Ερντογάν: Συνεχίζει το ανθελληνικό ρητορικό του κρεσέντο ως διαφυγή από το αδιέξοδο παιχνίδι του

Για ακόμη μια φορά, ο Τούρκος Πρόεδρος προχώρησε σε ένα παραλήρημα πλούσιο σε απειλές προς την Ελλάδα, δείχνοντας πως η μεγαλομανία του είναι αυτή που τον οδηγεί, γνωρίζοντας πως έχει βρεθεί σε αδιέξοδο. Ο Ερντογάν μετέτρεψε την 77η Σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, σε θέατρο του παραλόγου.

Για την ακρίβεια, χρησιμοποίησε το βήμα του ΟΗΕ για να απευθύνει την επιθετική προπαγάνδα του σε παγκόσμιο επίπεδο. Ως ένας άλλος νταής, παρά ως ένας πρόεδρος μιας χώρας, κατηγόρησε την Ελλάδα για βίαιες, απάνθρωπες και μεγάλης κλίμακας επαναπροωθήσεις μεταναστών από το Λιμενικό της στο Αιγαίο. Υπέπεσε επιπλέον σε ανεξακρίβωτες ειδήσεις, ώστε να δυσφημήσει την Αθήνα για συνοπτικές απελάσεις και άρνηση πρόσβασης μεταναστών σε διαδικασίες ασύλου.

Και όλα αυτά, χρησιμοποιώντας μια αναξιόπιστη φωτογραφία δύο πνιγμένων Σύρων νηπίων, με μοναδικό σκοπό να διασύρει την Ελλάδα.

Στο μεταξύ, σήμερα συνεδριάζει το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας υπό τον Ερντογάν, με την συμμετοχή της ηγεσίας του τουρκικού στρατού. Στην συνεδρίαση αναμένεται να τεθούν όλα τα θέματα που εγείρει το τελευταίο διάστημα η τουρκική πλευρά, ενώ στο τραπέζι θα πέσουν και εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση άρνησης των ΗΠΑ να προχωρήσουν στην πώληση F-16.

Διαβάστε ακόμη: Ίδια με αυτά της Χιροσίμα: Τι συμβαίνει με τα πυρηνικά όπλα που έχει στο οπλοστάσιό του ο Putin;

Η ομιλία στον ΟΗΕ

Εκτός από τα γεωπολιτικά του σχέδια, ο Ερντογάν ήθελε εκτός των άλλων να κερδίσει τους μουσουλμάνους ακροατές του, με τα υποτιθέμενα δεινά που υφίστανται οι ομόδοξοί τους μετανάστες και πρόσφυγες από την ανάλγητη και αλλόθρησκη Ελλάδα.

Με αυτά τα μέσα, ο Τούρκος Πρόεδρος εγείρει θέμα απομείωσης της εθνικής κυριαρχίας στα ελληνικά νησιά. Προειδοποίησε δε τους Ελληνες πως, αν το παρακάνουν, «το τίμημα θα είναι βαρύ». Τους υπενθύμισε την Καταστροφή της Σμύρνης πριν από 100 χρόνια, τους έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας ότι «θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται όταν έρθει η ώρα» και τους απείλησε πως «ξαφνικά θα ’ρθουμε βράδυ».

Το μόνο που έχει καταφέρει, κι αυτό που τον εξοργίζει ακόμα περισσότερο, είναι έχει απέναντι του μια δυναμική Ελλάδα που δεν υποκύπτει στις απειλές του.

Για τον Ερντογάν, φταίει η Ελλάδα που βρίσκεται στην απέξω των εξοπλιστικών προγραμμάτων της Δύσης. Γι’ αυτό και κατηγορεί τη χώρα μας ότι δήθεν ανταμείβεται προνομιακά ως πιόνι των Δυτικών, οι οποίοι απεργάζονται κακόβουλα σχέδια εναντίον του. Δεν περνάει από το μυαλό του ότι η Ελλάδα παραμένει σταθερή, αξιόπιστη και συνεπής στις παραδοσιακές συμμαχίες της. Πόσο μάλλον ότι ο ίδιος επέλεξε να αγοράσει τη ρωσική συστοιχία αντιαεροπορικών πυραύλων S-400 στη λογική του «απογαλακτισμού» του από την «αλαζονική» Δύση και το ΝΑΤΟ. Επενδύοντας, προφανώς, στην τακτική εκβιασμού της Δύσης μέσω του γνωστού «ανατολίτικου παζαριού», με σκοπό να επιβάλει τους δικούς του όρους πάνω από τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές προτεραιότητες.

Το αποτέλεσμα ήταν να πληρώσει ακριβά αυτή του την επιλογή. Ωστόσο, συνεχίζει να παίζει σε διπλό ταμπλό πουλώντας στους Τούρκους το παραμύθι της εθνικά περήφανης και ανεξάρτητης διεθνούς πολιτικής. Παρότι μέλος του ΝΑΤΟ, υπό την ηγεσία του η Τουρκία διατηρεί στενή σχέση με τον Πούτιν, αρνείται τη συμμετοχή στις κυρώσεις της Δύσης κατά της Ρωσίας, παρέχει ζεστή φιλοξενία-άσυλο στους Ρώσους ολιγάρχες, αν δεν ξεπλένει κιόλας και τους κρυφούς λογαριασμούς τους.

Θέλει για λόγους γοήτρου να επεκτείνει θεματικά τις στρατιωτικές του επιχειρήσεις στις κουρδικές περιοχές της Συρίας, αλλά προσκρούει στις αντιρρήσεις των ΗΠΑ, που μέσω των Κούρδων, τους οποίους και εξοπλίζουν, διατηρούν παρουσία στην περιοχή. Το επιθετικό σχέδιό του σκοντάφτει και στις αντιρρήσεις Ιρανών και Ρώσων, με τον Πούτιν να τον πιέζει για προσέγγιση με τον Ασαντ. Τον εξωθεί δηλαδή να συμπεριφερθεί σαν κότα απέναντι σε έναν αντίπαλο με τον οποίο έχει διακόψει διπλωματικές σχέσεις, εξυβρίσει και πολεμήσει ώστε να τον ανατρέψει.

Στα ζόρια, όμως, που αντιμετωπίζει με τα 4 εκατομμύρια Σύρων που διαμένουν στην Τουρκία, ο αδάμαστος υπερασπιστής των προσφύγων Ερντογάν αναγκάζεται σε ταπεινωτικές υποχωρήσεις προκειμένου να τους στείλει άρον άρον πίσω στο ρημαγμένο σπίτι τους. Με παρόμοιους ελιγμούς απώλειας αυτοσεβασμού, αγέρωχος υπερασπιστής των Παλαιστινίων, ομαλοποιεί τις σχέσεις του με το Ισραήλ, το οποίο πριν από μόλις ενάμιση χρόνο αποκαλούσε «κράτος-τρομοκράτη». Στη Λιβύη, πάλι, στην οποία έχει παραβιάσει κατάφωρα κάθε ψήφισμα του ΟΗΕ, μπαίνει βαθύτερα στον τοπικό εμφύλιο πόλεμο, μετά την ψηφισμένη από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση, παράταση της παραμονής των τουρκικών στρατευμάτων εκεί για άλλους 18 μήνες. Γεγονός που σημαίνει ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να υποστηρίζει δαπανηρές στρατιωτικές επιχειρήσεις σε βάρος της οικονομικά αδύναμης τσέπης της χώρας του και όχι μόνο με λεφτά από το πουγκί του Κατάρ. Τα πιο δυσοίωνα χαμπέρια, όμως, για τον φαφλατά Ερντογάν, που διακηρύσσει ότι «είμαστε ο μπελάς όσων είναι εχθροί μας στον κόσμο», καταφτάνουν από το εσωτερικό της χώρας του.

Εκεί όπου έχει ανοίξει πολλαπλά μέτωπα. Η οικονομία στενάζει από τις συνέπειες μιας αλλοπρόσαλλης πολιτικής που δίνει προτεραιότητα στην οικονομική ανάπτυξη και τον φθηνό δανεισμό. Και ναι μεν η ανάπτυξη κινείται με ρυθμό-ρεκόρ 7,3% με προοπτική πτώσης, αλλά η αστάθεια των τιμών και του τουρκικού νομίσματος διαβρώνουν το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών. Η τουρκική λίρα εξατμίζεται, διολισθαίνοντας από τη μία νομισματική κρίση στην άλλη. Εχασε πέρυσι 44% της αξίας έναντι του δολαρίου και 27% από την αρχή της φετινής χρονιάς. Την ίδια στιγμή, ο πληθωρισμός έχει εκτοξευτεί στη στρατόσφαιρα. Ο επίσημος δείκτης του έχει ταβανώσει στο 81% και αναμένεται να εκτιναχθεί πάνω από την «ταράτσα», στο 90%, αν όχι και σε τριψήφιο ποσοστό τους προσεχείς μήνες, καθώς οι τιμές της ενέργειας θα αυξηθούν κατά τη χειμερινή περίοδο.

Εν τω μεταξύ, οι ξένοι επενδυτές έχουν ξεφορτωθεί τα τουρκικά ομόλογα και τις μετοχές. Αιτία του οικονομικού σμπαραλιάσματος, οι κομπογιαννίτικες εμμονές του και σπουδαίου οικονομολόγου Ερντογάν. Διαπρύσιος αντίπαλος της κλασικής οικονομικής σκέψης, χαρακτηρίζει τα επιτόκια «τη μητέρα όλων των κακών», αντλώντας ίσως την πεποίθησή του από την απαγόρευση της riba, δηλαδή του τόκου, από το ιερό Κοράνι. Αναπόδραστα λόγω των απαιτήσεων του δεσποτικού Τούρκου προέδρου, η κεντρική τράπεζα της χώρας αποφεύγει να αυξήσει το βασικό της επιτόκιο. Αντίθετα, το μειώνει για να εξυπηρετήσει τις προεκλογικές υποσχέσεις του Ερντογάν για χαλαρότερη νομισματική πολιτική με χαμηλότερο κόστος δανεισμού. Μυστήριο πάντως καλύπτει την τουρκική οικονομία που εμφανίζει σε επίπεδο επταμήνου στον φετινό προϋπολογισμό της «περίσσευμα» 24,4 δισ. δολαρίων.

Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν εγχωρίως γι’ αυτές τις «ορφανές» ροές άγνωστης προέλευσης χρήματος. Τρυγάνε άραγε καμιά καταχωνιασμένη φυτεία λεφτόδεντρων ή μήπως λειτουργεί επιτόπου κάνα αχανές πλυντήριο ξεπλύματος βρώμικου χρήματος; Για την ώρα, αδιευκρίνιστο. Εν μέσω όμως οικονομικής κρίσης, η τουρκική κοινή γνώμη αντιδρά στα σκάνδαλα διαφθοράς του προέδρου αυτοπροσώπως και της οικογένειάς του, τα οποία επανέρχονται στην επικαιρότητα. Αναζωπυρώνεται εκείνη η σκανδαλώδης υπόθεση δισεκατομμυρίων δολαρίων με το λαθρεμπόριο χρυσού και την παράνομη διακίνηση πετρελαίου από την Τουρκία προς το Ιράν κατά παράβαση των κυρώσεων που του είχαν επιβάλει οι ΗΠΑ στο Ιράν, στην οποία εμπλέκονται ο ίδιος ο Ερντογάν και ο γαμπρός του Μπεράτ Αλμπαϊράκ.

Είναι ακόμη εκείνα τα εκατομμύρια δολάρια σε μετρητά που είχαν λάβει μυστηριωδώς, μάλλον από διάφορες μίζες και ύποπτες δωροδοκίες, μέλη της οικογένειάς του. Τα οποία με την έπαρση του ακαταδίωκτου μετέφεραν σε υπεράκτια εταιρεία στον φορολογικό παράδεισο της Νήσου Μαν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Στην υπόθεση εμπλέκονται ο αδελφός του Ερντογάν, Μουσταφά, ο κουνιάδος του Ζίγια Ιλγκέν, ο πεθερός του Οσμάν Κετεντσί, ο γιος του Αχμέτ Μπουράκ και ο πρώην στενός του συνεργάτης Μουσταφά Γκουντογκάν. Χώρια οι επιλήψιμες διασυνδέσεις μελών της κυβέρνησης με την ντόπια μαφία, καθώς και οι επαφές ανώτερων αξιωματούχων με τρομοκράτες και τους χρηματοδότες τους. Οπως και να έχει, πάντως, στην πορεία προς τις προεδρικές και βουλευτικές κάλπες του Ιουνίου του 2023, το διαμορφούμενο πολιτικό σκηνικό για τον Ερντογάν βάφεται με μελανά χρώματα.

Η εκλογική ηγεμονία του φαίνεται να δύει οριστικά. Ο μέσος όρος των δημοσκοπήσεων που διεξήχθηκαν τους τελευταίους οκτώ μήνες στην Τουρκία αποτυπώνει αισθητή απώλεια ποσοστών για το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης. Στα μεγάλα αστικά κέντρα (Κωνσταντινούπολη, Αγκυρα, Προύσα, Ιζμίτ, Τραπεζούντα και φυσικά στη Σμύρνη) χάνει περισσότερες από 10 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις εκλογές του 2018. Διατηρεί, όμως, χάρη στην ύπαιθρο τη βάση του 30%. Το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κυμαίνεται στο 26%.

Ωστόσο, αν γίνονταν αύριο εκλογές, το άθροισμα των έξι αντιπολιτευόμενων κομμάτων, η λεγόμενη «Λαϊκή Συμμαχία», υπερτερεί του αθροίσματος της κυβερνητικής συμμαχίας του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν με το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης του Μπαχτσελί. Βασική προϋπόθεση για σαρωτικά ισχυρό χαστούκι στον τρέχοντα κυβερνητικό σχηματισμό είναι η πρόσθεση στη συμμαχία των ψήφων του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, που συσπειρώνει κυρίως Κούρδους της Τουρκίας και άλλες μειονότητες. Παρότι το συγκεκριμένο κόμμα έλαβε το 13% των ψήφων και 80 έδρες στην Εθνοσυνέλευση, ο Ερντογάν το χαρακτηρίζει «πολιτικό βραχίονα του PKK», του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν, το οποίο για την κυβέρνησή του συνιστά τρομοκρατική οργάνωση.