Τους άγγιξε, τους διαμόρφωσε, τους επηρέασε όλους όσοι τον συναναστράφηκαν, ο Γιάννης Ιωαννίδης. Στα 78 του χρόνια που περπάτησε στην ύπαρξη, ο Ιωαννίδης άφησε το αποτύπωμά του και από μια ιστορία-θησαυρό σε όποιον τον συναναστράφηκε. Όποιος τον έζησε για λίγο, θα έχει ένα μεγάλο λάφυρο να σου περιγράφει. Και να σου πει πως ο Ιωαννίδης απέδιδε πάντα τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Οι ατάκες του άπειρες. Το χιούμορ του σιβυλλικό ως και σκληρό. Αλλά πάντοτε εύστοχο.
Για εκείνον τα είπα όλα με τον λακωνικό της επικήδειο στην Αθήνα την Πέμπτη η κόρη του.
«Δεν είμαι μόνη μου. Εδώ είμαστε όλοι για να σου φωνάξουμε πόσο πολύ σε αγαπάμε και τι θα σημαίνεις πάντα για την οικογένειά σου, για το μπάσκετ, για τον αθλητισμό, για όλη την Ελλάδα. Έφυγες νωρίς και ένδοξα, μπαμπά! Έφυγες με γενναιότητα, όπως έκανες σε όλη σου τη ζωή. Στάθηκες στις επάλξεις, πολέμαγες σαν θηρίο, δεν φοβόσουνα κανέναν και τίποτα. Και τώρα που σε αποχαιρετάμε, πάλι αγέρωχο σε βλέπω μπροστά μου.
Θρηνούμε που σε χάσαμε, μα χαιρόμαστε γιατί ζήσαμε μαζί σου, βαδίσαμε στις στράτες που μας χάραξες, ακολουθούσαμε τις οδηγίες που μας έδινες. Κοουτσάρα μου, θα σου πω κάτι: το παιχνίδι δεν τελείωσε, πήρες απλά ένα τάιμ άουτ, για να το συνεχίσεις στα ουράνια γήπεδα.
Ένα τραγούδι της αγαπημένης σου Μαρινέλλας λέει “καμιά φορά να αλλάξω ουρανό μα δεν υπάρχουν δρόμοι”. Εσύ, μπαμπά μου, τους βρήκες αυτούς τους δρόμους».
Το απόγευμα γράφτηκε στην Θέρμη, στο κοιμητήριο της περιοχής, ο επίλογος μιας ζωής τόσο γεμάτης που δύο τόμοι δε γεμίζουν.
Και στο τελευταίο αντίο βρέθηκαν όλοι. Μπασκετική πανστρατιά και πολιτική εκπροσώπηση. Γκάλης, Γιαννούλης, Τζιτζικώστας, Ανδρουλάκης, Λάζαρος Παπαδόπουλος, Σιγάλας, Ντέιβιντ Ρίβερς, Φράνκο Νάκιτς, Σούλης Μαρκόπουλος, Μπάνε Πρέλεβιτς και πολλοί ακόμα ήταν εκεί.
Ο Ιωαννίδης ήταν όλοι οι άνθρωποι που τον άκουσαν, τον είδαν, τον έζησαν. Πρωτίστως, η γυναίκα, η κόρη του και η οικογένειά του. Ο Ιωαννίδης ήταν το μπάσκετ και με τη σημαία του Άρη θα πάει στα ψηλά.
* Φωτογραφίες: Βασίλης Βερβερίδης/Motion Team/ Eurokinissi
