Περιεχόμενα
Ο Χριστός λέει, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, στον Μυστικό Δείπνο, απευθυνόμενος στους μαθητές του καθώς τους δίνει ψωμί: «Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το σώμα μου». Κάποιος, όχι εμείς, ένας ξάδερφος από χωριό, θα μπορούσε να πει πως η γαλοπούλα είναι ο σύγχρονος Χριστός για τους Αμερικάνους. Αυτό δεν είναι μια αυθαίρετη μπαρούφα, αλλά ένα συμπέρασμα που βασίζεται στα πεπραγμένα την περίοδο των Ευχαριστιών, του Thanksgiving.
Κάθε χρόνο τέτοια περίοδο ο Πρόεδρος των ΗΠΑ επιλέγει μια γαλοπούλα και της δίνει χάρη. Αυτή η γαλοπούλα αντιμετωπίζεται ως θεός και δεν θα «σταυρωθεί», δε θα πεθάνει. Θα κερδίσει έναν χρόνο ζωής. Όλες οι υπόλοιπες, περίπου 46 εκατομμύρια γαλοπούλες, θα σφαγιαστούν για να μπουν στους φούρνους των νοικοκυριών και να αποτελέσουν το επίκεντρο της κοινωνικής-εορταστικής συναναστροφής.
Γαλοπούλα, γλυκοπατάτες, κολοκυθόπιτα, φασόλια και από κει και πέρα ότι έχει μετατρέψει ο καθένας σε παράδοση. Όλα αυτά στέκονται στο τραπέζι των Ευχαριστιών και οι Αμερικάνοι βρίσκουν μια πολλοστή φορά μέσα στο έτος δικαιολογία για να γιορτάσουν και να υπερκαταναλώσουν.
Όμως τα τελευταία χρόνια συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Η γαλοπούλα αντεπιτίθεται. Όχι, προφανώς και δεν γλυτώνει το σφάξιμο. Αλλά υπάρχουν κάποιες που έχουν μετατραπεί σε «χούλιγκαν» των δρόμων και λειτουργούν μόνες τους, όχι με κάποιο crew.
Σύμφωνα όμως με τη Guardian, αυτό το ζώο που μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα ήταν υπό εξαφάνιση στη βόρεια πλευρά της αμερικανικής ηπείρου, από το 1970 και μετά έχει τεράστιους πληθυσμούς και ανάμεσα τους συναντά κανείς γαλοπούλες που γίνονται φόβος και τρόμος, αλλά την ίδια στιγμή λατρεύονται γι΄αυτή τους τη δράση.
«Πρέπει να φωνάξουμε τον στρατό. Αυτή μπορεί να είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον άνθρωπο και τον πολιτισιμό του από τότε που εξερράγη το ηφαίστειο Κρακατάου. Η άγρια γαλοπούλα σε όλη την Αμερική, επαναστατεί, επιτίθεται στους ανθρώπους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι». Αυτά έγραφε άρθρο της Daily Messenger τον Σεπτέμβριο, έχοντας (θέλουμε να ελπίζουμε) σαρκαστική διάθεση.
Από την εξαφάνιση στην τεράστια αύξηση πληθυσμού
Η άγρια γαλοπούλα ενδημεί στη Βόρεια Αμερική για 10.000 χρόνια, οπότε το ποιος επιτίθεται στο σπίτι του άλλου, είναι πολύ σχετικό και ζήτημα οπτικής. Σε κάθε περίπτωση είναι ένα πτηνό με συμβολισμό για τον μέσο Αμερικάνο, ίσως παραπάνω κι από τον αετό. Ο Βενιαμίν Φρανκλίνος την έχρισε πτηνό του θάρρους το 1784.
Πριν τον αποικισμό, οι γαλοπούλες είχαν πληθυσμό 10 εκατομμυρίων σε 39 πολιτείες των ΗΠΑ. Τότε όμως εμφανίστηκε το ανεξέλεγκτο κυνήγι και η γαλοπούλα βρέθηκε κοντά στον αφανισμό, με μόλις 30.000-200.000 πληθυσμό στην εποχή της Μεγάλης Κρίσης και της Βιομηχανικής Επανάστασης.
Από το 1863, όταν ο Λίνκολν έκανε τις Ευχαριστίες επίσημη γιορτή του κράτους, οι άγριες γαλοπούλες εξαφανίστηκαν σε αρκετές περιοχές, όπως στη Νέα Αγγλία. Το 1884, το Harper’s Weekly ανέφερε πως θα φτάσει σύντομα στα επίπεδα του πτηνού ντόντο, δηλαδή στο χείλος της εξαφάνισης. Και ναι, ήξερα από τότε τι θα πει ζώο υπό εξαφάνιση.
Στις αρχές του 20ου αιώνα ξεκίνησε μια εκστρατεία επανόρθωσης των πληθυσμών με νόμους διατήρησης και περιορισμούς στο κυνήγι. Παράλληλα, έκαναν ξανά την εμφάνιση τους δάση που είχαν εξαφανιστεί από τις φάρμες την εποχή του κραχ του 1929. Το σχέδιο αυτό περιελάμβανε αιχμαλωσία ζώων και μεταφορά τους σε πολιτείες δίχως πληθυσμό, για να αναπαραχθούν και να εποικίσουν ξανά την εκάστοτε πολιτεία. Από το 1970 και μετά, η γαλοπούλα είχε κατακλύσει και πάλι την Αμερική.
Εσχάτως όμως με πιο επιθετικό τρόπο. Επιτίθενται σε ανθρώπους, ψαχουλεύουν στα σκουπίδια, γίνονται διαβόητες. Notorious Turkey. «Άσχημα πουλιά χούλιγκαν» τους αποκαλεί το Scientific American. «Κάθε χρόνο αυξάνονται με αστρονομικό τρόπο, ο πληθυσμός τους είναι τεράστιος» αναφέρει ο Carte Heat, βετεράνος κυνηγός από το Νιου Χάμπσιρ.
Η γαλοπούλα τραμπουκίζει κόσμο στα στενά των πολιτειών
Από τις αρχές της χιλιετίας, η γαλοπούλα έχει ξεπεράσει τα 7 εκατομμύρια σε πληθυσμό, με 25.000 να εντοπίζονται στη Μασσαχουσέτη, 20.000 στο Νιου Τζέρσι, 40.000 στο Νιου Χάμπσιρ και 60.000 στο Μέιν. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι το Βερμόντ, όπου σύμφωνα με τον βιολόγο για τα ψάρια και την άγρια ζωή, Chris Bernier, τα τελευταία 27 χρόνια ο πληθυσμός γαλοπούλας στην πολιτεία έχει πιάσει τις 45.000 κι ενώ ξεκίνησε με μόλις 32 πουλιά που απελευθερώθηκαν εκεί στη δεκαετία του ’60.
«Η γαλοπούλα επέστρεψε, κάτι που είναι υπέροχο από οικολογική σκοπιά. Δυστυχώς, τώρα ζούμε εμείς στις περιοχές τους. Δεν χρειάστηκαν πολύ για να προσαρμοστούν. Μπορούν να ζουν βαθιά στα προάστια, μακριά από θηρευτές και να προμηθεύονται φαγητό».
Το 2018, ο David Scarpitti, βιολόγος με ειδίκευση στις γαλοπούλες στον οργανισμό MassWildlife, που δραστηριοποιείται στη Μασσαχουσέτη, είχε εξηγήσει στο National Audubon Society ότι η γαλοπούλα εξελίχθηκε από μια επιτυχημένη ιστορία διατήρησης, σε μια κατάσταση διαχείρισης άγριας ζωής.
Κάθε χρόνο αναφέρονται δεκάδες ως εκατοντάδες περιστατικά αστικών συγκρούσεων ανθρώπων με γαλοπούλες, με το πρόβλημα να ξεκινάει από το ότι κάποιοι τις ταΐζουν και έχουν γίνει πλέον αδίστακτες. Οι συνηθισμένες οδηγίες για να αντιμετωπίσει κανείς ένα επιθετικό πτηνό, είναι να βαρέσει παλαμάκια, να γίνει σκληρός ή να κουνήσει μια ομπρέλα. Ή, μπορεί η πολιτεία πολύ απλά να αιχμαλωτίσει τη γαλοπούλα και να τη μεταφέρει σε φυσικό περιβάλλον.
Υπάρχουν και παραδείγματα με αποδείξεις και ονόματα, που θα έλεγε και ο Δάντης. Το 2020, η περιοχή του Όκλαντ στην Καλιφόρνια είχε γίνει το πεδίο δράσης για τον Τζέραλντ, μια γαλοπούλα που τελικά τη μετέφεραν γιατί είχε επιτεθεί σε πάνω από 100 ανθρώπους μέσα σε 12 μήνες.
Η γαλοπούλα Τζέραλντ και οι άλλοι διαβόητοι Turks
Ο Τζέραλντ δίχασε σαν εμβόλιο την κοινωνία, με πολλούς να τον ανακηρύσσουν κάτι μεταξύ θεού και βασιλιά και να ζητάνε να έχει ειδικά προνόμια, ενώ άλλοι ήθελαν να τον σκοτώσουν και να τον φάνε. Κάθε πολιτεία φαίνεται να έχει τη δική της αγαπημένη γαλοπούλα σε βαθμό που θα μπορούσε να διοργανώνει τα Turkeys, δηλαδή τα βραβεία για τραγουδίστριες γαλοπούλες ή τα Golden Turkeys για γαλοπούλες κινηματογραφιστές.
Άλλες γνωστές περιπτώσεις είναι ο Γκοτζίλα από το Μίσιγκαν, η Ντόροθι από το Κεντάκι και ο Σμόουκ από το Ουισκόνσιν, που μάλιστα τον ανακήρυξαν και επίτιμο δήμαρχο. Στα social media οι άνθρωποι ανεβάζουν βίντεο, αποθεώνουν τις γαλοπούλες, κάνουν μέχρι και fan clubs, με κάποια να έχουν χιλιάδες μέλη. Φτάνουν στο σημείο μέχρι και να οδηγούν σε δίκη όσους τις δολοφονούν. Κάτι τέτοιο έγινε το 2019, όταν 4 έφηβοι δικάστηκαν με την κατηγορία της δολοφονίας του Γκομπλς.
Πριν ένα χρόνο, στο Σόμερβιλ της Μασαχουσέτης, ο Πατ Κλακ ή Δήμαρχος Τερκατόν, μια αρσενική γαλοπούλα, «συνελήφθη» και του έγινε ευθανασία λόγω της επιθετικής του συμπεριφοράς. Μια γυναίκα μάλιστα, που είχε επιτεθεί ο Πατ στο αυτοκίνητο της πολλές φορές και το είχε βανδαλίσει, λέει στη Guardian ότι «δε θα πω ψέμματα, πήρε αυτό που άξιζε». Οι περισσότεροι όμως διαμαρτυρήθηκαν για την ευθανασία, γιατί απολάμβαναν να τον βλέπουν.
Τα έφερε έτσι η ζωή, που η γαλοπούλα ξεκινά το uprising της στην περίοδο που δέχεται τη μεγαλύτερη επίθεση, στις Ευχαριστίες. Δρα μόνη, δρα μέσα από gangs, το ζει στα στενά, όπως την βολέψει. Turkey hools rule this land bitchezzzz.
