Το πρωί της Πέμπτης, ο ουρανός είχε χρώματα ασυνήθιστα, χρώματα που θα ταίριαζα σε έναν άλλον πλανήτη ή, έστω, σε πιο βόρειες περιοχές. Έμοιαζε με ένα πρωινό χειμώνα. Μαύρου χειμώνα όμως. Κάπως έτσι είναι η κατάσταση στην Ελλάδα με μια φωτιά να εμφανίζεται κάπου κάθε λίγες ώρες και να έχουμε μέσα σε μερικές εβδομάδες πάνω από 1.000 εστίες. Αλεξανδρούπολη, Πάρνηθα, Βοιωτία έχουν χάσει τεράστιες εκτάσεις, σπίτια έχουν καταστραφεί, έχουμε νεκρά ζώα και 18 νεκρούς ανθρώπους. Και συνθήκες που δεν θα ευχόταν κανείς ούτε στον εχθρό του.
Δεν μπορείς όμως συνέχεια να απελπίζεσαι. Δεν μπορείς να παραδίδεις εαυτόν διαρκώς στην απόγνωση, στην οδύνη, να πονάς για τους πυροσβέστες και τους πολίτες και να είσαι με σφιγμένο στομάχι.
Καλείσαι έστω και σε επίπεδο ψευδαίσθησης, να βρεις κάτι ωραίο να σε ηρεμήσει. Κι ως εικόνα μόνο, αυτή που αντίκρυσαν το ξημέρωμα της Πέμπτης, όσοι κοίταξαν τον ουρανό, είχε κάτι το απόκοσμο, κάτι το λογοτεχνικό, λες και βρίσκεσαι σε κάποιο έργο για τον Έντγκαρ Άλαν Πόε.
Ένας ήλιος καλυμμένος από το σκοτάδι, από μαύρα σύννεφα και από ένα ασπρόμαυρο νέφος που ήταν λες και το είχε ζωγραφίσει ο Μπομπ Ρος. Μακάρι αυτή η εικόνα να μην ήταν αποτέλεσμα από φωτιά, αλλά κάποιο πλανητικό φαινόμενο που συμβαίνει με σπανιότητα.
* Φωτογραφίες: Eurokinissi
