Για πολλά χρόνια οι άνθρωποι αναρωτιούνται αν το Aurora Borealis παράγει κάποιον περίεργο ήχο. Μια έρευνα που έγινε το 2016 στην Φινλανδία έρχεται να δώσει απάντηση στο ερώτημα που ταλανίζει την ανθρωπότητα.
Συνδέεται από την αλληλεπίδραση των ηλιακών σωματιδίων με μόρια αερίου στην ατμόσφαιρα της Γης, και εμφανίζεται γενικά κοντά στους πόλους της Γης, όπου το μαγνητικό πεδίο είναι το ισχυρότερο. Ωστόσο, οι αναφορές για το σέλας που κάνει θόρυβο είναι σπάνιες – και ιστορικά απορρίφθηκαν από επιστήμονες.
Αποδείχθηκε ότι όντως παράγουν ήχο που ακούγεται από το ανθρώπινο αυτί. Ένας από τους ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη συνέλαβε έναν ήχο, πιθανότατα από τα φώτα, ο οποίος εκτιμήθηκε ότι προήλθε 70 μέτρα από το επίπεδο του εδάφους.
Ο μηχανισμός που τον προκαλεί παραμένει ακόμα άγνωστος, καθώς πρέπει να υπάρξουν συγκεκριμένες συνθήκες για να ακουστεί ο ήχος. Χρειάζεται περαιτέρω έρευνα για να διαπιστωθεί εάν οι αναφερόμενοι ως ήχοι ήταν αντικειμενικοί, απατηλοί ή φανταστικοί.
Ο θόρυβος του αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, όταν κάποιοι στην περιοχή ανέφεραν ότι ο ήχος συνόδευε μερικές φορές τις μαγευτικές εμφανίσεις φωτός στον ουρανό τους. Οι μάρτυρες είπαν για έναν ήσυχο, σχεδόν ανεπαίσθητο τριγμό ή θόρυβο κατά την εμφάνιση του Βόρειου Σέλας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, για παράδειγμα, προσωπικές μαρτυρίες άρχισαν να κατακλύζουν την εφημερίδα The Shetland News, την εβδομαδιαία εφημερίδα των υποαρκτικών Νήσων Shetland, παρομοιάζοντας τον ήχο του Βόρειου Σέλας με μετάξι που τρίβεται.
Αυτές οι μαρτυρίες ενισχύθηκαν μετά από αντίστοιχες στο βόρειο Καναδά και στη Νορβηγία. Ωστόσο, η επιστημονική κοινότητα δεν ήταν πεπεισμένη, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη πολύ λίγους δυτικούς εξερευνητές που ισχυρίστηκαν ότι άκουσαν οι ίδιοι τους θορύβους.
Το πρόβλημα ήταν ότι τα αποτελέσματα που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Διεθνούς Πολικού Έτους 1932-33 διαπίστωσαν ότι το σέλα εμφανίστηκε 100 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη και πολύ σπάνια κάτω από τα 80 χιλιόμετρα. Πρακτικά σημαίνει ότι ο ήχος είναι αδύνατο να μεταδοθεί στην επιφάνεια της Γης.
Οι αστρονόμοι που άκουσαν το Aurora Borealis
Ο Sir Oliver Lodge, ο Βρετανός φυσικός που ασχολείται με την ανάπτυξη της ραδιοφωνικής τεχνολογίας, σχολίασε ότι ο ήχος μπορεί να είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο λόγω της ζωντάνιας της εμφάνισης του σέλας, όπως οι μετεωρίτες μερικές φορές δημιουργούν έναν θορυβώδη ήχο στον εγκέφαλο.
Ομοίως, ο μετεωρολόγος George Clark Simpson υποστήριξε ότι η εμφάνιση χαμηλών σέλας ήταν πιθανώς μια οπτική ψευδαίσθηση που προκλήθηκε από την παρεμβολή χαμηλών νεφών.
Παρ ‘όλα αυτά, αναφορές του 20ού αιώνα που γράφτηκαν από δύο βοηθούς αστρονόμων, οι οποίοι ισχυρίστηκαν ότι άκουσαν το σέλας, προσθέτοντας κάποια εγκυρότητα στις προσωπικές αναφορές.
Ο ένας έγραψε ότι είχαν ακούσει έναν πολύ περίεργο αμυδρό σφύριγμα, ο οποίος φαινόταν να ακολουθεί ακριβώς τους κυματισμούς του Aurora Borealis, ενώ ένας άλλος βίωσε έναν ήχο, που ακούγεται σαν σπρέι. Όσο πειστικές κι αν ήταν αυτές οι δύο τελευταίες μαρτυρίες, δεν πρότειναν ακόμα έναν μηχανισμό με τον οποίο θα μπορούσε να παραχθεί.
Ακόμα, ένας Καναδός αστρονόμος, ο Clarence Chant, υποστήριξε το 1923 ότι η κίνηση του Βόρειου Σέλας μεταβάλλει το μαγνητικό πεδίο της Γης, προκαλώντας αλλαγές στην ηλεκτροδότηση της ατμόσφαιρας, ακόμη και σε μεγάλη απόσταση. Αυτό μπορεί να παράγει τον ήχο θραύσματος.
Η θεωρία του Chant συσχετίζεται με πολλές αναφορές και υποστηρίζεται επίσης από περιστασιακές αναφορές για τη μυρωδιά του όζοντος, μια μεταλλική μυρωδιά, κατά τη διάρκεια του Northern Lights.
Αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι το σέλας μπορεί να παράγει ήχους, που γίνονται αισθητοί από το ανθρώπινο αυτί. Οι απόκοσμες αναφορές για τριγμούς, σφύριγμα και βουητό που συνοδεύουν το σέλας περιγράφουν μια αντικειμενική ακουστική εμπειρία – όχι κάτι απατηλό ή φανταστικό.
