Την τελευταία 10ετία έχει γίνει mainstream και με σταδιακά επεκτατικό τρόπο, οι άντρες καλλιτέχνες, ηθοποιοί και μουσικοί κατά βάση, να έχουν πιο gender fluid στοιχεία στην εξωτερική τους εμφάνιση. Μπορεί ο Jared Leto να είναι το πιο παλιό παράδειγμα αυτής της νέας κατάστασης, αλλά είναι ο Harry Styles εκείνος που το έκανε πιο κυρίαρχο και συνδέθηκε απόλυτα μαζί του. Όπως έχουμε ξαναγράψει και στο παρελθόν, αυτό που ήταν κάποτε ο David Bowie στα 80s-90s, είναι τώρα ο Styles.
Όμως, όπως είθισται να συμβαίνει, μια μόδα τείνει να ξεχειλωθεί και να γίνει κάτι το ανούσιο, ως και κιτς. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε όλο και περισσότερους καλλιτέχνες να καταφεύγουν σε αυτές τις εκκεντρικές επιλογές, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Bad Bunny, που μαζί με τα βαμμένα νύχια του, έχει και ενδυματολογικές επιλογές που ξεφεύγουν από τα στεγανά «άντρας/γυναίκα».
Ειδικά η εμφάνιση του στο Met Gala, όσο κι αν μιλάμε για ένα event όπου καταργούνται οι όποιοι κανόνες και ο καθένας κάνει embrace την πιο μακρινή πλευρά του στυλ του, ο Bad Bunny ενσάρκωσε ξεκάθαρα ένα queer icon, όπως τον έχουν αποκαλέσει αρκετά στο παρελθόν. Και σε άλλες δημόσιες εμφανίσεις του τον έχουμε δει με αντίστοιχα looks. Από κοντά και ο Joe Jonas που μένει προς το παρόν στα μαύρα νύχια.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Πόσους Harry Styles αντέχει το Χόλιγουντ;
Είναι ένα μεγάλο ζήτημα που ακόμα δεν έχει τεθεί στη δημόσια ατζέντα με ρητό τρόπο στο Χόλιγουντ, το γιατί όλο και περισσότεροι straight άντρες ενστερνίζονται μια queer και gender fluid αισθητική, αν υποθέσουμε ότι αποδεχόμαστε πως στη σύγχρονη κοινωνική αντίληψη τα βαμμένα νύχια είναι ένα στοιχείο που δεν αφορά την straight ανδρική κουλτούρα. Και πάλι όμως αυτό είναι κάτι που σαφώς δεν μένει ως απόλυτος κανόνας, αλλά αλλάζει μαζί με τις κοινωνίες. Το θέμα είναι να αλλάζει με κάποιο νόημα, όχι έτσι κουτουρού κοπιάραμε κάτι επειδή βλέπουμε πως φέρνει μια δυναμική και γινόμαστε ένα με τον όχλο.
Πίσω στο 2020, ο Bad Bunny είχε γίνει αντικείμενο αρνητικού σχολιασμού από την LGBTQ κοινότητα γιατί τον αποθεώνουν για κάτι που δεν είναι. Υποστηρίζει μια εικόνα, αλλά παραμένει ένας straight άντρας. Και όπως κατηγορούνται οι ηθοποιοί στο Χόλιγουντ που αναλαμβάνουν γκέι ή τρανς ρόλους, έτσι δεν θα έπρεπε λογικά να κατηγορούνται και οι καλλιτέχνες που ενσωματώνουν στην εικόνα τους στοιχεία μιας κοινότητας που όταν κάνει ακριβώς το ίδιο, την αγνοούν;
Είναι ένα ξεκάθαρο cultural appropriation, που για κάποιον ανεξήγητο λόγο η ίδια LGBTQ κοινότητα που στήνει στο απόσπασμα ηθοποιούς, αποδέχεται και αναδεικνύει τη συνεισφορά τραγουδιστών που υιοθετούν κάτι δικό τους δίχως να είναι. Κι εδώ πάλι πρέπει να γίνει μια υποσημείωση. Το πιο όμορφο απ΄όλα είναι να μη μπαίνουν στη διαδικασία να διαχωρίζουν εαυτούς straight και LGBTQ επειδή διαφέρει η σεξουαλικότητα τους. Αλλά αν μπουν στη διαδικασία να κάνουν cancel κάποιον, θα πρέπει να έχουν την ίδια στάση απέναντι σε όλους.
Αφήνοντας στην άκρη αυτή την παρένθεση, επιστρέφω στο πρωταρχικό ζήτημα του κειμένου. Το να παίρνεις κάτι επειδή βλέπεις ότι πουλάει και να το ξεζουμίζεις, δεν οδηγεί ποτέ σε κάτι καλό. Ένα gender fluid icon είναι αρκετό. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ξαφνικά ο Joe Jonas και όλοι οι άλλοι καταπιέζονταν τόσα χρόνια και δεν έβαφαν τα νύχια τους και τώρα απελευθερώθηκαν. Είναι εμφανές ότι πάνε να χρησιμοποιήσουν κάτι για να τραβήξουν κοινό και το βαμμένο νύχι είναι η πιο διακριτική δήλωση πως θέλουν να γίνουν ότι και ο Harry Styles: headliners μιας νέας εποχής.
Καταντά όμως κουραστικό να πρέπει όλα να έχουν ένα μήνυμα, να πρέπει ο κάθε ένας να πει «ε, κοιτάξτε, φοράω ρούχα που κάποτε θεωρούνταν γυναικεία, καιρός να καταργήσουμε τα στερεότυπα». Κάποιες φορές να συμβεί. Όχι όμως να γίνει και ένα συνεχές μανιφέστο που απλώς κοπιάρει άλλους και δεν καταθέτει τίποτα το καινούργιο.
Ναι, ο Bad Bunny είναι κι αυτός από τις περιπτώσεις που είχαν αυτή τη στυλιστική έκφραση πριν γίνει ο Harry Styles ένα σύμβολο. Και ο Post Malone πρωτοσυστήθηκε με μαύρα νύχια. Και στην εποχή της metal ήταν άπειροι όλοι αυτοί που το ακολουθούσαν. Όμως στην τότε εποχή δεν υπήρχε αυτή η ερμηνεία που έχει φέρει η δική μας εποχή. Τώρα ξαφνικά είναι όλα ένα κοινωνικό statement, όλα έχουν ένα υφέρπον μήνυμα.
Και αυτό δεν είναι κάτι που το υποθέτουμε εμείς ή το κοινό. Είναι κάτι που το έχουν καταστήσει σαφές όλοι αυτοί οι καλλιτέχνες. Δεν είναι δηλαδή ο τρόπος του Bowie ή του Manson. Ή ακόμα και του Damiano των Maneskin. Και ο Harry Styles και όλοι όσοι κοπιάρουν σιγά σιγά όσα έχει στο στυλ του, κάτι θέλουν να πουν, πέραν του ότι τους αρέσει.
Όλα όμως με μέτρο.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
