Περιεχόμενα
Μια από τις θρυλικότερες γυναίκες του τόπου σε φιλανθρωπικό επίπεδο, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 80 ετών, αντιμετωπίζοντας εδώ και κάποιο διάστημα προβλήματα υγείας που την είχαν στείλει στο νοσοκομείο, όπου ήταν με μηχανική υποστήριξη.
Η οικογένεια της εξέδωσε λιτή ανακοίνωση που αναρτήθηκε στο προφίλ της στο Instagram, όπου αναφέρει πως η Μαριάννα Βαρδινογιάννη θα ταφεί σε στενό οικογενειακό κύκλο.
Τελευταίες δημόσιες εμφάνισεις για την Μαριάννα Βαρδινογιάννη, όπου την είχαν απαθανατίσει κάμερες, είχαν γίνει στις 6 Ιουνίου, σε εκδήλωση στο Ζάππειο, όπου τιμώμενο πρόσωπο ήταν ο Βαρδής Βαρδινογιάννης, και στις 7 Ιουνίου στην Τελετή Αφής της Φλόγας για τους Special Olympics στο Βερολίνο το 2023.
Από εκείνο το σημείο και μετά, η υγεία της επιδεινώθηκε, για να έλθει το μεσημέρι της 24ης Ιουλίου και το τέλος της ζωής της.
Ποια ήταν η Μαριάννα Βαρδινογιάννη
Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη γεννήθηκε το 1943 στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσε στην Ερμιόνη, απ’ όπου καταγόταν η μητέρα της και μέχρι το τέλος της έκανε λόγο για την πατρίδα της, το μέρος όπου είναι η καρδιά της.
Ήταν Ιδρύτρια και Πρόεδρος του «Ιδρύματος για το Παιδί και την Οικογένεια», το οποίο μετονομάστηκε σε «Ίδρυμα Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη», και του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με καρκίνο «ΕΛΠΙΔΑ».
Από το 1999, ήταν Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNESCO σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα και την προστασία των παιδιών καθώς και την πολιτιστική κληρονομιά.
Δραστηριοποιήθηκε επίσης ως: Μέλος Δ.Σ. της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, της Διεθνούς Κίνησης Γυναικών για την Ειρήνη, του Διεθνούς Κέντρου για τα χαμένα και κακοποιημένα παιδιά (ICMEC), του Ιδρύματος Mentor κατά των ναρκωτικών, Ιδρυτικό μέλος του Ιδρύματος «Φως της Αφρικής» με επικεφαλής τον Μακαριώτατο Πατριάρχη Αλεξανδρείας Θεόδωρο Β΄, Μέλος του Προεδρικού Συμβουλίου των «Special Olympics Europe-Eurasia» κ.ά.
Ανέπτυξε ισχυρές σχέσεις με διάφορες διεθνείς προσωπικότητες όπως η βασίλισσα Ράνια της Ιορδανίας και η Σούζαν Μουμπάρακ αλλά και με διάφορα δίκτυα και οργανώσεις όπως ο Παγκόσμιος Συνασπισμός Γυναικών που υπερασπιζόταν την ειρήνη.
Το 2013 η Μαριάννα Βαρδινογιάννη έγινε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Διεθνούς Κέντρου Nizami Ganjavi μαζί με τους Ismail Serageldin, Vaira Vike-Freiberga, Tarja Halonen, Suleyman Demirel, Roza Otunbayeva, τον Πρέσβη Walter Fust και τον Federico Mayor Zaragoza.
Το διεθνές της κύρος ήταν τέτοιο ώστε το 2006 έγινε Ιππότης στη Λεγεώνα της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, ενώ το 2015 της απονεμήθηκε ο τίτλος του Αξιωματικού.
Το πιο σημαντικό βραβείο της όμως της απονεμήθηκε το 2020, όταν και η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών της έδωσε το Βραβείο Νέλσον Μαντέλα για την ανθρωπιστική της δράση.
Η Μαριάννα Βαρδινογιάννη λάτρευε τα παιδιά της και γι’ αυτό λάτρευε όλα τα παιδιά
Έχοντας ιδρύσει τον Σύλλογο ΕΛΠΙΔΑ και ούσα για πολλές δεκαετίες στο πλάι παιδιών με καρκίνο, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη δεν έπαυε να λέει πως η μητρότητα ήταν για την ίδια το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή της και πως τα παιδιά της
«Δώσε στα παιδιά σου φτερά για να πετάξουν και ρίζες για να επιστρέψουν», συνήθιζε να λέει, μνημονεύοντας τη μητέρα της, η οποία αποτέλεσε το πρότυπο της.
Με τον σύζυγό της, τον Βαρδή Βαρδινογιάννη, μεγάλωσαν την αυτοκρατορία της Motor Oil, αλλά, κυρίως, μεγάλωσαν τα πέντε παιδιά τους: Βαρδιάννα, Γιάννης, Γιώργος, Χριστιάννα, Νίκος.
Κι αυτή η αγάπη της για τα παιδιά της, είχε ως προέκταση την αγάπη για κάθε παιδί και την ευτυχία της όταν ένα παιδί με καρκίνο γινόταν καλά και έφευγε από την ΕΛΠΙΔΑ υγιές.
«Γνώρισα τον σύζυγό μου Βαρδή σε πολύ νεαρή ηλικία. Εγώ ήμουν ακόμα μαθήτρια και εκείνος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. Παντρευτήκαμε μερικά χρόνια αργότερα, όμως από την πρώτη στιγμή νιώσαμε και οι δύο πως ο δρόμος της ζωής μας θα ήταν κοινός. Ξεκινήσαμε την οικογένειά μας σε ένα μικρό διαμέρισμα», είχε αναφέρει η Μαριάννα Βαρδινογιάννη σε μια συνέντευξή της.
«Φυσικά, τότε δεν μπορούσα να φανταστώ τα όσα θα ακολουθούσαν, που άλλαξαν μεν την εικόνα της ζωής μας, αλλά ποτέ την ουσία της: το μεγάλωμα των πέντε παιδιών μας, και με τους δυο μας πάντα δίπλα τους, η εξορία του Βαρδή στην Αμοργό κατά την περίοδο της δικτατορίας. Αμέτρητες στιγμές όμορφες αλλά και στιγμές δύσκολες, όπως άλλωστε στη ζωή κάθε ανθρώπου. Στιγμές όμως που έκαναν την αγάπη μας ακόμα πιο ουσιαστική κι εμάς δυνατότερους ανθρώπους, μοναδικά δεμένους».
