Περιεχόμενα
Έχει δικαίωμα η Δύση σε αυτή την περίοδο να μιλήσει για την ηθική της ανωτερότητα ή για την καίρια αντίδρασή της στον πόλεμο που άνοιξε ο Putin; Πιθανότατα όχι. Κι αυτό γιατί η Ευρώπη στο παρελθόν κώφευσε αρκετές φορές στις προειδοποιήσεις που έκαναν χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία και έχουν μεγάλη εμπειρία στο τι μπορεί να σκέφτεται ο Putin. Κάθε φορά που επιχειρούσαν να εξηγήσουν ότι έχουν στα σύνορα τους έναν τρελό δικτάτορα, αυτό που άκουγαν είναι πως τους διακατέχει μια σοβαρή ρωσοφοβία.
Η πρώην Καγκελάριος της Γερμανίας, Angela Merkel, η οποία για χρόνια αποτελούσε σταθερό συνεργάτη της Ρωσίας σε επίπεδο κυρίως ενέργειας, ύψωνε συνεχώς αμυντικό τείχος κάθε φορά που η Πολωνία, η Λιθουανία, η Λετονία και η Εσθονία επικοινωνούσαν στην Ε.Ε. τις επικίνδυνες δραστηριότητες των Ρώσων.
«Οι δυτικοί Ευρωπαίοι μας αγνοούσαν και μας χειραγωγούσαν για τα τελευταία 30 χρόνια. Για χρόνια κατηύθυναν την συμπεριφορά μας. “Ξέρετε είστε πολύ νευρικοί και υπερευαίσθητοι εσείς στην Κεντρική Ευρώπη, έχετε προκατάληψη απέναντι στη Ρωσία”», αναφέρει στο Politico ο πρώην υπουργός Εξωτερικό της Πολωνίας, Radoslaw Sikorski.
Κάθε φορά που οι Ανατολικοευρωπαίοι έθεταν το ζήτημα προς συζήτηση, έπεφταν σε ένα τείχος. Κάθε φορά που ζητούσαν να αυξηθούν τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ, έπεφταν θύματα κυβερνοεπιθέσεων. Κάθε φορά που ζητούσαν από το Βερολίνο να μην καταστήσει την Ευρώπη όμηρο γιγάντιων αγωγών φυσικού αερίου, η αδιαφορία ήταν σταθερή απόκριση. Ο Sikorski δεν είχε διστάσει το 2006 να αποκαλέσει τον Nord Stream 1, αγωγό αερίου που περνούσε από την Πολωνία για να φτάσει από τη Ρωσία στη Γερμανία, με τη συνθήκη Molotov-Ribbentrop του 1939, η οποία διαχώρισε τους Πολωνούς σε Ναζί και Σοβιετικούς.
Οι ηγέτες της Βαλτικής και της Πολωνίας, είδαν την εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία, το 2014, ως καταλυτικό παράγοντα που αποδείκνυε πως οι δυτικές δυνάμεις έπρεπε να σταματήσουν τον Putin, αλλιώς θα ήταν έκθετες στο να γίνουν οι επόμενοι στόχοι του. Ακόμα και αφού είχε γίνει η εισβολή, οι Πολωνοί και οι χώρες της Βαλτικής έβλεπαν μια διστακτικότητα από την Ε.Ε. στην επιβολή κυρώσεων, με την Ιταλία να είναι αυτή που πρωτοστάτησε.
Η Ε.Ε. παίζει με τη φωτιά: Η απόφαση για Πολωνία και Ουγγαρία που ήρθε στο χειρότερο timing
Πολωνία και Βαλτική έχουν καεί πολλές φορές στο χυλό
Η κατάσταση ετοιμότητας σε αυτές τις χώρες, ειδικά στην Πολωνία, αποτελεί μια κατάσταση μόνιμη εδώ και 3 αιώνες. Τον 18ο αιώνα η Πολωνία έχασε την ανεξαρτησία της από μια συμμαχία της οποίας ηγείτο η Ρωσία. Τον 19ο αιώνα έγιναν δύο εξεγέρσεις που πνίγηκαν στο αίμα και το 1920 η Πολωνία συντέτριψε τους Σοβιετικούς, ενώ το 1939 το σταλινικό κράτος επιτέθηκε στην Πολωνία και κατέλαβε τη μισή χώρα.
Εκείνη την εποχή μάλιστα, όταν και έγινε η περίφημη συνθήκη που αναφέρει ο Sikorski, 20.000 κρατούμενοι πολέμου εκτελέστηκαν και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες εκδιώχθηκαν από τη χώρα τους. Για τις επόμενες 4 δεκαετίες η Πολωνία πέρασε σε ένα καθεστώς κομμουνιστικής δικτατορίας.
Λιθουανία, Λετονία και Εσθονία ήταν για περίπου 20 χρόνια ανεξάρτητες στην περίοδο του Μεσοπολέμου, πριν η Σοβιετική Ένωση τις προσαρτήσει και δολοφονήσει χιλιάδες ανθρώπους ή στείλει ακόμα περισσότερους στα γκουλάγκ. Οι τρεις χώρες έγιναν σοβιετικές αποικίες και όταν ξαναπήραν πίσω την ανεξαρτησία τους μετά την πρώτη της Σοβιετικής Ένωσης, μετρούσαν μόνο πληγές.
«Όταν ζήτησα σε πάρα πολλές περιπτώσεις να ολοκληρωθεί η είσοδος μας στο ΝΑΤΟ με φυσική παρουσία και ζητούσα δύο ταξιαρχίες, δηλαδή περίπου 10.000 Αμερικανούς στρατιώτες, αυτό κρίθηκε ως εξοργιστικό. Από τη Γερμανία ειδικά, αλλά και από άλλους. Για πρώτη φορά στην Ιστορία είδαν ότι έχουν γύρω τους αποκλειστικά φιλικές χώρες, αλλά δεν έδειξαν κατανόηση του πόνου μας που βρισκόμασταν στην άκρη της παγκόσμιας δημοκρατίας, του νόμου και της ασφάλειας», λέει ο Sikorski για την περίοδο του 2007. Τότε ο Putin είχε καταφέρει να σταματήσει την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ από την επέκτασή τους προς την Ανατολή.
Τότε ο Sikorski ήταν υπουργός Άμυνας της Πολωνίας, άρα εξ ορισμού ένας από τους 2 κορυφαίους διπλωμάτες της. Από εκείνη την περίοδο και μετά, ακολούθησε μια σκιώδης εποχή. Η άνοδος στην εξουσία του κόμματος Νόμος Και Τάξη, λέγεται ότι ήταν προϊόν βοήθειας της Ρωσίας. Σύμφωνα με τη θεωρία συνωμοσίας, η Ρωσία ήταν υπεύθυνη για ένα αεροπορικό δυστύχημα το 2010 που σκότωσε τον τότε Πολωνό Πρόεδρο Lech Kaczyński και άλλους 95 ανθρώπους κοντά στο Σμόλενσκ.
Η πολωνική κυβέρνηση των τελευταίων 6-7 ετών έχει σημάδια που οδηγούν στον Putin και την στάση του απέναντι σε κοινωνικές ομάδες, όπως οι LGBTQ που στη Ρωσία ουσιαστικά διώκονται, ενώ τα τελευταία χρόνια και η Πολωνία επιχειρεί νομοθετικά να τους θέσει στο περιθώριο.
Πολωνία: Έτοιμη να υποδεχθεί περίπου 1 εκατ. πρόσφυγες από την Ουκρανία
Ο κυβερνοπόλεμος στην Εσθονία
Το 2007 είχε συμβεί και ακόμα ένα επεισόδιο, στην Εσθονία αυτή τη φορά. Τον Απρίλιο εκείνης της χρονιάς οι κρατικοί σέρβερ χτυπήθηκαν από ένα μαζικό κύμα DDoS (distributed denial-of-service), με αποτέλεσμα ιστοσελίδες κρατικών υπηρεσιών και ιδιωτικών επιχειρήσεων και η Εσθονία ήταν ψηφιακά με κατεβασμένα ρολά για μια εβδομάδα. Σχεδόν ένα εκατομμύριο υπολογιστές τέθηκαν εκτός λειτουργίας. Αυτή η κυβερνοεπίθεση ήταν ένα από τα πρώτα δείγματα υβριδικού πολέμου που εγκαινίασε ο Putin στην Ευρώπη στα επόμενα 14-15 χρόνια, δηλαδή μέχρι σήμερα.
Η Ρωσία αρνήθηκε οποιαδήποτε εμπλοκή, αλλά μόνο αφελής θα πίστευε ότι είναι αθώα. «Μας είπαν κάποιοι από τους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ από την Ευρώπη ότι “Δεν ξέρετε τι λέτε, είστε απλά ρωσοφοβικοί”. Κι αυτό σε μια εποχή κατά την οποία οι άνθρωποι δεν ξεχώριζαν ακόμα έναν υπολογιστή από μια τοστιέρα κι εμείς ήμασταν ήδη το πιο εξελιγμένο ψηφιακά κράτος στην Ευρώπη», αναφέρει ο Toomas Hendrik Ilves, Πρόεδρος της χώρας εκείνη την εποχή.
Οι χώρες της Βαλτικής είναι από τις πιο ειδικές και αξιόπιστες στο να κατανοούν και να αναλύουν τη ρωσική δραστηριότητα, γιατί και γλωσσολογικά δεν απέχουν. Ο Rihard Kols, ευρωβουλευτής της Λετονίας, είχε προειδοποιήσει το ΝΑΤΟ για τις φιλοδοξίες της Ρωσίας σχετικά με τη Γεωργία το 2008. Λίγο μετά ήρθε η επίθεση στη Νότια Οσετία και την Αμπχαζία.
«Εν γένει οι χώρες της Βαλτικής προειδοποιούσαν τους ομολόγους τους στη Δύση για το ότι πρέπει να γίνουν πιο σκληροί και να μην πέφτουν στην παγίδα των ευσεβών τους πόθων. Η διαρκής επιθυμία τους να επανεκκινήσουν τις σχέσεις τους με τη Ρωσία, άσχετα με όλες τις διαρροές της, μας έφερε δυστυχώς στο σήμερα», υποστηρίζει ο Kols.
Από τα McDonalds μέχρι τη Disney: Οι εταιρικοί κολοσσοί που «έκοψαν» δεσμούς με τη Ρωσία
Η light αντίδραση της Δύσης μετά την Κριμαία
Ακόμα και οι ΗΠΑ, στο ξεκίνημα του Obama μάλιστα, ήθελαν το 2009 να γεφυρώσουν το χάσμα με τη Ρωσία και αυτό αποδείχτηκε καταστροφικό, ιδίως όταν η Hillary Clinton, υπουργός Εξωτερικών τότε, είχε υποδεχτεί τον Sergey Lavrov με ένα μεγάλο κόκκινο κουμπί στο οποίο έγραφε μια ρώσικη λέξη, αλλά την έγραφε λάθος.
Ο Ilves εξηγεί πως η Angela Merkel τον είχε εκπλήξει περισσότερο απ΄όλους, γιατί ήταν διαρκώς αινιγματική και έπαιρνε ρίσκα απέναντι στη Ρωσία. «Ιδιωτικά, έμοιαζε να έχει ψευδαισθήσεις, αλλά υποθέτω ότι έβλεπε πως δημόσια ήταν αυτό που έπρεπε να κάνει. Ή μου έλεγε πράγματα που δεν πίστευε. Δε γνωρίζω, δε μπορώ να πω.
Από τις 24 Φεβρουαρίου έχει υπάρξει αυτή η δραματική εξέλιξη. Αλλά χρειάστηκε μια εισβολή, μια ωμή εισβολή στην Ουκρανία για να κάνει τους ανθρώπους να στρωθούν. Δεδομένης της προτεραίας συμπεριφοράς τους, με την εισβολή στην Κριμαία και τη Γεωργία, αλλά τώρα με αυτό, πιστεύω ότι ήταν αναγκασμένοι πια να αντιδράσουν».
Τι συνέβη λοιπόν το 2014; Λίγους μήνες μετά την προσάρτιση της Κριμαίας, τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. είχαν διαρκείς διαβουλεύσεις για το πώς πρέπει να απαντήσουν σε επίπεδο κυρώσεων. Πολωνία και Βαλτική, μαζί με Βρετανία και Σουηδία, ζητούσαν για αυστηρές κυρώσεις. Ουγγαρία και Σλοβακία αντιδρούσαν σε αυτό, έχοντας φιλορωσικές κυβερνήσεις. Ο Orban είχε υποστηρίξει πως οι κυρώσεις που προωθούνται, θα πονέσουν περισσότερο την Ε.Ε. παρά τη Ρωσία. «Πυροβολάμε τα πόδια μας», είχε πει χαρακτηριστικά.
Ο Linas Linkevičius, τότε υπουργός Εξωτερικών της Λιθουανίας, είχε απαντήσει με μια από τις αξιομνημόνευτες ατάκες της πολιτικής σκηνής. «Καλύτερα να πυροβολήσουμε εμείς τα πόδια μας, παρά να αφήσουμε να μας πυροβολήσει άλλος στο κεφάλι». Αυτό το μπλοκ χωρών ήθελε να καταστήσει σαφές πως αν ο Putin τη γλύτωνε με «εκδορές», τότε θα συνέχιζε τους επεκτατικούς πολέμους.
Ο Linkevičius περιγράφει πως από το 2008 ο Putin αναφερόταν στην Ουκρανία ως ένα τεχνητό κράτος, μια τεχνητή δημιουργία. Ο τότε Δανός Πρωθυπουργός είχε απαντήσει στον Putin ότι δε γίνεται να αποκαλεί έτσι τους συνεργάτες του. «Ο Putin εννοεί πάντα όσα λέει. Το να υποκρινόμαστε τώρα πως έχουμε εκπλαγεί που ήρθαν έτσι τα πράγματα, πάει πολύ. Οι συνομιλίες του Macron με τον Putin πριν την εισβολή, είναι σαν μια ψυχοθεραπεία. Όλες αυτές οι συζητήσεις είναι μέχρι στιγμής μια ψευδαίσθηση», συμπληρώνει ο Linkevičius.
Από τη μεριά του, ο Ilves τονίζει ότι η Δυτική Ευρώπη πρέπει να πάρει ένα μάθημα. «Μην παίρνετε αποφάσεις για τη Ρωσία χωρίς να συμβουλεύεστε ανθρώπους που ξέρουν περισσότερα για εκείνη από εσάς. Μην εμπιστεύεστε ανθρώπους που έχουν εκπαιδευτεί στη διπλωματία, αλλά δεν έχουν καμία κατανόηση στα μοτίβα της ρωσικής συμπεριφοράς».
Πηγή: Politico.eu
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Ρωσία: Η Δύση πιστεύει ότι θα επιτεθεί με βιολογικά/χημικά όπλα – Το κρίσιμο ερώτημα που προκύπτει
