Λεπτό προς λεπτό περιέγραψε στη δίκη της Ρούλας Πισπιρίγκου την αγωνιώδη και απελπισμένη για αρκετή ώρα προσπάθεια ανάνηψης της Τζωρτζίνας όταν υπέστη ανακοπή, ο αναισθησιολόγος του Καραμανδάνειου Νοσοκομείου Ιωάννης Χασαπόπουλος.
Ο γιατρός με μία περιγραφή που καθήλωσε τους πάντες και προκάλεσε κλάματα στην κατηγορούμενη μητέρα, έδωσε πλήρη εικόνα για όσα έγιναν μέσα στο θάλαμο που μεταφέρθηκε το παιδί χωρίς σφυγμό, αλλά και για τις σκέψεις, την αγωνία και το πείσμα που έδειξε για να σώσει το κοριτσάκι.
«Όρμησα στο θάλαμο… το παιδί δεν είχε σφυγμό, δεν είχε αναπνοή… Έγινε μία έκρηξη στο κεφάλι μου… Λίγες ημέρες πριν είχε έρθει η Ίριδα στα εξωτερικά ιατρεία… το παιδί ήταν νεκρό όταν ήρθε στο νοσοκομείο… Σκέφτηκα ότι η Τζωρτζίνα πρέπει να ζήσει… Έλεγα “μη φύγεις, μη φύγεις! Δεν θα πεθάνεις. Όχι και εσύ”».
Ο μάρτυρας μετέφερε στο δικαστήριο μία εικόνα απόλυτης αγωνίας για το παιδί λέγοντας πως συνέχιζαν απελπισμένοι την προσπάθεια επί 45 λεπτά όταν το παιδί έδωσε ένα σήμα. «Είδαμε μια ένδειξη στο μόνιτορ!» είπε χαρακτηριστικά.
«Ήμουν ο αναισθησιολόγος του Καραμανδάνειου. Την ημέρα εκείνη είχα εφημερία, ήμουν εκεί μέχρι το μεσημέρι και μετά στο σπίτι σε ετοιμότητα. Εκεί δέχθηκα κλήση από το νοσοκομείο να έρθω γρήγορα για επείγον περιστατικό. Μέσα σε πέντε λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο. Όρμησα στο θάλαμο: το παιδί δεν είχε σφυγμό, δεν είχε αναπνοή. Οι συνάδελφοι είχαν ξεκινήσει ΚΑΡΠΑ, θωρακικές συμπιέσεις και τεχνητή αναπνοή.
Από όταν πήγα ανέλαβα επικεφαλής, κάναμε αμέσως διασωλήνωση και ζήτησα απινιδωτή. Συνεχίσαμε ΚΑΡΠΑ, δίνοντας δόσεις αδρεναλίνης και κάνοντας απινιδώσεις. Δεν μπορώ να περιγράψω την ένταση της στιγμής. Το άγχος, το στρες. Μόνο αν ζήσεις κάτι τέτοιο μπορείς να καταλάβεις πόσο πολύ δύσκολο είναι για ένα γιατρό να αντιμετωπίσει τέτοιο περιστατικό και μάλιστα σε παιδί.
Ρωτούσα τους γιατρούς γιατί νοσηλεύεται το παιδί. Μου είπαν για αναφερόμενους σπασμούς και ότι η οικογένεια έχει χάσει αλλά 2 παιδιά. Εκείνη την στιγμή έγινε μια έκρηξη στον εγκέφαλο μου. Πριν λίγες μέρες είχε έρθει στο νοσοκομείο η Ίριδα, στα εξωτερικά ιατρεία. Είχε κατέβει μια συνάδελφος καταταραγμένη, το μωρό ήταν ήδη νεκρό όταν ήρθε στο νοσοκομείο.
Έγινε αυτή η έκρηξη στο κεφάλι μου και σκέφτηκα ότι αυτό το παιδί πρέπει να ζήσει. Έκανα τεράστια προσπάθεια. Συμπιέσεις, αδρεναλίνες, αμπούλες, επαναλαμβανόμενα. Έλεγα “μη φύγεις, μη φύγεις, δεν θα πεθάνεις, όχι και συ”. Είχαν περάσει τρία τέταρτα και ήμασταν απελπισμένοι ότι δεν γίνεται τίποτα. Είμαστε έτοιμοι να την αφήσουμε. Ξαφνικά είδαμε μια ένδειξη στο μόνιτορ. Λέμε συνεχίζουμε! Και μετά από λίγο το παιδί απέκτησε ξανά ρυθμό στην καρδιά. Αποκαταστάθηκαν οι σφίξεις και η αναπνοή. Ήταν συγκλονιστική στιγμή και αρχίσαμε να κλαίμε. Ακόμα και εγώ που είμαι τόσο έμπειρος, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τη συγκίνηση όταν είδα το παιδί να γυρίζει στη ζωή».
Ο κ. Χασαπόπουλος ρωτήθηκε από την πρόεδρο αν στο βαλιτσάκι πρώτων βοηθειών υπήρχε κεταμίνη και ο αναισθησιολόγος απάντησε θετικά:
«Είναι ένα αναισθησιολογικό φάρμακο. Χρησιμοποιείται και στα παιδιά και στους ενήλικες. Στα παιδιά, κυρίως, είναι ένα φάρμακο στην αναισθησιολογική φαρέτρα. Επιλέγει ο γιατρός ανάλογα με το περιστατικό».
Πρόεδρος: Την χρησιμοποιήσατε;
Μάρτυρας: Όχι. Δεν υπήρχε λόγος γιατί το παιδί ήταν νεκρό. Κεταμίνη χρησιμοποιούμε για να καταστείλουμε κάποιον.
Σε ερώτηση της εισαγγελέως ο αναισθησιολόγος τόνισε πως «συνήθως πριν από μια ανακοπή υπάρχουν πρόδρομα σημεία. Ποτέ δεν έχω ακούσει κάποιο περιστατικό τόσο αιφνίδιο. Ένα παιδί που νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, θα έχει τέτοια ορατά σημάδια. Το παιδί δεν ξέρουμε ακριβώς πώς αντέδρασε. Νομίζω ότι ήταν στο θάλαμο μόνο η μητέρα, μόνο αυτή μπορεί να το περιγράψει».
Ρωτήθηκε επίσης αν η περιγραφή της κατηγορουμένης ότι «η Τζωρτζίνα σηκώθηκε και έπεσε απότομα πίσω» μπορεί να ανήκει στα πρόδρομα σημεία και απάντησε: «Δεν μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Η περιγραφή δεν μου φαίνεται ιατρικά εξηγήσιμη. Δεν έχω δει τέτοιο θάνατο. Μου φαίνεται λίγο θεατρικό αυτό».
Στη συνέχεια ο κ. Χασαπόπουλος κλήθηκε να απαντήσει σε ερωτήσεις της εισαγγελέως της έδρας αλλά και συνηγόρου υπεράσπισης της κατηγορουμένης μητέρας Αλέξη Κούγια, ο οποίος αμφισβήτησε ότι ο μάρτυρας βρέθηκε σε πέντε λεπτά στο νοσοκομείο στο πλαίσιο μικτής εφημερίας που είχε.
Εισαγγελέας: Αν η καρδιά του παιδιού είχε κάποιο πρόβλημα αυτό θα δυσκόλευε τη διαδικασία ανάνηψης;
Μάρτυρας: Ναι. Αν είχε καρδιολογική πάθηση σοβαρή η καρδιά μπορεί να μην έπαιρνε μπροστά καθόλου. Ή αν έπαιρνε μπροστά θα βλέπαμε προβλήματα.
Εισαγγελέας: Η χορήγηση κεταμίνης από άνθρωπο που δεν είναι γιατρός τι μπορεί να προκαλέσει σε έναν οργανισμό;
Μάρτυρας: Ανακοπή. Όλα τα κατασταλτικά μπορούν να προκαλέσουν καταστολή αναπνοής και μετά υποξαιμία και τελικά καρδιακή ανακοπή. Η κεταμίνη είναι ένα τέτοιο φάρμακο.
Σύνεδρος: Θα μπορούσατε να επιλέξετε την κεταμίνη όταν το παιδί ανέκτησε την καρδιακή του λειτουργία;
Μάρτυρας: Όχι. Δεν ενδείκνυται.
Ένορκος: Η κεταμίνη είναι μόνο σε υγρή μορφή; Η και σε στερεά;
Μάρτυρας: Σε υγρή μόνο.
Ένορκος: Είστε τόσα χρόνια αναισθησιολόγος. Έχετε συναντήσει ξανά περιστατικό τέτοιας ηλικίας που να παίρνει η ανάνηψη τόση ώρα;
Μάρτυρας: Όχι, ποτέ.
«Σε παιδιά κυρίως είναι τα περοστατικά ανακοπής προέρχονται από ατυχήματα. Εδώ είχαμε να κάνουμε με ένα παιδί, δεν ήξερα τι παθολογία είχε πριν. Στιγμιαία έμαθα από τους συναδέλφους ότι ήταν υγιές και νοσηλευόταν για κάποια ας πούμε μικροπροβλήματα» είπε ο μάρτυρας για να προσθέσει: «Και έμαθα την ώρα της ανάνηψης ότι ανήκε σε μια οικογένεια που είχε χάσει αλλά δυο παιδιά. Ένιωσα εκείνη τη στιγμή την ανάγκη να προσπαθήσω περισσότερο. Συγχωρέστε μου τη φόρτιση. Κάθε φορά που μιλάω για αυτό το περιστατικό το ξαναζώ. Ζήσαμε ένα θαύμα! Ήταν θαύμα ότι μετά από 50 λεπτά το παιδάκι πήρε μπροστά».
Κούγιας: Ως εφημερεύων ιατρός δεν έπρεπε να ήσασταν στο νοσοκομείο;
Μάρτυρας: Εξήγησα και πριν ότι μέχρι το μεσημέρι ήμουν στο νοσοκομείο και μετά έπρεπε να ήμουν σε ετοιμότητα, όπως και ήμουν. Αυτό είναι η μικτή εφημερία.
Κούγιας: Πώς ενημερωθήκατε και από ποιον;
Μάρτυρας: Με πήραν τηλέφωνο από το νοσοκομείο επειγόντως μίλησα με κάποια ειδικευόμενη και από τον τόνο της φωνής της κατάλαβα ότι ήταν κάτι πάρα πολύ σοβαρό. Δε ζήτησα άλλες εξηγήσεις έτρεξα.
Κούγιας: Πόση ώρα χρειαστήκατε για να ετοιμαστείτε;
Μάρτυρας: Ήμουν έτοιμος
Κούγιας: Από την ώρα που φτάσατε εκεί, πόση ώρα κάνατε να παρκάρετε και να μπείτε στο νοσοκομείο;
Μάρτυρας: Είπα. Από το σπίτι μου στο δωμάτιο του παιδιού έκανα 5’ περίπου.
Κούγιας: Μετά τη διασωλήνωση τι κάνατε;
Μάρτυρας: Συνεχιζόταν η ΚΑΡΠΑ ασταμάτητα! Αυτά δεν γίνονται με διάλειμμα είναι μια πολύ δύσκολη και αγχώδης διαδικασία.
Κούγιας: Το παιδί ποτέ διασωληνώθηκε;
Μάρτυρας: Άμεσα. Μέσα σε ένα λεπτό.
Κούγιας: Ο κ. Δασκαλακης μας είπε ότι έφτασε πριν από εσάς στο νοσοκομείο και έκανε τουλάχιστον δέκα λεπτά να φτάσει…
Μάρτυρας: Δεν ξέρω τι έκανε ο κ. Δασκαλακης και πότε ειδοποιήθηκε.
Κούγιας: Εδώ μας είπε ότι μπήκαν οι γιατροί, άρχισαν την ΚΑΡΠΑ, τον πήρε τηλέφωνο η κατηγορουμένη και μετά από 10 λεπτά αφού έφτασε, ήρθατε και εσείς. Τι λόγο έχει να πει ψέματα;
Μάρτυρας: Εμένα δεν μου ζήτησαν ποτέ κάποια ευθύνη. Αντίθετα η κατηγορουμένη έχει εκφραστεί θετικά για τη βοήθεια που είχε το παιδί. Είδαν την προσπάθεια. Ο κ. Δασκαλακης λίγες μέρες μετά, έκανε μια χειρονομία που μου έκανε εντύπωση. Ανήμερα του Πάσχα, με πήρε τηλέφωνο για να μου ευχηθεί χρόνια πολλά για να με ευχαριστήσει. Αυτό με συγκίνησε και δεν το περίμενα.
Κούγιας: Γνωρίζετε ότι μετά από 10 λεπτά ο εγκέφαλος παθαίνει ανεπανόρθωτες βλάβες;
Μάρτυρας: Αν δεν υπάρξει παρέμβαση στα πρώτα λεπτά από την εμφάνιση συμπτωμάτων της ανακοπής, ναι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος. Για αυτό πρέπει άμεσα να ξεκινάει ΚΑΡΠΑ ακόμα και από κάποιον περαστικό.
