Μετά από 11 μήνες που διήρκησε η δίκη, βγήκε η απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου της Αθήνας για τον Πέτρο Φιλιππίδη. Το δικαστήριο μετά από μαραθώνια διάσκεψη με ομόφωνη απόφαση, κήρυξε ένοχο τον ηθοποιό για τις δύο απόπειρες βιασμού για τις οποίες είναι κατηγορούμενος.
Ακολουθεί η μάχη για την αναγνώριση των ελαφρυντικών από τους συνηγόρους υπεράσπισης του κατηγορούμενου ηθοποιού, ο οποίος άκουσε την απόφαση με ψυχραιμία, παρουσία της Πηνελόπης Αναστασοπούλου, της Λένας Δροσάκη και της Άννας Μαρίας Παπαχαραλάμπους.
Μετά την ανακοίνωση της ετυμηγορίας του δικαστηρίου ο Μιχάλης Δημητρακόπουλος, εκ των συνηγόρων του Πέτρου Φιλιππίδη, δήλωσε πως «Είναι σε μια ηλικία και το ποινικό του μητρώου δεν έχει καμία παράβαση νομική παράβαση. Κανένας δεν είχε πει τίποτα τον Φεβρουάριο του 2021 για το Πέτρο Φιλιππίδη. Ο βιος του είναι άμεμπτός είναι ένας άνθρωπος της τέχνης», ανέφερε μεταξύ άλλων ο συνήγορος για να προσθέσει απευθυνόμενος στο δικαστήριο: «Έχετε ηθική και νομική υποχρέωση αναγνώρισης ενός ελαφρυντικού και να επιβάλλετε μια ποινή πλημμεληματικου χαρακτήρα».
Η ποινή αυτή ανακοινώθηκε το απόγευμα της Τετάρτης και επέβαλε στον Πέτρο Φιλιππίδη κάθειρξη 8 ετών με σύμπτυξη για τις δύο κατηγορίες στις οποίες κρίθηκε ένοχος, δηλαδή για τις απόπειρες βιασμού, ενώ απαλλάχθηκε λόγω αμφιβολιών από την κατηγορία του βιασμού.
Ο Πέτρος Φιλιππίδης δεν θα περάσει ούτε μέρα όμως στη φυλακή λόγω του πρότερου βίου του και θα είναι εκτός με αναστολή, φορώντας βραχιολάκι κι έχοντας υποχρέωση μια φορά τον μήνα να παρίσταται σε αστυνομικό τμήμα.
Η απολογία του Πέτρου Φιλιππίδη
Ο Πέτρος Φιλιππίδης στην απολογία του μίλησε για τη γειτονιά που μεγάλωσε, όπου, όταν ήταν παιδί, ανθούσαν οι οίκοι ανοχής και ο ίδιος ως παιδί συναναστρεφόταν τις ιερόδουλες. Αυτή η αναφορά έγινε για να τονίσει η πλευρά του τον σεβασμό που έχει σε κάθε γυναίκα. Στη συνέχεια, ομολόγησε πως καταστράφηκε η ζωή του και όσοι άνθρωποι είναι γύρω του.
«Μου είναι πολύ δύσκολο. Δεν περίμενα ποτέ να βρεθώ σε αυτή τη θέση στα 60 μου χρόνια, άδικα. Με λένε Πέτρο Φιλιππίδη, ό, τι έχει μείνει από αυτό. Γεννήθηκα 31 Δεκεμβρίου 1962… Η μάνα μου με δήλωσε το 1963 για να κερδίσω χρονιά. Αν η ζωή μου φαίνεται σε κάποιους αστεία δε με νοιάζει καθόλου. Θα μιλήσω από την καρδιά μου. Αυτό μου επιβάλει το ήθος, η θέση και ο χαρακτήρα μου. Μιλώντας για ήθος, θέση και χαρακτήρα δε ξέρω αν μιλάω για μένα. Έχω κατηγορηθεί για πράγματα που σιχαινόμουν. Δεν είμαι καλός στο λόγο, είχα πάντα ένα κείμενο.
Δεν περίμενα να είναι τόσο δύσκολο. Η ζωή μου καταστράφηκε. Ο ίδιος καταστράφηκα. Η προσωπική μου ζωή. Η οικογενειακή μου ζωή. Οικονομικά είμαι κατεστραμμένος. Εξαιτίας της δίκης μου καταστροφής καταστράφηκαν και οι γύρω μου. Όσο σκεφτόμουν τη ζωή μου μέσα στη φυλακή, σκεφτόμουν ότι μεγάλωσα με γυναίκες.
Γεννήθηκα στην Σοφοκλέους. Εκείνη την εποχή ήταν η περιοχή με τα μπουρδέλα. Εγώ μεγάλωσα μέσα σε αυτές τις γυναίκες. Έπαιζα εκεί με τους φίλους μου. Τους μιλούσαμε. Είχα πάντα μια βαθιά εκτίμηση, αγάπη και θαυμασμό για αυτές. Όχι μόνο για αυτές. Για όλες τις γυναίκες».
«Δεν είμαι πια ηθοποιός, δεν είμαι σκηνοθέτης, δεν έχω καμία σχέση με τον χώρο, για όλους αυτούς τελείωσα πριν δύο χρόνια. Δε με πειράζει αυτό. Με πειράζε που με λένε βιαστή. Έχασα τη μητέρα μου από καρκίνο, έχω μάθει από πόνο, έχω μάθει να σέβομαι τον γυναικείο πόνο. Με πειράζει να με λένε βιαστή. Ήμουν χορτάτος. Δεν είχα ανάγκη από τίποτα. Με θαύμαζαν, έλαβα αγάπη, δεν είχα λόγο ούτε να βιάσω, ούτε να κάνω αυτά που με κατηγορούν.
Υπέμεινα όλον αυτόν τον καιρό όλα τα άσχημα και τα άκουσα χωρίς να αντιδράσω. Σήμερα είναι η μέρα μου. Με είπαν αληταρά, ελεεινό, βιαστή. Όλοι εδώ ήρθαν και δεν αναφέρθηκαν σε περιστατικά. Είπαν ότι έχουν ακούσει. Ο αέρας είναι λαλίστατος. Τι να απαντήσω για όλα αυτά..;»