Αν έχεις βρεθεί στην Ύδρα, θα έχεις καταλάβει πως είναι ένα μοναδικό νησί. Όχι ως προς την ομορφιά του ή τον τόπο του, αλλά ως προς την πολεοδομία του, την αρχιτεκτονική του, τη μορφολογία των οικισμών. Είναι ένα νησί όπου τον πρώτο λόγο τον έχει η αρχαιολογική υπηρεσία, απαγορεύονται τα αυτοκίνητα, απαγορεύεται να χτιστεί κάτι καινούργιο, παρά μόνο να ανακαινιστεί κι αυτό μετά από αρκετό τρέξιμο για να λάβεις τις απαραίτητες άδειες, επομένως δημιουργούνται αναγκαστικά κάποιες δυσκολίες.
Μια από αυτές είναι η ευκολία με την οποία χρησιμοποιούνται τα ιπποειδή εργασίας, που τα βλέπεις να αποτελούν τη λύση διά πάσα νόσο και πάσα μ…ία, σε βαθμό που δεν είναι εύκολο να ελεγχθεί από τις αρχές αν περνάει το όριο του παράνομου ή απλά παραμένει στη σφαίρα του ανήθικου.
Τέλος πάντων, το κομμάτι των ιπποειδών στην Ύδρα το έχω σχολιάσει εκτενώς στο παρελθόν, δεν έχω δει κανέναν να ευαισθητοποιείται και να ασχολείται, πιθανότατα τα ζώα θεωρούνται υπό, άρα δεν θα απασχολήσουν κάποιον.
Υπάρχει όμως κι ένα άλλο πρόβλημα στο νησί που επηρεάζει τους ανθρώπους και κατά την παρουσία μου εκεί, μίλησα με αρκετούς, κατοίκους που είτε έχουν επιχειρήσεις στην Ύδρα είτε έχουν εξοχικό εκεί, κι αυτό αφορά στα σκουπίδια.
Κατ’ αρχάς, με το που κατέβηκα από το πλοίο, είδα μια στοίβα από σκουπίδια δίπλα στο λιμάνι, στο σημείο όπου περιμένουν οι ταξιδιώτες για το επόμενο πλοίο.
Μετά, είδα το σκουπιδιάρικο να περνάει για την περισυλλογή των σκουπιδιών μπροστά στα τραπέζια με τις καφετέριες, κάτι που είναι ανθυγιεινό και, εικάζω, απαγορεύεται. Δηλαδή την ώρα που άνθρωποι τρώνε και πίνουν, δίπλα τους περνούσε ένα όχημα που στην καρότσα ήταν γεμάτο με σκουπίδια και χώμα. Κι αυτό συνέβη 3 φορές όσο ήμουν στο νησί.
Ρώτησα μαγαζάτορες και μου εξέφρασαν την ενόχλησή τους ως προς αυτό, αλλά και το ότι έχουν μια ορισμένη ώρα από τον δήμο που τους επιτρέπεται να βγάλουν τα σκουπίδια τους και να πάνε να τα αφήσουν σε συγκεκριμένα σημεία.
Από τις βόλτες που έκανα στο νησί, βρήκα 4-5 σημεία με πολλές μαύρες σακούλες ή με διαφόρων ειδών σκουπίδια ή πεταμένα ξύλα και αντικείμενα που είτε δημιουργούν εστίες μόλυνσης είτε σημεία όπου μπορεί κάποιος εύκολα να τραυματιστεί. Είδα επίσης σε διάφορα σημεία, χωράφια να είναι γεμάτα με πλαστικά και μικροαπορρίμματα, δείγμα του ότι υπάρχει είτε αδιαφορία από τουρίστες και ντόπιους είτε μια απελπισία ως προς το κομμάτι των απορριμμάτων, που από αντίδραση τα πετάνε κάποιοι όπου βρουν. Ακόμα κι έξω από μαγαζιά μαζεύονται σκουπίδια.
Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.
Σε ένα από τα σημεία, είδα αρκετούς πράσινους κάδους μαζεμένους που γεμίζουν πολύ εύκολα, σε έναν μάλιστα ήταν πολλά τα περιττώματα των ιπποειδών και κάτω από τον ήλιο για ώρες, με μύγες να μαζεύονται.
Το πρόβλημα παρατήρησα ότι είναι αρκετά έντονο για ντόπιους και προς τη μεριά που είναι ο Ήλιος, εκεί όπου υπάρχει ένας κάδος για τα διάφορα είδη απορριμμάτων (αυτό να το αναγνωρίσουμε), αλλά υπερφορτώνονται, γεμίζουν τόσο και υπάρχουν μέρες που οι άνθρωποι προς αυτή τη μεριά μυρίζουν διαρκώς σκουπιδίλα και η υγιεινή έξω από τα σπίτια τους απουσιάζει. Και πρόκειται για ένα πέτρινο δρομάκι σε εκείνο το σημείο, όπου πάνε αρκετοί άνθρωποι να βγάλουν φωτογραφίες κλπ.
Κάποιοι κάτοικοι έχουν προσπαθήσει να αλλάξει αυτό μέσω του δήμου, αλλά δεν έχει υπάρξει πρόοδος και βγαίνουν στα μπαλκόνια τους για να εισπνέουν ανθυγιεινό αέρα αρκετές ημέρες. Για να καταλάβετε την απελπισία τους, η πινακίδα στην κεντρική φωτογραφία, είναι από αυτό το σημείο του νησιού.
Χωματερή καύσης στο νησί που φέρνει σκουπίδια στη θάλασσα
Από αυτά που μου περιέγραψαν κάποιοι από τους ντόπιους, όλο τον χρόνο υπάρχει πρόβλημα, αλλά το καλοκαίρι, προφανώς λόγω των τουριστών που προσθέτουν σκουπίδια κατά δεκάδες τόνους, η κατάσταση γίνεται ως και αφόρητη αρκετές ημέρες.
Οι κάδοι είναι γενικά τοποθετημένοι σε σημεία που δεν θα έπρεπε, δεδομένου ότι η περισυλλογή από το σκουπιδιάρικο γίνεται σε συγκεκριμένες ώρες, άρα υπάρχουν μεγάλα διαστήματα στα οποία οι άνθρωποι είναι εκτεθειμένοι, αφού πρόκειται για σοκάκια από τα οποία περνάνε αρκετοί για να γυρίσουν το νησί.
Ο όγκος των σκουπιδιών που μαζεύει το σκουπιδιάρικο στο νησί, καταλήγει σε ένα σημείο που οι ντόπιοι το λένε Κρίταμι, σε ένα βουνό προς την πίσω μεριά, που δε φαίνεται, όπου γίνεται η καύση τους, δίπλα στη θάλασσα. Επομένως, αν η καύση δε γίνει άμεσα, ένα φύσημα του ανέμου αρκεί για να καταλήξει στο νερό ένα μέρος των απορριμμάτων. Κι όταν γίνει η καύση, τα υπολείμματά της στο νερό θα καταλήξουν.
Και μιλάμε για το νησί όπου πριν από 2 μήνες περίπου, έπιασε φωτιά δάσος από πυροτεχνήματα σκάφους.
Στις μέρες που έμεινα στο νησί, είδα αρκετές φορές πλαστικά και άλλα απορρίμματα να επιπλέουν στο νερό καθώς πήγαινα προς το λιμάνι, πέτυχα μέχρι και νεκρά μικρά ψάρια να επιπλέουν.
Εκτός από τα απορρίμματα, ντόπιοι μου μετέφεραν και πρόβλημα με τις αποχετεύσεις, υποστηρίζοντας πως έχουν γίνει επιφανειακές κατασκευές που διαλύονται εύκολα, με αποτέλεσμα τα λύματα να καταλήγουν στη θάλασσα, όπως βλέπετε στη φωτογραφία.
Μέσα σε όλα, το νησί ταλαιπωρείται, όπως έχουμε δει και στην Πάρο και αλλού, από τα απορρίμματα των εργολάβων που κάνουν τις ανακαινίσεις και τις εργασίες σε κτήρια, που φορτώνουν στον δήμο την υποχρέωση περισυλλογής τους.
Από αυτά που μπόρεσα να καταλάβω, η στελέχωση στις υπηρεσίες καθαρισμού του δήμου δεν είναι επαρκής, η μορφολογία στο νησί προκαλεί από μόνη της αρκετούς περιορισμούς, επομένως οι κάτοικοι είναι εγκλωβισμένοι, όπως το είδα, σε μια κατάσταση που μόνο η ανάδειξή της ως μείζονος σημασίας μπορεί να την αλλάξει.
Πριν γραφτεί αυτό το κείμενο, έγινε προσπάθεια επικοινωνίας με τον δήμο, με τον δήμαρχο, με τηλεφωνική κλήση στην οποία δεν υπήρξε απάντηση και με ένα mail στο email που αναγράφεται στην ιστοσελίδα του δήμου, με σκοπό να μας εξηγήσει τις όποιες αντικειμενικές δυσκολίες, ούτε εκεί ελήφθη κάποια ανταπόκριση.
