Περιεχόμενα
Αν υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή ως προς την κλιματική κρίση, αυτό αφορά στην αδυναμία πλήρους αντίληψης. Η παγκόσμια κοινότητα, ειδικά στη δύση, δεν είναι απόλυτα ενημερωμένη για το τι αντιμετωπίζει και πώς μπορεί να το αλλάξει και η COP26 το ανέδειξε για τα καλά αυτό.
Είναι απόλυτα λογικό στη δική μας μεριά του πλανήτη, σε αυτή του «ανεπτυγμένου κόσμου», να μην έχουμε ιδέα κι ας βιώνουμε εξίσου ακραία κλιματικά φαινόμενα, όπως τις πλημμύρες ή τους σεισμούς. Την ίδια στιγμή όμως, υπάρχουν περιοχές που ήδη εδώ και μια πενταετία, αντικρύζουν κατάματα ένα μέρος της καταστροφής που θα έρθει.
Οι παγκόσμιοι ηγέτες και τα λόμπι δεν δείχνουν να το αντιλαμβάνονται αυτό, αν κρίνουμε από τον επί της ουσίας αποκλεισμό κοινοτήτων από τις διαβουλεύσεις στην COP26. Στις πρώτες δύο ημέρες είδαμε εκπροσώπους από ιθαγενείς να ανεβαίνουν στο βήμα, όμως από κει και μετά η συμμετοχή τους στις αποφάσεις είναι μηδαμινή. Σαν να έγιναν όλα για το σόου στις πρώτες δύο ημέρες της COP26, όταν και οι πολιτικοί του κόσμου έθεσαν τους στόχους τους και μετά εμφανίστηκε η σκληρή αλήθεια.
Όπως αναφέρει η Guardian, εκπρόσωποι κοινοτήτων απ΄όλο τον κόσμο καταγγέλλουν ότι τους έχουν περιορίσει την πρόσβαση στις συζητήσεις, κάτι που είναι άδικο και πρωτοφανές. Εκατοντάδες εκπρόσωποι περιβαλλοντικών οργανώσεων, ιθαγενών πολιτισμών και ακτιβιστές για την κλιματική αλλαγή, έχουν αποκλειστεί από τις διαπραγματεύσεις και από το να συζητήσουν με όσους θα λάβουν τις τελικές αποφάσεις. Αποφάσεις που πρώτα απ΄όλους θα επηρεάσουν τους ίδιους.
Μέχρι στιγμής, οι εκπρόσωποι των πολιτών του κόσμου, επί της ουσίας, αυτοί που ελέγχουν την αξιοπιστία των πολιτικών αποφάσεων, δεν έχουν καμία συμμετοχή στις αποφάσεις για τις εκπομπές ρύπων και για τη χρηματοδότηση των εθνών για κλιματικές επενδύσεις.
«Οι εκπρόσωποι του λαού είναι ζωτικής σημασίας φωνές για το αποτέλεσμα της COP26, αλλά δεν τους επιτρέπεται να κάνουν τη δουλειά τους. Αν η συμμετοχή και η συμπερίληψη είναι το μέτρο του δικαίου, τότε βρισκόμαστε σε κινούμενη άμμο» ανέφερε ο Τασνίμ Εσόπ, επικεφαλής του Climate Action Network (CAN), που εκπροσωπεί πάνω από 1.500 οργανώσεις (οργανώσεις νεολαίας, συνδικάτα εμπορίου, ιθαγενείς, επιχειρηματίες, αγρότες κ.α.) από 130 χώρες.
https://www.intronews.gr/7866-2-3-chronia-kafsones-50-vathmous-kelsiou
«Η COP26 είναι χειρότερη από τις προηγούμενες COP»
Οι ιθαγενείς για παράδειγμα, που αποτελούν το 6% του παγκόσμιου πληθυσμού, προστατεύουν το 80% των δασών. «Χωρίς τις δικές μας φωνές, ο κίνδυνος για ένα πλαίσιο κανόνων που θα συνεχίζει να κακοποιεί τους ανθρώπους, τα εδάφη και τα πνευματικά δικαιώματα των ιθαγενών, είναι τεράστιος» εξηγεί ο Eriel Deranger του Indigenous Climate Action.
Η Gina Cortes, μέλος του Women and Gender Constituency τονίζει ότι «υπάρχουν χιλιάδες ακτιβιστές που θα έπρεπε να είναι εδώ, αλλά απουσιάζουν. Είναι σοκαριστικός ο βαθμός αποκλεισμού της κοινωνίας των πολιτών και των ανθρώπων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Είναι προσβλητικό, άδικο και μη αποδεκτό». Κι όλα αυτά, ενώ η βρετανική κυβέρνηση είχε αναφέρει πως η COP26 θα είναι η πιο συμπεριληπτική σύνοδος που έγινε ποτέ. Εν τέλει, τα 2/3 των οργανώσεων που συνήθως συμμετέχουν σε COP, δεν ταξίδεψαν στη Γλασκώβη.
Ο αποκλεισμός τους βασίζεται και στα μέτρα για τον κορωνοϊό, με τη διοργάνωση να κατηγορείται ότι παρόλο που υπήρχαν 6 αίθουσες διαπραγματεύσεων να λειτουργούν ταυτόχρονα, στους εκπροσώπους δόθηκε η δυνατότητα για ένα ή δύο εισιτήρια συμμετοχής. Παράλληλα, υπήρξε αποκλεισμός ανεμβολίαστων, ο οποίος όμως δεν αφορούσε αντιεμβολιαστές, αλλά ανθρώπους από κράτη όπου τα εμβόλια δεν έχουν φτάσει ακόμα, γιατί χώρες όπως η Βρετανία, έχουν κρατήσει για τον εαυτό τους τη μερίδα του λέοντος.
«Τα επίπεδα περιορισμού είναι πρωτοφανή. Είναι ανησυχητικό γιατί οι σχέσεις που χτίζονται στο ξεκίνημα της COP26, είναι σημαντικές για τη δουλειά που γίνεται στη συνέχεια. Η περιορισμένη συμμετοχή υποσκάπτει την αξιοπιστία της COP26» λέει ο Sebastian Duyck από το Κέντρο Διεθνούς Περιβαλλοντικού Νόμου. «Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος οι αποφάσεις που θα παρθούν σε αυτές τις αίθουσες, να επηρεάσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα με τον πιο δραματικό τρόπο, όπως συνέβη με τον μηχανισμό εμπορίου άνθρακα στο Κιότο. Αν ληφθεί μια κακή απόφαση, είναι αδύνατο να διορθωθεί μετά. Οι αγορές του άνθρακα αποτελούν τη μεγαλύτερη απειλή των κοινοτήτων».
«Η δυνατότητα πρόσβασης εικόνικα είναι ένας λογιστικός εφιάλτης. Η COP ήταν πάντοτε αναξιόπιστη, όμως η COP26 είναι πολύ χειρότερη, με την πρόσβαση να έχει μειωθεί με τόσους πολλούς τρόπους, είναι φρικτό» περιγράφει η Hellen Kanemi, εκπρόσωπος του ΜΚΟ Corporate Accountability για την επικράτεια της Αφρικής.
«Είναι αδύνατον να ελέγξουμε τις ανακοινώσεις, κάτι που σημαίνει ότι δεν υπάρχει υπευθυνότητα προς την κοινωνία των πολιτών. Αυτή είναι μια λυπηρή κατάσταση στην COP26» δηλώνει στη Guardian ο Nathan Thanki του Demand Climate Justice, δεύτερου μεγαλύτερου περιβαλλοντικού οργανισμού.
https://www.youtube.com/watch?v=irFF3rc51DU
Το 1% των πλουσίων έχει 30 φορές περισσότερες εκπομπές αέριων ρύπων από το 50% των φτωχών
Όπως ακριβώς συμβαίνει και στη σύνοδο κορυφής, έτσι και στην έξω ζωή, είναι μια μειονότητα που λαμβάνει αποφάσεις και καταστρέφει την πλειοψηφία.
Είναι χαρακτηριστικό πως το 1% των πιο πλούσιων ανθρώπων απελευθερώνουν 30 φορές περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα απ΄αυτό που τους αναλογεί για να υπάρχουν ελπίδες ανατροπής της αύξησης της θερμοκρασίας κατά 1.5 βαθμό Κελσίου.
https://www.intronews.gr/7816-2-cop26-chores-meiosoun-ekpobes-rypon
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκής Περιβαλλοντικής Πολιτικής (IEEP) και του Ινστιτούτου Περιβάλλοντος της Στοκχόλμης για το Oxfam, ενώ η Συμφωνία του Παρισιού όριζε πως κάθε άνθρωπος πρέπει να παράγει 2.3 τόνους άνθρακα ανά έτος μέχρι το 2030 (δηλαδή το μισό απ΄ό,τι σήμερα), το 1% των πλουσίων απελευθερώνει 70 τόνους ανά άτομο το χρόνο και με τους ρυθμούς κατανάλωσης, αυτό περισσότερο προς αύξηση οδεύει, παρά προς μείωση.
Συνολικά, αυτό το 1% θα είναι υπαίτιο για το 16% των εκπομπών διοξειδίου ως το 2030, κάτι που σημαίνει αύξηση κατά 3 μονάδες σε σχέση με το μερίδιο που είχαν τη δεκαετία του ’90. Αντιθέτως, το 50% των φτωχών εκπέμπει 1 τόνο διοξειδίου το χρόνο.
«Μια μικρή ελίτ φαίνεται πως έχει το ελεύθερο να μολύνει. Οι υπερβολικές εκπομπές τους τροφοδοτούν τις ακραίες καιρικές συνθήκες ανά τον κόσμο και θέτουν σε κίνδυνο τον διεθνή στόχο για μείωση της υπερθέρμανσης» αναλύει η Nafkote Dabi, επικεφαλής του Oxfam για την κλιματική πολιτική.
Φυσικά, σε αυτό το 1% συμπεριλαμβάνονται προσωπικότητες όπως οι Jeff Bezos, Sir Richard Branson και Elon Musk, τα διαστημικά προγράμματα των οποίων επιβαρύνουν την ατμόσφαιρα. Η έρευνα αποδεικνύει πως η δική τους συμβολή είναι που μειώνει τις πιθανότητες ανατροπής της υπερθέρμανσης.
Συνολικά, η έρευνα εξηγεί πως οι εκπομπές ενός πλούσιου 10% του πλανήτη, υπερβαίνουν τις εκπομπές του υπόλοιπου 90%. Αυτό σημαίνει πως ακόμα κι αν το 90% μειώσει τις εκπομπές του στο προτεινόμενο όριο, το αποτέλεσμα δεν θα αλλάξει.
