Στη σειρά του HBO, «The Last Of Us», η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με τον κίνδυνο του αφανισμού, εξαιτίας ενός μύκητα που μολύνει δισεκατομμύρια ανθρώπους που τους κάνει ζόμπι. Μια ομιλία ενός επιδημιολόγου αποτυπώνει μια ζοφερή πιθανότητα: Αν ο πλανήτης γίνει έστω και λίγο πιο ζεστός, τότε υπάρχει λόγος να εξελιχθούν οι μύκητες και να μολύνουν και να κυριεύσουν το ανθρώπινο μυαλό.
Στην πραγματική ζωή, ζόμπι δεν θα γίνει κανείς, αλλά υπάρχει ένα αληθινό παρασιτικός μύκητας που έδωσε και έμπνευση στη σειρά. Πρόκειται για το Ophiocordyceps, που μολύνει έντομα (κυρίως μυγμήγκια) και δεν προκαλεί προβλήματα στους ανθρώπους. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι είναι ενδόθερμοι, πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε μια εσωτερικά ρυθμιζόμενη θερμοκρασία σώματος. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι ορισμένες από τις ενώσεις που παράγονται από το Ophiocordyceps δεν θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον άνθρωπο.
Αν οι περιβαλλοντικές θερμοκρασίες αυξηθούν σταθερά πιο κοντά στους 98,6 βαθμούς Φαρενάιτ – τη θερμοκρασία του σώματος του ανθρώπου – οι άνθρωποι θα γίνουν πιο καλοί υποψήφιοι ξενιστές για μυκητιακά παθογόνα.
Υπάρχει όμως περίπτωση ένας μύκητας να μεταλλαχθεί μια μέρα με τρόπο που θα μπορούσε να καταλάβει και τον εγκέφαλο και το σώμα μας; Αυτό είναι ένα απίθανο, λένε οι επιστήμονες. Αλλά η εξέλιξη των μυκητών και η απειλή που αποτελούν για την ανθρώπινη υγεία, είναι σχεδόν εξίσου ανησυχητική με την επιστημονική φαντασία.
«Οι άνθρωποι σκέφτονται τους μύκητες ως λοιμώξεις των ποδιών ή έστω κάτι ασήμαντο, αντί για το ότι μπορεί να προκαλέσουν μια θανατηφόρα ασθένεια. Αλλά αυτό που έχουμε δει είναι – τώρα που οι άνθρωποι δίνουν πραγματικά προσοχή – ότι οι μύκητες σκοτώνουν περισσότερους από 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους κάθε χρόνο», είπε η Leah Cowen, καθηγήτρια μοριακής γενετικής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο.
Ο ΠΟΥ με τη σειρά του ενθαρρύνει τις χώρες να βελτιώσουν τη διαγνωστική τους ικανότητα για μυκητιάσεις. Συνιστά, επίσης, να διατεθούν περισσότερα χρήματα για έρευνα σε αυτές τις λοιμώξεις. Επί του παρόντος, οι λοιμώξεις από μύκητες «λαμβάνουν λιγότερο από το 1,5% της συνολικής χρηματοδότησης για την έρευνα».
Αυτό όμως που θεωρεί ο ΠΟΥ το πιο κρίσιμο είδος είναι ο Cryptococcus Neoformans, ένας μύκητας που ζει στο έδαφος. Οι άνθρωποι με χαμηλό ανοσοποιητικό σύστημα, μπορούν να επηρεαστούν στους πνεύμονες και στη συνέχεια στο αίμα τους. Με τα χρόνια, αυτός ο μύκητας έχει γίνει ανθεκτικός σε ορισμένες θεραπείες.
Ένα άλλο είδος είναι το Candida Auris, ένας ζυμομύκητας για την ακρίβεια, που παραμένει σε επιφάνειας και μπορεί να εξαπλωθεί πολύ γρήγορα από άνθρωπο σε άνθρωπο. Σύμφωνα με το CDC η λοίμωξη μπορεί να επηρεάσει την καρδιά, το κεντρικό νευρικό σύστημα, τα μάτια και τα οστά.
Ένα άλλο είναι το Candida Albicans, που μπορεί να επηρεάσει το στόμα, τα έντερα και το δέρμα. Μπορεί επίσης να γίνει μια σοβαρή λοίμωξη που επηρεάζει εξίσου το αίμα, την καρδιά, το κεντρικό νευρικό σύστημα, τα μάτια και τα οστά.
Με τις μυκητιακές μολύνσεις να αποτελούν ένα σχετικά πρόσφατο φαινόμενο, με ελάχιστα παραδείγματα πριν τη δεκαετία του 80, και δεδομένης της απουσίας ερευνητικών προγραμμάτων για εμβόλια εναντίον μυκήτων, είναι σίγουρο ότι πρέπει να γίνουν μεγάλες προσπάθειες.