Αν ψάξει κανείς να βρει μια εξήγηση για τους λόγους που Ιταλία και Ισπανία είναι δύο μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη και δεν αντιμετωπίζουν την ίδια πίεση με τα κρούσματα σε σχέση με τη Γερμανία, την Ολλανδία, τη Δανία και την Αυστρία, τότε θα την βρει στους πρώτους μήνες της πανδημίας. Από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι και τον Μάιο, τα δύο κράτη της νότιας Ευρώπης, της Μεσογείου, δύο από τα πάλαι ποτέ P.I.G.S, είχαν μέρες όπου οι νεκροί άγγιζαν το όριο των 1.000. Βρέθηκαν και τα δύο στην κορυφή του κόσμου ως προς τους περισσότερους νεκρούς από Covid-19.

Όταν ως έθνος έχεις ζήσει τόσες απώλειες και τέτοιο πόνο, δύσκολα καταλήγεις να μην πιστεύεις στον κορωνοϊό, δύσκολα καταλήγεις να θεωρείς πως τα εμβόλια θα σου βάλουν τσιπάκια στον οργανισμό. Υπάρχουν προφανώς κι αυτές οι περιπτώσεις, αλλά είναι αναλογικά πολύ λίγες για το μέγεθος των πληθυσμών.

Η Ισπανία έχει σχεδόν 48 εκατομμύρια πολίτες και τα κρούσματα της από τα μέσα Σεπτεμβρίου δεν έχουν ξεπεράσει τα 4.353 της 12ης Νοεμβρίου. Οι νεκροί της, μετά τους 150+ του Αυγούστου, σε σπάνιες περιπτώσεις ξεπέρασαν τους 60, αλλά εδώ και ένα μήνα σχεδόν είναι κάτω απ΄αυτό το όριο.

Στην Ιταλία, όπου ο πληθυσμός προσεγγίζει τα 60 εκατομμύρια, τα κρούσματα πήγαν στις 8.500 την περασμένη Παρασκευή, αλλά συνήθως βρίσκονται κάτω από τις 7.000 και οι νεκροί έχουν πάει μια φορά στους 63 και μια φορά στους 61. Στις 12/11 δε, την Παρασκευή, ήταν 44. Η εμβολιαστική κάλυψη στους Ίβηρες είναι πάνω από το 80% στους άνω των 12.

Αναμφίβολα, ποτέ δεν μπορείς να πεις ότι είναι λίγοι οι θάνατοι, γιατί μιλάμε για απώλεια ζωών. Ακόμα κι ένας πονάει. Ρεαλιστικά μιλώντας όμως, κι επειδή η Ιταλία έχει δει τα πολύ πολύ χειρότερα, οι αριθμοί δείχνουν ότι τα εμβόλια έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά. Από πού φαίνεται αυτό; Από το ότι η Ιταλία έχει εμβολιάστει πλήρως ένα ποσοστό 84% του πληθυσμού της από ηλικίες 12 ετών και πάνω. Τα κρούσματα είναι πολλά, οι νεκροί αναλογικά λίγοι, άρα τα εμβόλια έχουν παίξει τον ρόλο τους. Κι η Ιταλία δε σταματά εδώ, αλλά θέλει να πιάσει το 90% εμβολιασμένων σε πληθυσμό άνω των 12 ετών και κάνει κινήσεις για να ενισχύσει την εκστρατεία της.

Η Ιταλία πήρε τα σκληρά μέτρα που φοβούνται να πάρουν στην υπόλοιπη Ευρώπη

Η κυβέρνηση του Ντράγκι και ο υπουργός Υγείας Ρομπέρτο Σπεράντσα, μαζί με τον αναπληρωτή Αντρέα Κόστα, δεν διστάζουν να πάρουν σκληρές αποφάσεις, μεταξύ των οποίων και ο υποχρεωτικός εμβολιασμός, ο οποίος δεν έχει τεθεί ακόμα σε εφαρμογή, όμως φαίνεται πως σύντομα θα βγει μια τέτοια απόφαση, ώστε να προασπίσει η κυβέρνηση το δημόσιο συμφέρον.

Από τον Ιούνιο η Ιταλία έχει εγκαινιάσει το πράσινο διαβατήριο, το οποίο είναι αποδεικτικό εμβολιασμού, νόσησης ή rapid test ως και 72 ώρες πριν την παρουσία ενός δημόσιου λειτουργού στον χώρο εργασίας του κι ενός ιδιώτη σε χώρο όπου έχει πάει για να αγοράσει προϊόντα ή υπηρεσίες. Το πράσινο πάσο έχει επεκταθεί και στα μέσα μεταφοράς που καλύπτουν μεγάλες αποφάσεις, ενώ δεν έχει αποκλειστεί να συμβεί μελλοντικά κάτι αντίστοιχο και για συγκεκριμένες γραμμές μετρό και λεωφορείων.

Επί της ουσίας, η Ιταλία περιόρισε την εξάπλωση σε χώρους που είναι κατ΄εξοχήν επικίνδυνοι, δηλαδή τους χώρους εργασίας, ιδίως εκεί όπου υπάρχουν πολλά εργατικά χέρια, με αρκετούς να μη μπορούν να δουλέψουν επειδή δεν είχαν το πάσο. Σε άλλους τομείς, υπήρξαν μέχρι και απολύσεις ή υποχρεωτική τηλεργασία.

Δεν υπάρχουν πολύπλοκες αναλύσεις. Η Ιταλία και η Ισπανία δεν ακολουθούν διαφορετικά μέτρα από την υπόλοιπη Ευρώπη. Έχουν όμως το φόβο του βιώματος και ο λαός τους πείθεται πιο εύκολα για να κάνει το εμβόλιο. Την ώρα που Γαλλία και Γερμανία ξεπερνούν ασθμαίνοντας το 70% της εμβολιαστικής κάλυψης για άνω των 12 ετών, οι δύο μεσογειακές χώρες βαδίζουν ολοταχώς για το 90%, το οποίο είναι το κατώτατο όριο για να αντιμετωπιστεί η πανδημία εντός των τειχών.