Πώς θα αντιδρούσε ο κόσμος αν η Amber Heard δικαιωνόταν από το δικαστήριο της Βιρτζίνια; Πιθανότατα ούτε καν κοντά στο 50% της αντίδρασης προς τη δικαίωση του Johnny Depp. Πώς θα αντιδρούσε ο κόσμος αν ήταν διαφορετικά τα δεδομένα και είχε αρχικά καταγγείλει ο Depp την Heard και της είχε καταστρέψει την καριέρα και τελικά δικαιωνόταν εκείνη; Μάλλον το ίδιο με τώρα. Σημαίνουν κάτι ως προς τον φεμινισμό και την πατριαρχία τα παραπάνω; Μάλλον όχι.
Θα ήταν πολύ υπεραπλουστευτικό να πούμε πως η πατριαρχία είναι ο πυρήνας της στήριξης προς τον Johnny Depp και πως έχουν ξεσαλώσει κατά κύριο λόγο οι άντρες για να δείξουν πως δεν είναι μόνο αυτοί οι θύτες. Θα ήταν μπαχαλίστικο και επιφανειακό να προσεγγίσουμε το ζήτημα ως μια αντίδραση στο #MeToo, ως μια αντιφεμινιστική έκρηξη.
Είναι αναμφίβολο πως μια μεγάλη πίεση, προκαλεί όντως μια μεγάλη έκρηξη. Κι αν είσαι ένας άντρας που δεν είσαι βίαιος, σέβεσαι όλα τα φύλα και στηρίζεις τα δικαιώματα και την ισότητα όλων, δεν είναι παράλογο να νιώσεις ότι πνίγεσαι από την στοχοποίηση που έχεις υποστεί και να έχεις ανάγκη το παραμικρό πάτημα για να φωνάξεις στον κόσμο «δε φταίω εγώ για τους βίαιους άντρες, δεν τους εξέθρεψα εγώ, δε μπορώ να πάρω πάνω μου το βάρος ενός πράγματος που δε μου αναλογεί».
Γιατί συμβαίνει κι αυτό. Ακραίες μεριές του φεμινιστικού κινήματος έχουν εγκαλέσει πολλούς άντρες να αναλάβουν την ευθύνη για τα εγκλήματα άλλων επειδή ανήκουν στο ίδιο φύλο.
Η δικαίωση του Johnny Depp δίνει μια ευκαιρία σε όλους να ξεκαθαρίσουν μέσα τους κάποιες παρανοήσεις. Όπως ότι ένας άντρας που δεν κάνει catcalling, δεν υποτιμά το γυναικείο φύλο, δεν χρησιμοποιεί βία ούτε για κουνούπι, δεν θεωρεί εν πάση περιπτώσει ότι είναι ανώτερος επειδή έχει πουλί, δε γίνεται να βρίσκεται σε θέση απολογούμενου επειδή δεν είναι όλοι σαν κι αυτόν. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, για τις πράξεις του και οι γενικεύσεις από την φεμινιστική πλευρά κάνουν αυτό ακριβώς για το οποίο κατηγορούν τους άντρες.
Ποια είναι η ουσία της δικαίωσης του Johnny Depp
Κάποιος θα μπορούσε πολύ εύκολα να σταθεί στις αντιδράσεις πολλών γυναικών, εκατομμυρίων ανά τον κόσμο, για να πει πως η στήριξη στον Johnny Depp απέχει έτη φωτός από πατριαρχία ή αντιφεμινισμό. Και θα ήταν ένα επιχείρημα άνετο.
Υπάρχει όμως κάτι πιο βαθύ που αναιρεί την οποιαδήποτε μομφή. Αυτό που έδειξαν όλοι οι άνθρωποι για πρώτη φορά σε περίπτωση καταγγελίας ενδοοικογενειακής βίας, ήταν ότι βασίζουν το συναίσθημα τους στα στοιχεία. Μπορεί η ακροαματική διαδικασία να έγινε τηλεοπτικό γεγονός, ένα ορόσημο για την εποχή μας, αλλά είχε και μια ουσία σε νομικο-δικαστικο-κοινωνικό επίπεδο.
Εκπαίδευσε τους ανθρώπους να μην κρίνουν εκ των προτέρων, να περιμένουν να δουν τις ενδείξεις-αποδείξεις και μετά να πάρουν μια θέση. Εκπαίδευσε τους ανθρώπους να αφήσουν τους αρμόδιους να ορίσουν τον θύτη και το θύμα, τον δικαιωμένο και το άδικο. Η ανακούφιση και τα πανηγύρια ήταν απότοκο της ανάγκης όλων μας να νιώθουμε πως υπάρχει δικαιοσύνη, πως δεν κρινόμαστε από το φύλο, το χρώμα, το κοινωνικό μας στάτους. Κρινόμαστε από τις πράξεις μας αυτές καθαυτές.
Είναι πολλά τα στοιχεία αυτής της υπόθεσης που οδήγησαν σε αυτόν τον χείμαρρο στα social media. Είναι ότι η ενάγουσα έλεγε εμφανή ψεύδη, είναι ότι για 5 χρόνια είχε καταστραφεί το όνομα και η καριέρα ενός ανθρώπου, είναι ότι τελικά πέρασε κι ο Johnny Depp πολλά φρικτά μαζί της. Και πολλά ακόμα.
Η δικαίωση του Depp πρέπει να είναι ένα μήνυμα προς πάσα αρχή που αποτελεί τον θάλαμο μιας καταγγελίας για βία, δηλαδή την αστυνομία, να μην απορρίπτει εξ αρχής κανένα ενδεχόμενο, να ακούει τον κάθε έναν και την κάθε μία που κάνει την καταγγελία, να εξετάζει και να κρίνει αν πρέπει να πάνε τα πράγματα σε συλλήψεις ή δίκες.
Ναι, υπάρχουν και γυναίκες στη θέση του θύτη. Ναι, υπάρχουν πολλοί άντρες. Αλλά δεν είναι όλα τα θύματα των ανδρών γυναίκες. Είναι σε πολύ μεγάλο ποσοστό και άντρες. Κι η δικαιοσύνη είναι υποχρεωμένη να ξεφεύγει από έμφυλα στάνταρ όταν εξετάζει μια υπόθεση.
Γιατί τελικά, η βία δεν ορίζεται από το φύλο. Θρέφεται σαφώς στο μυαλό του άντρα περισσότερο γιατί όταν είσαι μικρό αγόρι ακούς τους παλιούς, τα απαρχαιωμένα μυαλά, να σε ρωτάνε αν «γαμ… κάνα μο..ακι» ή ότι η γυναίκα χρειάζεται το σκαμπήλι της πού και πού. Το ακούσαμε και χθες από τον θείο του 31χρονου συζυγοκτόνου στην Ορεστιάδα που είπε πως «όλοι τις δέρνουμε τις γυναίκες μας, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας … δεν είπαμε να τις σκοτώσουμε αλλά εννοείται ότι τις δέρνουμε».
Όχι, δεν εννοείται. Όχι, δεν τις δέρνουμε όλοι τις γυναίκες μας. Όχι, δεν έχουμε καν σκεφτεί να τις σπρώξουμε. Το μόνο που εννοείται είναι ότι ανάμεσα σε ανθρώπους υπάρχουν εντάσεις που εκδηλώνονται με τη φωνή. Ως εκεί. Εσύ μπάρμπα αν τη δέρνεις, τότε πέρνα μια από το εδώλιο να τα πεις καλύτερα. Εμείς οι υπόλοιποι δεν θέλουμε καν να ακούμε ότι κάποιος δέρνει κάποιον άλλον άνθρωπο. Οποιουδήποτε φύλου.
Κι η υπόθεση Johnny Depp απέδειξε ότι δεν εννοείται πως ένας άντρας δέρνει τη γυναίκα του και δεν θα πρέπει να εννοηθεί ή να υπονοηθεί.
Δεν είναι λοιπόν μια επιθυμία κατάρριψης του #MeToo ή του φεμινιστικού κινήματος αυτό που γίνεται με τον Johnny Depp. Είναι το αντίθετο, μια στήριξη προς αυτά. Είναι ένα μήνυμα πως το #MeToo οφείλει να είναι inclusive και να γίνει ένα hashtag για όλα τα φύλα. Και ο φεμινισμός να γίνει το ακόμα πιο αναγκαίο και απλό: ανθρωπισμός, αγάπη, σεβασμός, ευγένεια.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Δίκη Johnny Depp – Amber Heard: Έσπασε κάθε ρεκόρ το livestream την ώρα της απόφασης
Από το …Netflix βρήκε νομική σύμβουλο ο Johnny Depp – Από ποια σειρά ντοκιμαντέρ την ξέρουμε;
Johnny Depp: Η πρώτη του αντίδραση, το παιχνίδι ρητορικής της Heard και το μήνυμα της ετυμηγορίας
