Τον Γιάννη Βασιλώττο τον βλέπουμε στις Άγριες Μέλισσες και τον χειμώνα τον παρακολουθήσαμε στην ανατρεπτική, εναλλακτική παράσταση «Η ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό». Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ρόδο στο ορεινό χωριό Μαριτσά και μετά το σχολείο περνούσε τα απογεύματα του παίζοντας ποδόσφαιρο και κάνοντας ποδήλατο. Έχει δύο αδερφές και ως το μόνο αγόρι στην οικογένεια έμαθε από μικρός να είναι ολιγαρκής και ανεξάρτητος.
Μεγαλώνοντας, αποφάσισε να πάει σε μουσικό γυμνάσιο, μάλλον κατά τύχη, χωρίς μέχρι τότε να έχει κάποια σχέση με την μουσική και χωρίς να έχει καμία διάθεση να ασχοληθεί αυτή. Στα 18 του, ξεκίνησε να δουλεύει το πρωί στην οικοδομή και το βράδυ ντελίβερι μέχρι που αποφάσισε να τα αφήσει όλα και να πάει στην Αθήνα σε ηλικία μόλις 19 ετών με σκοπό να γίνει τραγουδιστής μία παρορμητική, ορμέμφυτη απόφαση που απεδείχθη καθοριστική για την συνέχεια της ζωής του.
Μπορεί να άκουγε Αλκίνοο Ιωαννίδη και Παπακωνσταντίνου όμως ο Παντελής Παντελίδης ήταν εκείνος που τον έκανε να θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι εξάλλου, για τον Γιάννη δεν υπάρχουν ταμπέλες και απαρχαιωμένα κλισέ αφού όπως λέει ότι είναι καλό, είναι καλό από όπου κι αν προέρχεται. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα..
-Τι έκανες όταν ήρθες Αθήνα;
Γράφτηκα σε μία σχολή και αφού τελείωσα τις σπουδές μου στο τραγούδι γνώρισα σε μία θεατρική παράσταση την μετέπειτα κοπέλα μου η οποία ήταν ο πρώτος άνθρωπος που με παρότρυνε να ασχοληθώ με το θέατρο. Πριν από αυτό ήμουν έτοιμος να γυρίσω πίσω στην Ρόδο και να τραγουδάω εκεί. Ήθελα να εκφράσω ό,τι έχω μέσα από το τραγούδι αλλά δεν είχα στο μυαλό μου να γίνω διάσημος. Τελικά, παρέμεινα στην Αθήνα και αποφάσισα να δώσω εξετάσεις στο θέατρο Τέχνης.
-Ακούγεσαι σαν όλα τα πράγματα στην ζωή σου να έρχονται φυσικά χωρίς να προσπαθείς ιδιαίτερα για αυτά. Πιστεύεις ότι ισχύει όντως;
Δεν θα έλεγα ότι έρχονται από μόνα τους, εσύ με κάποιον τρόπο οδηγείς και φτιάχνεις το μονοπάτι σου με τις επιλογές, τις αποδοχές και την ενέργεια σου. Προσωπικά, αν θέλω να κάνω κάτι πραγματικά, θα βρω τον τρόπο να το κάνω. Αν για παράδειγμα, θέλω να κάνω Άμλετ και δεν με πάρει κάποιος, θα το ανεβάσω μόνος μου.
-Πώς προέκυψε η πρώτη σκηνοθετική σου απόπειρα;
Όταν τελείωσα από την σχολή συνέβαινε ένα φεστιβάλ εκείνη την περίοδο το «Do it yourself» όπου πήγαιναν ομάδες των δύο ατόμων και παρουσίαζαν ένα έργο μέσα σε λίγα λεπτά κάνοντας όλους τους ρόλους. Τότε είχα δύο συμμαθητές, την Βερόνικα και τον Δημήτρη, οι οποίοι μου ζήτησαν να τους σκηνοθετήσω. Το έργο τελικά παίχτηκε, βραβευτήκαμε και αργότερα το ανεβάσαμε ως κανονικό, ολοκληρωμένο έργο όπου έγραψα και τα τραγούδια.
-Αν για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα δεν είχες δουλειά στο θέατρο, θα σκεφτόσουν να πεις «ναι» σε κάτι που διαφορετικά θα απέρριπτες;
Θα προτιμούσα να βρω μία άλλη δουλειά, σερβιτόρος για παράδειγμα, κάτι εντελώς άσχετο με το θέατρο, παρά να κάνω κάτι που απλά θα μου απέφερε χρήματα αλλά δεν θα με γέμιζε και δεν θα με αντιπροσώπευε καλλιτεχνικά. Καλύτερα να κάνω αυτό που αγαπώ σε ένα άδειο θέατρο, παρά κάτι πολύ εμπορικό που δεν θα με εξέφραζε και δεν θα με ενδιέφερε, χωρίς να σημαίνει ότι το εμπορικό είναι κακό.
-Νιώθεις ότι τώρα είναι η στιγμή σου να εκμεταλλευτείς αυτό που σου συμβαίνει μετά την μεγάλη επιτυχία της σειράς; Αυτό που θέλω να κάνω τώρα είναι να κυνηγήσω κάτι πολύ υψηλά καλλιτεχνικό και όχι τα χρήματα. Για να είμαι ειλικρινής, στις εποχές που ζούμε έτσι κι αλλιώς, είναι δύσκολο να βγάλεις πολύ καλά χρήματα ως ηθοποιός.
-Καλλιτεχνικά οι Άγριες μέλισσες σε εξέλιξαν;
Σίγουρα με εξέλιξαν τεχνικά, μπορώ να είμαι έτοιμος πιο γρήγορα, να συνεργάζομαι με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους. Καλλιτεχνικά με βοήθησε το γεγονός ότι συνεργάστηκα με πολύ αξιόλογους ηθοποιούς που συμμετείχαν σε αυτή την σειρά.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
-Σε ενδιαφέρουν περισσότερο κωμικοί ή δραματικοί ρόλοι;
Όλοι μου λένε ότι πρέπει να κάνω κωμωδία, αλλά προσωπικά δεν μπορώ να την διαχωρίσω απόλυτα από το δράμα γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ κωμικό έργο χωρίς δραματική συνθήκη. Από την άλλη, μία πολύ δραματική στιγμή μπορεί να είναι πολύ κωμική για αυτόν που την ερμηνεύει.
-Πέρα από τον Γάκη, με τον οποίο έχετε συνεργαστεί από τα πρώτα σου κιόλας βήματα, στο θέατρο υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που να σε έχουν επηρεάσει;
Η τέχνη του ηθοποιού είναι να παρατηρεί τα πάντα γύρω του, τους ανθρώπους, τα ζώα, τα φύλλα που πέφτουν. Από όλους, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα παίρνεις κάτι. Υπό αυτή την έννοια με έχουν επηρεάσει πολλοί άνθρωποι όχι απαραίτητα ηθοποιοί.
-Έχεις βιώσει άσχημο ανταγωνισμό;
Όχι, γιατί δεν με απασχολεί. Υπάρχει πάρα πολύ έντονα, αλλά δεν με αφορά. Επίσης είναι έντονος ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε ηθοποιούς διαφορετικού φύλου, όχι για τον ρόλο αλλά για την επιτυχία και το γενικότερο πλαίσιο μέσα στο οποίο δουλεύουν, κάτι που βρίσκω παράλογο.
-Έχουν ακουστεί πολλά για την τηλεθέαση του τρίτου κύκλου. Εσένα σε επηρεάζει;
Επειδή είναι η πρώτη μου δουλειά στην τηλεόραση θα σου πω όχι, αλλά, ανεξάρτητα από αυτό, φυσικά και δεν θα επηρεάσει η τηλεθέαση το παίξιμο μου. Σε κάθε περίπτωση αν δεν είμαι καλός υποκριτικά, εγώ θα εκτεθώ ακόμα και αν το βλέπουν δέκα άνθρωποι.
-Το ελληνικό κοινό είναι καλλιεργημένο και έτοιμο να δεχτεί αξιόλογες δουλειές στο θέατρο; Όχι, δυστυχώς το ελληνικό κοινό είναι κάκιστο, είναι πολύ δύσκολο αυτό που συμβαίνει. Στην Ελλάδα, μπορεί ο καθένας να κάνει μία παράσταση και επειδή έχει την δυνατότητα να πληρώσει γνωστούς ηθοποιούς θα πάει το κοινό να δει ένα έργο κακά παιγμένο και στο τέλος θα χειροκροτήσουν και δέκα λεπτά. Από την άλλη, παραστάσεις αξιόλογες, με νέους ηθοποιούς που μόλις έχουν βγει από τις σχολές με πολλή όρεξη και φόρα, δεν γίνονται ποτέ γνωστές στο ευρύ κοινό, τις βλέπουν μόνο οι φίλοι τους.
-Πόσο καθοριστικός είναι ο έρωτας στην ζωή σου; Μπορεί να έρθει ένας άνθρωπος και να στα αλλάξει όλα; Είσαι ανοιχτός σε αυτό;
Ναι, πολύ! Η αλήθεια είναι ότι ο έρωτας είναι αδυναμία του ανθρώπου γιατί εκείνη την στιγμή, είσαι αδύναμος να κρίνεις σωστά κάτι, που δεν είναι απαραίτητα κακό, γιατί εκείνη την στιγμή περνάς όμορφα. Μπορείς όμως να μετουσιώσεις αυτό το δύσκολο σε κάτι όμορφο να γράψεις ένα ποίημα, ένα τραγούδι, να ζωγραφίσεις. Όλοι οι άνθρωποι θα βρουν τον τρόπο να εξωτερικεύσουν αυτό που νιώθουν. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν μπορεί να τραγουδήσει ακόμα και αν δεν έχει καλή φωνή εξάλλου, όλα εξελίσσονται ακόμα και τα συναισθήματα.
-Πώς αντιμετωπίζεις το φλερτ μετά την αναγνωρισιμότητα;
Γενικά, μου είναι πολύ δύσκολο να εκφράσω τα συναισθήματα μου, κάτι που ξεκίνησε από όταν ήμουν πολύ μικρός. Στο Λύκειο, ήμουν πολύ κοντός… Ήταν σαν να πηγαίνω Δημοτικό και αυτό μου το έκανε δύσκολο να προσεγγίσω μία κοπέλα. Μεγαλώνοντας, αυτή η «φοβία» διατηρήθηκε και με την αναγνωσιμότητα έγινε πιο έντονη. Δεν ξέρω αν ο άνθρωπος που προσεγγίζω θέλει τον Γιάννη Βασιλώττο ή τον ηθοποιό από τις Μέλισσες, κάτι που ξέρω ότι σταδιακά θα περάσει γιατί φαίνεται ο άνθρωπος που σε θέλει πραγματικά για αυτό που είσαι.
-Bullying έχεις δεχτεί ως παιδί;
Υποσυνείδητα, έχω δεχτεί από την οικογένεια μου. Κάθε πρωί ερχόταν η γιαγιά μου και μου έδινε βασιλικό πολτό · μόνο από τα χέρια και τα πόδια δεν με τραβούσαν. Σίγουρα καταλάβαινα ότι διέφερα από τα άλλα παιδιά, αλλά τα σχόλια που μπορεί να άκουγα τότε δεν με πλήγωναν ούτε τα συνειδητοποιούσα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
-Πιστεύεις ότι οι άνθρωποι είμαστε μονογαμικοί ή είναι καθαρά θέμα επιλογής.
Στο μυαλό σίγουρα δεν είμαστε, την φαντασία δεν μπορεί να την ελέγξει κανείς. Είναι στιγμές που σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είμαι σε σχέση με παραπάνω από ένα άτομα και να ζούμε ευτυχισμένοι και αγαπημένοι σε ένα σπίτι. Αλλά στην πραγματικότητα προτιμώ την μία και είμαι και πιστός στις σχέσεις μου.
-Τι πιστεύεις ότι εγκλωβίζει περισσότερο τους ανθρώπους;
Θεωρώ ότι το χειρότερο σε έναν άνθρωπο και σε έναν ηθοποιό είναι να έχει άμυνες. Δεν γίνεται να μην έχεις άμυνες είναι σαν τα πνευμόνια σου, αλλά όσο τις καταρρίπτεις τόσο καλύτερος άνθρωπος γίνεσαι.
-Θα συνεργαζόσουν με κάποιον που θα είχε κακοποιητική συμπεριφορά προς τους συνεργάτες του;
Όχι, πάντα ρωτάω πριν συνεργαστώ με κάποιον.
-Γιατί θεωρείς ότι υπάρχει ακόμα τόση βία;
Το κόμπλεξ είναι βασικός παράγοντας, τα άλυτα θέματα που κουβαλούν κάποιοι άνθρωποι και τα μεταφέρουν στους υπόλοιπους συντελεστές. Αυτά συνέβαιναν πάντα και δεν υπάρχει βία μόνο από τους άντρες στις γυναίκες, αλλά και από γυναίκες στους άντρες κι ας μην ακούγονται τόσο.
-Ζούμε σε μία εποχή που θεωρούμε δεδομένο ότι το θύμα είναι γυναίκα και ο θύτης άντρας;
Ναι, πράγμα που φυσικά δεν ισχύει πάντα. Τον τελευταίο καιρό μπαίνω στην διαδικασία να σκέφτομαι πώς θα μιλήσω γιατί οτιδήποτε μπορεί να θεωρηθεί ρατσιστικό ή σεξιστικό. Για παράδειγμα, μιλούσα με μία φίλη μου και φοβόμουν να της πω «μην φύγεις μόνη σου το βράδυ» για να μην φανώ σεξιστής, ενώ είναι κάτι που θα το έλεγα και σε άντρα φίλο μου. Νιώθω ότι ξεφεύγουμε από τα όρια της λογικής.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
-Οι καλλιτέχνες πρέπει να παίρνουν σαφή θέση στα όσα συμβαίνουν σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο;
Αν ασχολούμασταν μόνο με την δουλειά μας θα ήμασταν χαμένοι. Σαφώς και πρέπει να μας απασχολεί το τι συμβαίνει γύρω μας. Δεν ξέρω τι φοβούνται οι καλλιτέχνες που δεν παίρνουν θέση · ίσως είναι οικονομικοί οι λόγοι.
-Τι θα ήθελες για το μέλλον;
Να βγάλω έναν μουσικό δίσκο με τα δικά μου τραγούδια, να ταξιδέψω, να κάνω τον Ερωτόκριτο και το σημαντικότερο: να είμαι υγιής.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Deepika Padukone: Η πρώτη Ινδή brand ambassador της Louis Vuitton
