα.

https://www.intronews.gr/5726-2-somalia-neo-afganistan-afriki

Ο Φιντέλ είναι σήμερα 30 ετών και υγιής. Με τα σημάδια της νόσου. «Όταν με είδε πρώτη φορά ο γιατρός μου, θεώρησε πως έχω πεθάνει. Η νόσος δε μου είχε αφήσει τίποτα. Ήμουν μόνο δέρμα και κόκαλα. Του πήρε 2 εβδομάδες για να με συνεφέρει κάπως». Έχοντας περάσει από 27 χειρουργεία για να επαναφέρει το πρόσωπό του, ο Φιντέλ μπορεί να φάει και να πιει κανονικά.

Στην Αφρική, η πιο αξιόπιστη κλινική για Noma είναι στην περιοχή Κανό, στη βόρεια Νιγηρία. Ο στόχος των γιατρών είναι πρωτίστως η ενημέρωση για το πώς μπορούν να αποφύγουν τη νόσο σε περιοχές όπου οι συνθήκες ευνοούν την ανάπτυξη της.

«Όλοι ψάχνουν να δουν ένα ωραίο πρόσωπο. Έπρεπε να αποδεχτών το πώς είμαι και να μάθω να μη μισώ τον εαυτό μου. Η Noma είναι απλά μια νόσος. Είναι μια μάχη που δίνεις με τον εαυτό σου για όλη σου τη ζωή» λέει η 37χρονη Μουλικάτ Οκανλαουόν από το Λάγκος της Νιγηρίας.