Περιεχόμενα
Η Νόνικα Γαληνέα άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 84 ετών, λίγες ημέρες πριν γιορτάσει τα γενέθλιά της. Τη δυσάρεστη είδηση έκανε γνωστή η κοσμικογράφος Χριστίνα Πολίτη μέσα από το Instagram της.
«Αντίο αγαπημένη Nόνικα. Ήσουν πραγματικά one of a kind» έγραψε σημειώνοντας ότι η Νόνικα Γαληνέα ήταν ένας θρύλος.
Το κείμενο ανανεώνεται.
Η ζωή της
Κοσμοπολίτισσα, με ένα ιδιαίτερη τεχνική παιξίματος στη θεατρική σκηνή και προσωπικότητα που δεν περνούσε απαρατήρητη.
Τη θυμάμαι ένα μεσημέρι να τρώει στο διπλανό μας τραπέζι σε ένα δημοφιλές στέκι του Κολωνακίου. Η ίδια ήταν πολύ διακριτική, ωστόσο η γοητεία που εξέπεμπε και η έντονη προσωπικότητά της τραβούσαν την προσοχή στο πρόσωπό της και λειτουργούσε σαν μαγνήτης.
Ο ξαφνικός χαμός της έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Η Νόνικα Γαληνέα έφυγε σήμερα από τη ζωή, έχοντας ζήσει μία ζωή γεμάτη συναισθήματα και θέατρο λίγες μόλις ημέρες πριν από τα γενέθλιά της.
Η Νόνικα Γαληνέα ήταν κόρη του δικηγόρου από την Καρδαμύλη Πέτρου Γαληνέα και της Dorette Καραϊωσηφόγλου.
Η μητέρα της Νόνικας Γαληνέα μετά το χωρισμό της με τον Πέτρο Γαληνέα, παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο Παναγιωτόπουλο με τον οποίο απέκτησε ένα γιο. Τρίτος σύζυγός της ήταν ο εφοπλιστής και τραπεζίτης Στρατής Ανδρεάδης (1905-1989).
Η Νόνικα φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Μακρή και στα 14 μεταγράφηκε στη Φλωρεντία. Τον επόμενο χρόνο πήγε στο αγγλικό σχολείο Châtelard School στην Ελβετία και στα 18 εγγράφηκε στο Densons Secretarial College στο Λονδίνο. Κατόπιν σπούδασε στο Weber Douglas School of Singing and dramatic art με την προτροπή του καλού της φίλου Ανδρέα Βουτσινά.
Η σταδιοδρομία της ξεκινάει το 1963 με εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, όπου η πρώτη της παράσταση ήταν με τους «Όρνιθες» του Αριστοφάνη. Η Νόνικα Γαληνέα συνεργαζόταν με τον Κάρολο Κουν, την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά.
Από το 1969 έζησε και συνεργάστηκε με τον Αλέκο Αλεξανδράκη. Μαζί, δημιούργησαν δύο θεατρικές σκηνές: το Θέατρο Ιλίσια και το Στούντιο Ιλίσια.
Στη συνέχεια η Νόνικα Γαληνέα συνεργάστηκε με το Εθνικό θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και το Αμφιθέατρο, ενώ παράλληλα έκανε πολλές συνεργασίες με το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και παραστάσεις στη Μεγάλη και στη Μικρή Επίδαυρο καθώς και στο Κόβεντ Γκάρντεν στο Λονδίνο.
Έχει συνεργαστεί με αναγνωρισμένους καλλιτέχνες όπως ο Μίνως Βολανάκης, ο Γιάννης Κόκκος, ο Σπύρος Ευαγγελάτος, ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Ανδρέας Βουτσινάς, ο Stuart Burge, ο Διονύσης Φωτόπουλος, η Θεώνη Βαχλιώτη-Όλντριτζ, ο Νίκος Πετρόπουλος κ.ά.
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των ετών, ένα μεγάλο διάστημα του χρόνου της ζει στο Λονδίνο.
Η Νόνικα Γαληνέα μεταφράσει δεκαεπτά θεατρικά έργα, πολλά εκ των οποίων έχουν δημοσιευτεί. Έχει εκδώσει την αυτοβιογραφία της σε βιβλίο με τίτλο «Η ζωή μου» (εκδόσεις Λιβάνη 2005) όπως και το βιβλίο «Επέστρεφε» (εκδόσεις Ιανός, 2007).
Το 2006, βραβεύτηκε με το έπαθλο «Κυβέλη», για την προσφορά της στο ελληνικό θέατρο.
Είναι η πρώτη Ελληνίδα που έχει 50 χρόνια συνεχούς παρουσίας στο θέατρο, η πρώτη Ελληνίδα ηθοποιός που ερμήνευσε στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου στην αγγλική γλώσσα και η μόνη που έχει πρωταγωνιστήσει 6 φορές στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Απόσπασμα από το βιβλίο της «Επέστρεφε» για την αποχώρησή της από το θέατρο:
«Ήταν η τελευταία παράσταση της « εκατομμυριούχου» του Bernard Shaw στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη κάθε βράδυ. Μία θέση όμως στο κέντρο της πρώτης σειράς ήταν άδεια. Ήταν άδεια κάθε βράδυ.
Κάθε βράδυ έβγαινα στη σκηνή με ελπίδα. Κάθε βράδυ μετά το δυνατό και επίμονο χειροκρότημα έβγαινα απ’τη σκηνή, άδεια, μόνη, τόσο που αν δεν ντρεπόμουνα θα έκλαιγα- αλλά μετά την παράσταση ούτε το καμαρίνι σου δεν σου ανήκει γιά να κλάψεις.
Η παράσταση συνεχίζεται από τους θεατές που με αγάπη και περιέργεια αλλά και σεβασμό έρχονται να σε συγχαρούν. Τίποτα όμως πιά δεν είχε νόημα γιά μένα και κανείς εκτός από εμένα δεν το είχε αντιληφθεί. Τότε κατάλαβα πως είχα τελειώσει με το θέατρο ενώ η βαθειά αγάπη μου γι’αυτό υπήρχε μέσα μου.
Αυτό όμως δεν είχε καμμία σχέση με την παρουσία μου στη σκηνή. Όπως όλα στη ζωή έχουν μία ημερομηνία λήξης έτσι ξαφνικά Δεν ένοιωσα ποτέ την ανάγκη να ξαναπαίξω στο θέατρο. Αυλαία Τέλος. Πήγα στο Θέατρο Τέχνης το 1963 έχοντας κάνει δύο χρόνια Δραματική Σχολή στο Λονδίνο και η μοιραία βραδυά του τέλους αυτής της ευλογημένης γιά μένα διαδρομής ήταν αυτή η τελευταία παράσταση, τέλος του 2009.
Η αγάπη μου όμως γιά το θέατρο μέσα από τα δικά μου μάτια, όπως και ο θαυμασμός μου γιά τα «ιερά τέρατα» που παρακολουθώ τις ερμηνείες τους είναι η ευτυχία μου. Λυτρώνομαι και υποκλίνομαι σε μία λέξη χωρίς συγκεκριμένη έννοια: ταλέντο. Η άδεια θέση ήταν του Χρήστου Λαμπράκη. Δύο βδομάδες αργότερα έφυγε. Κοντεύουν δέκα χρόνια».
Ο πρώτος γάμος και η ζωή στο Παρίσι
Την εποχή που η Νόνικα Γαληνέα σπουδάζει στην Αγγλία, στην επιστροφή της για διακοπές στην Ελλάδα γνωρίζεται με τον Νίκο Μουτούση και γοητεύεται από την προσωπικότητά του αλλά και από την παρουσία του. Ο νεαρός Έλληνας γιατρός (νευρολόγος) υπήρξε ένας από τους πιο γοητευτικούς άνδρες της Αθήνας εκείνη την εποχή.
Σύντομα οι δυο τους θα αποφασίσουν να παντρευτούν. Στο γάμο η Νόνικα Γαληνέα ήταν λαμπερή και διαίτερα κομψή φορώντας ένα κεντημένο με πέρλες νυφικό από τον ιταλικό οίκο «Gattinoni» συνδυασμένο με ένα εκπληκτικό οικογενειακό δαντελένιο πέπλο. Το ζευγάρι στη συνέχεια μετακομίζει στο Παρίσι λόγω μετεκπαίδευσης του Νίκου Μουτούση στην Ιατρική. Εκεί θα αποκτήσουν τις δίδυμες κόρες τους Αλέξια και Αριέττα.
Σε ένα από τα ταξίδια της στην Ελλάδα η τυχαία συζήτηση στο αεροπλάνο με Έλληνα πολιτικό που της εκφράζει την άποψη πως «Αν ο άνθρωπος μέχρι την ηλικία των 25 δεν έχει αποφασίσει τι θέλει να κάνει έχει αποτύχει», την ωθεί να ασχοληθεί ενεργά με την υποκριτική.
Μετά από πέντε χρόνια έγγαμου βίου, οι έντονες διαφωνίες και η ασυμφωνία χαρακτήρων του ζευγαριού οδηγεί στη λήξη του γάμου. Η Νόνικα να επιστρέφει στην Ελλάδα με τις δύο κόρες της, ενώ κυοφορεί την τρίτη, την Αμαλία.
Η γνωριμία με τον Αλέκο Αλεξανδράκη
Όπως η ίδια ανέφερε χαρακτηριστικά στην αυτοβιογραφία της «Η Ζωή μου» για την σχέση της με τον Αλέκο Αλεξανδράκη: «Δεν υπάρχει έρωτας χωρίς πόνο. Εδώ όμως πρόκειται για πολύ μεγάλο έρωτα και για πολύ μεγάλο πόνο».
Θα σταθούμε στη δική της αφήγηση όπου περιγράφει πώς γεννήθηκε ο έρωτας με τον Αλέκο Αλεξανδράκη.
«Ήταν καλοκαίρι του 1969, τότε που πρωτοδουλέψαμε στο θέατρο ”’Μετροπόλιταν” της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, στα “Μεγάλα Χρόνια” του Γεωργίου Ρούσσου. Εγώ ήμουν σε διάσταση από πολύ καιρό και εκείνη την εποχή έβγαινε επιτέλους το διαζύγιό μου.
Ο Αλέκος ήταν πάντα ο πρώτος που ερχόταν στην πρόβα και ο τελευταίος που έφευγε. Ήξερα πως ήταν παντρεμένος και πως είχε ένα αγοράκι. Δεν είχαμε ανταλλάξει ποτέ κουβέντα, εκτός από “καλημέρα” και επειδή δεν τολμούσα να τον κοιτάω, πήγαινα από πίσω του και κοίταζα το σβέρκο και τα μαλλιά του.
Ήταν πολύ ωραίος. Ένιωθα μεγάλη έλξη, αλλά ποτέ δεν φανταζόμουν πως μια μέρα, σύντομα, θα είμαστε ζευγάρι. Δεν φανταζόμουν καν πως του άρεσα. Την πρώτη φορά που μου μίλησε στην πρόβα μού είπε: “Καλοκαίρι με τη Μόνικα”. Του είπα: “Μόνο που εμένα με λένε Νόνικα”. Και μου απάντησε: “Το ξέρω”. “Δεν μίλαγε ο άτιμος και εγώ ήμουν τρισχειρότερη. Έλεγα από μέσα μου: “Αντίσταση, βάλε αντίσταση, θα γίνεις ρεζίλι…”. Αυτό που αισθανόμουν μέρα με τη μέρα μεγάλωνε».
Στο θέατρο «Μετροπόλιταν» η Νόνικα Γαληνέα μοιραζόταν το καμαρίνι της με τη Νίκη Τριανταφυλλίδη, την πρωταγωνίστρια του έργου.
«Δεν είχα υποψιαστεί πως δεν μπορούσε να με υποφέρει. Έδειχνε άγγελος επί της γης, αλλά πρέπει να είχε διαισθανθεί ότι άρεσα στον Αλεξανδράκη. Ένα βράδυ, στις 29 Ιουνίου 1969, μέρα Σάββατο, βγαίνοντας απ’ το καμαρίνι μας, με κλείδωσε μέσα και έφυγε. Άρχισα να φωνάζω. Ο φύλακας δεν υπήρχε περίπτωση να με ακούσει. Αν και φορούσε διπλά ακουστικά, ήταν θεόκουφος.
Και με άκουσε ο Αλεξανδράκης από τη μάντρα, δύο τετράγωνα πιο κάτω, όπου είχε πάει να πάρει το αυτοκίνητό του. Γύρισε πίσω και μου άνοιξε μαζί με το φύλακα, γιατί η άλλη είχε βάλει λουκέτο.
Του είπα πως δεν είχα αυτοκίνητο, παρόλο που είχα, ένα κάμπριο Triumph διθέσιο, το οποίο μόλις είχα πάρει. Το είχα στην ίδια μάντρα που είχε κι εκείνος το δικό του, αλλά μια και ο Αλέκος έμενε στη Γλυφάδα κι εγώ στον Αστέρα της Γλυφάδας με πήγε εκείνος.
Στη διαδρομή έτρεμα ολόκληρη από τρακ και νόμιζα πως θα τρελαινόμουν. Όταν βγήκε απ’ το αυτοκίνητο για να με καληνυχτίσει, του είπα (πώς το τόλμησα ούτε ξέρω): “Φίλησέ με”.
Εκείνος μου είπε: ”Άσ’ το καλύτερα”, και το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι βρεθήκαμε κάτω από ένα δέντρο, ενώ τ’ αυτοκίνητα περνούσαν το ένα πίσω απ’ τ’ άλλο ρίχνοντας τα φώτα τους πάνω μας…
Σύντομα ο γάμος του Αλεξανδράκη ήταν παρελθόν. Έφυγε από το σπίτι του και ήρθε να μείνει μαζί μου. Η γυναίκα του, ένας αξιοπρεπέστατος άνθρωπος, γύρισε στην Ελβετία με τα δυο παιδιά τους.
Ο κύκλος ωστόσο έκλεισε στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Χωρίσαμε με τον Αλέκο με πολύ κόπο, διατηρώντας πάντα μια πολύ ουσιαστική σχέση και αντιμετωπίζοντας το χωρισμό μας με αλήθεια και σεβασμό. Αυτό έσωσε τη σχέση μας».
Ο αποχαιρετισμός στον Αλέκο
Η Νόνικα Γαληνέα είχε αποχαιρετίσει τον Αλέκο Αλεξανδράκη με ένα δικό της τρόπο, ένα χρόνο μετά το θάνατό του.
«Πάει πάνω από χρόνος που έφυγε ο Αλέκος. Ο άνθρωπός μου –που με τίμησε ως γυναίκα, ως ηθοποιό και ως άνθρωπο ως την τελευταία μέρα της ζωής του. Πόνεσα τόσο πολύ όταν έφυγε. Νόμιζα πως αυτός ο πόνος δεν θα περάσει ποτέ. Και όμως. Η ζωή μάς βοηθάει να βρίσκουμε διεξόδους.
Μαθαίνουμε να ζούμε όχι μόνο με ό,τι μας δίνει η ζωή αλλά και με ό,τι μας παίρνει. Όταν οι άνθρωποί μας φεύγουν, ερχόμαστε πιο κοντά σ’ αυτούς που έχουν μείνει. Τώρα η οικογένειά του και η οικογένειά μου γίναμε μία οικογένεια. Έτσι, η επαφή μας συνεχίζεται.
Φέτος, τα Χριστούγεννα τα περάσαμε όλοι μαζί στο σπίτι μου, μαζί με το εγγονάκι του, τον νεαρό Αλέξανδρο Αλεξανδράκη, το πιο γλυκό, μοναδικό αγοράκι που έχω δει στη ζωή μου, που τόσο πολύ μου θυμίζει τον Αλέκο και με γεμίζει ευτυχία, όταν το παίρνω αγκαλιά.
Αυτό το παιδάκι για μένα είναι η συνέχεια του Αλέκου. Είναι η ελπίδα πως το «χωρίς» είναι μια λέξη μέσα στο μυαλό μας, όπως όλες οι άλλες, και πως τίποτα δεν σταματάει εδώ, επειδή δεν γνωρίζουμε το παραπέρα. Έχω πει και έχω γράψει πολλά για τον Αλέκο. Τώρα σιωπή. Μέσα απ’ τη σιωπή μου ζητάει τη γαλήνη του, μεσ’ απ’ τη σιωπή μου προστατεύομαι κι εγώ, μέσα απ’ τη σιωπή μας προστατεύεται όλη η ζωή που ζήσαμε».
Σήμερα η Νόνικα Γαληνέα ξεκίνησε το ταξίδι της προς την αιωνιότητα και ίσως εκεί ξανασυναντηθεί με τα αγαπημένα της πρόσωπα για να ταξιδέψουν παρέα στο φως!
Με πληροφορίες από το https://nonikagalinea.gr/
