Την άλλη βδομάδα και συγκεκριμένα την επόμενη Πέμπτη, αναμένεται να συνεχιστεί η διαδικασία της απολογίας για τη Ρούλα Πισπιρίγκου.
Τί είπε η Ρούλα Πισπιρίγκου
Κατά την αρχή της απολογίας της η Ρούλα Πισπιριγκου αναφέρθηκε στη Τζωρτζινα και στη γέννηση της: «Ήμουν η τελευταία που την πήρε μόλις γεννήθηκε. Ήταν ένα πλασματάκι… Την κοιτούσαμε με τόση αγάπη. Ζούσα το θαύμα εκείνη τη στιγμή. Ένιωσα ότι εκείνο το πλάσμα με έκανε μαμά. Όταν με κοίταξε μου έδωσε το νόημα της ζωής. Εκείνη τη μέρα της υποσχέθηκα και της είπα ότι θα είμαι για πάντα δίπλα της, ότι θα είμαι εκεί για εκείνη».
Η Ρούλα Πισπιρίγκου, αναφερόμενη στη ζωή τους και στον τρόπο που μεγάλωνε η 9χρονη κόρη της είπε: «Ζούσαμε στο σπίτι που είχε παραχωρήσει ο θείος μου. Το 2014 μετακομίσαμε λόγω έλλειψης χώρου κι επειδή ο θείος μου θα μετακόμιζε. Έπρεπε να έχει ένα παιδικό δωμάτιο η Τζωρτζίνα. Η Τζωρτζινα είχε το παρατσούκλι «πεταλούδα» από την πεταλούδα, έτσι τη λέγαμε. Είχε ένα φωτεινό δωμάτιο με ροζ και λαχανί χρώματα. Είχε ό,τι χρειαζόταν ένα παιδί. Από εκεί και πέρα μεγάλωνε φυσιολογικά. Είχαμε παιδίατρο την κυρία Ρούτη. Όταν ήταν 1,5 έτους γεννήθηκε η Μαλένα και ήταν με την Τζωρτζίνα στο ίδιο δωμάτιο. Ήταν ένα παιδί πάρα πολύ κοινωνικό. Την ήθελαν τα παιδάκια για φίλη τους. Την έλεγαν αρχηγό.
Της είχαν τρομερή αδυναμία οι δασκάλες της. Επειδή άκουσα ανακρίβειες για αυτό θέλω να πω ότι η δασκάλα της Τζωρτζίνας στο νήπιο, μετά το θάνατο της Μαλένας αρρώστησε κάποιες μέρες κι έλειπε από το σχολείο. Η Τζωρτζινα ζήτησε να επικοινωνήσω με τη δασκάλα, θεωρώντας στο μυαλό της…
Δεν είχε κανόνες, δεν άκουγε, δεν ήταν το κλασικό κοριτσάκι με τις κούκλες και τα παραμύθια. Μου ζήτησε το παιδί να πάρω τη δασκάλα για να δούμε αν ήταν καλά για να ξαναγυρίσει στο σχολείο. Αυτό που άκουσα ότι το παιδί ήταν φοβισμένο και πήγαινε στο γραφείο του διευθυντή να βρει παρηγοριά δεν ισχύει. Η Τζωρτζίνα μιλούσε παρά πολύ. Συζητούσε τα πάντα. Με τη γιαγιά, με τις φίλες της, ήταν πολυλογού. Αυτό το παιδί είχε τις χάρες όλες. Η εντύπωση που ήθελαν να δώσουν για το παιδί μου είναι εντελώς λανθασμένη. Η Τζωρτζίνα ήταν καλή μαθήτρια. Μαζί διαβάζαμε».
Στη συνέχεια και με δάνεια στα μάτια η Ρούλα Πισπιρίγκου είπε: «Μου είναι πολύ δύσκολο να μιλάω για εκείνη σε παρελθόντα χρόνο. Ότι μιλάω για εκείνη ενώ εκείνη δεν είναι εδώ…».
«Θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Έχω παρουσιαστεί ως ψυχρή. Είναι η πρώτη φορά που ακούγομαι. Με συγχωρείτε για την ένταση. Δεν μπορώ να εκφραστώ. Πρέπει να μιλήσω για το παιδί μας. Δεν ήταν το παιδί που μπορούσε να χειριστεί κάποιος, δεν γινόταν να πέσει στην αντίληψη της το παραμικρό και να μη το πει σε κάποιον τρίτο», είπε η κατά την απολογία της και συνέχισε λέγοντας πως βάσει αυτού «αν είχε επέμβει κάποιος τρίτος στο σώμα της δεν υπήρχε περίπτωση να μη μιλήσει! Άκουσα για φοβισμένο παιδί που δε μιλούσε! Ακούς πράγματα τα οποία δε στέκουν με τίποτα. Κι εκείνη την ώρα μέσα σου παλεύεις να μιλήσεις και να μη μπορείς! Αυτή την ώρα την περίμενα πως και πως! Από τα τέρατα που έχω ακούσει!».
Αναφερόμενη στις διενέξεις με τον πρώην σύζυγο της Μάνο Δασκαλάκη με τον οποίο είναι αντίδικοι αφού παρίσταται προς υποστήριξη της κατηγορίας η Ρούλα Πισπιρίγκου είπε:
«Εκείνη την περίοδο είχα προστριβή με τον πρώην σύζυγο μου και είχα πάρει τη Τζωρτζινα στη μαμά μου. Της είχα ανακοινώσει την 4η εγκυμοσύνη. Η αντίδραση της ήταν η πιο δυνατή αγκαλιά του κόσμου. Δεν της είχα πει κάτι για το μπαμπά της. Δυστυχώς, θα τα πω γιατί πρέπει να τα πω. Προσπαθούσα να προστατεύω τα παιδιά από τα προσωπικά μας, αλλά δεν είχαμε μεζονέτα. Δίπλα ήμασταν και δυστυχώς και κακώς άκουγαν.
Η Τζωρτζίνα δεν εκφράστηκε ποτέ γι’ αυτά. Μας είχε κινήσει την περιέργεια και είχαμε ρωτήσει ψυχολόγο. Η Τζωρτζινα ένιωσε την απώλεια των δυο μικρότερων αδελφών της αλλά δεν εκφράστηκε ποτέ. Αυτό μας προβλημάτισε και είχαμε ρωτήσει την ψυχολόγο. Μας συμβούλευσε να μην την πάρουμε στην τελετή μήπως υπάρξουν ακραίες αντιδράσεις. Όταν αντικρίσαμε τη Μαλένα της μιλούσε και της έλεγε αυτό είναι το σπιτάκι της Μαλένας. Θα σε βλέπω στον ουρανό της είπε».
Η 34χρονη κατηγορούμενη σε ένα σημείο της απολογίας της ξέσπασε λέγοντας έντονα:
«Και αγανάκτηση έχω, και θυμό έχω, και δε μπορώ να εξηγήσω, και Θεούς και Δαίμονες έχω, και απαντήσεις δεν παίρνω και κατηγορούμαι κιόλας! Και τετραπληγικό που έγινε το παιδί μου, εγώ το ήθελα. Δε μπορώ να διανοηθώ γονιός να απαρνηθεί το παιδί του. Μόνο τα μάτια της να μπορούσε να έχει ανοιχτά για μένα ήταν όλη μου η ζωή».–
Δανάη Κισκήρα – Μπαρτσώκα | Δημοσιογράφος
