Το καλοκαίρι του 2020 ήταν η έκρηξη στη Μπεϊρούτ που προκάλεσε τον θάνατο 200 ανθρώπων. Το καλοκαίρι του 2021 ξεκίνησε η οικονομική καταστροφή. Ο Λίβανος βρίσκεται στην πιο δεινή κατάσταση των τελευταίων δεκαετιών, χειρότερα ακόμα κι από τις εποχές που η Χεζμπολάχ ανατίναζε κάθε μέρα κι από ένα σημείο στην πόλη.

Από τον Αύγουστο η χώρα έχει τεράστια έλλειψη σε ενέργεια. Το ρεύμα στην πρωτεύουσα και σε άλλες μεγάλες πόλεις είναι διαθέσιμο για λίγες ώρες μες στη μέρα. Στις κωμοπόλεις και τα χωριά, οι λίγες ώρες είναι λιγότερες. Η τροφή για πάρα πολλές οικογένειες είναι δυσεύρετη και συνήθως ωμή. «Παλεύω να ταΐσω την οικογένεια μου και να τους κρατήσω όλους υγιείς. Δε μπορώ να κερδίσω. Βλέπω τα παιδιά μου να λιποθυμούν μπροστά στα μάτια μου. Εξαφανίζονται μπροστά μου και δεν ξέρω τι να κάνω» λέει ένας πατέρας σε ανταποκριτή του CNN, μιλώντας του με δάκρυα στα μάτια για 45 λεπτά.

Το ποσοστό φτώχειας στον Λίβανο είναι στο 80%. Η πρωτεύουσα μοιάζει με πόλη που την καταβρόχθισε η πραγματικότητα. Σαν ξεχασμένη πολιτεία, όπου οι διαμαρτυρίες στους δρόμους είναι καθημερινές κι όπου οι άνθρωποι θρέφονται από οσμές φλόγας, παρά από κανονικό φαγητό.

Η οικονομική καταστροφή που ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2019, επέβαλλε τον μαρασμό σε όλη την επικράτεια. Η ζωντάνια είναι άγνωστη λέξη. Οι δρόμοι γεμάτοι με ζητιάνους. «Μας διέλυσαν. Το ορκίζομαι, οι άνθρωποι σκέφονται να αυτοκτονήσουν» παραμιλάει ένας ταξιτζής. Κλέφτες, εγκληματίες, δολοφόνοι. Αυτά τα επίθετα συνοδεύουν την πολιτική ηγεσία που έχει κατασπαταλήσει τον πλούτο της χώρας. «Τις προάλλες αγόρασα λαμπνέ και λευκό τυρί, όχι το πικάντικο που είναι πανάκριβο.

Αγόρασα συνολικά τέσσερα πράγματα από το κατάστημα και μου κόστισε όσο μου κόστιζε παλιότερα να γεμίσω το ψυγείο μου. Πώς να το εξηγήσω αυτό στα παιδιά μου; Μου καίει την καρδιά. Να έχεις τα παιδιά σου να σου ζητάνε πράγματα που δε μπορείς να αγοράσεις. Μικροπράγματα. Μαρμελάδα, νουτέλα. Τους λέω να κάνουν υπομονή, πως ο μπαμπάς τους κάνει ό,τι μπορεί. Δεν τους λέω ψέμματα. Τα έβγαλα από το ιδιωτικό σχολείο και τα έβαλα σε δημόσιο. Όμως τώρα το δημόσιο είναι κλειστό γιατί οι δάσκαλοι κάνουν απεργία. Σου τ΄ορκίζομαι, τις προάλλες καθόμουν μόνος και έβαλα τα κλάματα».

Ο Λίβανος είναι ένα νεκροταφείο ζώντων

Για την έκρηξη στη Μπεϊρούτ δεν έχουν αποδοθεί πουθενά ευθύνες. Για τις εκρήξεις λόγω έλλειψης ενέργειας σε δημόσια κτήρια και νοσοκομεία, κανείς δεν έχει λογοδοτήσει. «Μόνο και μόνο επειδή αναπνέουμε, δε σημαίνει πως είμαστε ζωντανοί». Κάποτε ο Λίβανος μππορούσε να κρύψει τις πληγές του και να γελάσει, έστω με αμυχές. Τώρα, είναι εντελώς διαλυμμένος.

Η Παγκόσμια Τράπεζα έχει χαρακτηρίσει την οικονομική καταστροφή της χώρας ως μια από τις χειρότερες από τα μέσα του 19ου αιώνα και κάνει λόγο για εσκεμμένη ύφεση. Η χώρα είχε διακριτικά capital controls από τον Οκτώβριο του 2019, κάτι που σημαίνει ότι οι τράπεζες μπορούν να διαλέξουν σε ποιον επιτρέπουν να σηκώσει χρήματα. Αυτό έχει περιορίσει την ισχύ της οικονομίας. Οι περισσότερες καταθέσεις έχουν εξατμιστεί και ο πληθωρισμός έχει εκτοξευτεί στον ουρανό, με το νόμισμα να έχει χάσει το 95% της αξίας του σε δύο χρόνια. Η εξαθλίωση του πληθυσμού είναι σε ποσοστό 100%.

Ενδεικτικό της κατάστασης είναι πως πάρα πολλοί ελαφρά ασθενείς, παραμένουν ασθενείς αν και έχουν ιάσιμα προβλήματα, επειδή πια δεν υπάρχουν βασικά παυσίπονα που να εισάγονται στη χώρα. Ο Λίβανος είναι μια χώρα ασθενών που η ίαση τους απέχει ένα παυσίπονο μακριά.

Μια πρόσφατη έρευνα από τη UNICEF αναφέρει πως η παιδική εργασία έχει αυξηθεί επί δύο τον τελευταίο ένα χρόνο. Βαθιά κατάθλιψη, οργή, τρόμος. Αυτά συναντά κανείς στα πρόσωπα των κατοίκων της Μπεϊρούτ. Μια κάποτε πλούσια πρωτεύουσα, τώρα λιμοκτονεί και τρώει τα σωθικά της. Οι απελπισμένοι γονείς οδηγούν σε απελπισία τα παιδιά τους. Ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει. Τα παιδιά ζουν στις παρυφές της παιδικής τους ηλικίας. Δε θέλουν πια να παίξουν. Θέλουν να φάνε.

Πηγή: cnn.com