Οι πανύψηλοι ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης -η οποία δε λέγεται άδικα το κέντρο του κόσμου-. Όμως, σύμφωνα με νέα έρευνα που επικαλείται η New York Post , το βάρος των κτιρίων αυτών μπορεί να συμβάλει στην… βύθιση της πόλης.
Αυτό προκύπτει από τη μελέτη τριών ωκεανολόγων του Πανεπιστημίου του Ρόουντ Άιλαντ και ενός ερευνητή από το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, οι οποίοι συνεργάστηκαν για να δημοσιεύσουν τα ευρήματά τους στο επιστημονικό περιοδικό Earth’s Future.
Σύμφωνα με το architecturaldigest.com, που επικαλείται τη μελέτη, η Νέα Υόρκη βυθίζεται με ρυθμό 1-2 χιλιοστά ετησίως, υπό το βάρος των ουρανοξυστών της. Μερικά χιλιοστά μπορεί να μην ακούγονται πολλά, αλλά ορισμένα τμήματα της πόλης υποχωρούν πολύ πιο γρήγορα, στο ίδιο επίπεδο με τους ταχύτερους παρατηρηθέντες ρυθμούς με τους οποίους ανακάμπτουν οι τεκτονικές πλάκες όταν λιώνουν οι παγετώνες.
Η παραμόρφωση αυτή θα μπορούσε να σημάνει πρόβλημα για την πόλη που βρίσκεται σε χαμηλό υψόμετρο και φιλοξενεί πάνω από οκτώ εκατομμύρια ανθρώπους, οπότε τα ευρήματα θα πρέπει να ενθαρρύνουν περαιτέρω προσπάθειες για την ανάπτυξη στρατηγικών περιορισμού του κινδύνου πλημμύρας και της ανόδου της στάθμης της θάλασσας.
«Καμπανάκι» από τους ειδικούς
«Ο σκοπός της μελέτης είναι να ευαισθητοποιήσει το κοινό ότι κάθε επιπλέον πολυώροφο κτίριο που κατασκευάζεται σε παράκτιες, ποτάμιες ή λιμναίες περιοχές μπορεί να συμβάλει στον μελλοντικό κίνδυνο πλημμύρας», γράφει ο γεωλόγος Tom Parsons της Γεωλογικής Υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών και οι συνάδελφοί του στο Πανεπιστήμιο του Rhode Island. Τα κτίρια και οι δρόμοι ζυγίζουν περισσότερο από όλα τα δέντρα και τους θάμνους του κόσμου
Φέρνει επίσης στο νου την πληθώρα των ανθρώπινων κατασκευών. Από το 2020, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι όλα τα πράγματα που έχουν φτιάξει ποτέ οι άνθρωποι πλησιάζουν ή ξεπερνούν ήδη το ξηρό βάρος κάθε τελευταίου ζωντανού οργανισμού στη Γη. Τα κτίρια και οι δρόμοι ζυγίζουν περισσότερο από όλα τα δέντρα και τους θάμνους μαζί -μάλιστα, τα πλαστικά διπλασιάζουν το βάρος των ζώων.
Πώς έγινε η μελέτη
Σε αυτή τη νέα μελέτη, ο Parsons και οι συνεργάτες του υπολόγισαν τη συσσωρευμένη μάζα των περισσότερων από 1 εκατομμύριο κτιρίων στη Νέα Υόρκη, η οποία υπολογίστηκε σε 764.000.000.000 χιλιόγραμμα ή 1,68 τρισεκατομμύρια λίβρες. Στη συνέχεια χώρισαν την πόλη σε ένα πλέγμα τετραγώνων 100 επί 100 μέτρων και μετέτρεψαν τη μάζα των κτιρίων σε πίεση προς τα κάτω, συνυπολογίζοντας την έλξη της βαρύτητας.
Οι εκτιμήσεις των επιστημόνων αφορούσαν μόνο με τη μάζα των κτιρίων και το περιεχόμενό τους, όχι τους δρόμους, τα πεζοδρόμια, τις γέφυρες, τους σιδηροδρόμους και άλλες πλακόστρωτες περιοχές της Νέας Υόρκης. Ακόμα και με αυτούς τους περιορισμούς, οι νέοι αυτοί υπολογισμοί βελτιώνουν τις προηγούμενες παρατηρήσεις για τις καθιζήσεις στην πόλη, λαμβάνοντας υπόψη την πολύπλοκη επιφανειακή γεωλογία κάτω από τη Νέα Υόρκη που αποτελείται από αποθέσεις άμμου, ιλύος και αργίλου σε λίμνες και βραχώδη πετρώματα.
Συγκρίνοντας αυτά τα μοντέλα που έφτιαξαν οι επιστήμονες με δορυφορικά δεδομένα που μετρούν το ύψος της επιφάνειας της γης, η ομάδα χαρτογράφησε τις εκτιμήσεις της για την καθίζηση σε ολόκληρη την πόλη. Η αυξημένη αστικοποίηση, συμπεριλαμβανομένης της αποξήρανσης και άντλησης υπόγειων υδάτων, θα μπορούσε να επιδεινώσει το πρόβλημα των καθιζήσεων της Νέας Υόρκης, προειδοποιούν οι ερευνητές.
Και η Τζακάρτα αντιμέτωπη με καθίζηση
Η Νέα Υόρκη σίγουρα δεν είναι η μόνη που είναι αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της καθίζησης. Το ένα τέταρτο της πρωτεύουσας της Ινδονησίας, Τζακάρτα, θα μπορούσε να είναι κάτω από το νερό μέχρι το 2050, με τμήματα της πόλης να βυθίζονται κατά σχεδόν 11 εκατοστά ετησίως λόγω της άντλησης υπόγειων υδάτων. Περισσότεροι από 30 εκατομμύρια κάτοικοι της Τζακάρτα σκέφτονται τώρα την πιθανότητα να μετεγκαταστήσουν την πόλη ή να διπλασιάσουν τις δράσεις τους για το κλίμα, όπως η επιλογή ηλεκτρικών λεωφορείων.
Η Νέα Υόρκη, συγκριτικά, κατατάσσεται στην τρίτη θέση όσον αφορά την έκθεσή της σε μελλοντικές πλημμύρες. Μεγάλο μέρος του κάτω Μανχάταν βρίσκεται μόνο 1 και 2 μέτρα πάνω από την τρέχουσα στάθμη της θάλασσας. Οι τυφώνες του 2012 (Sandy) και του 2021 (Ida) έδειξαν επίσης πόσο γρήγορα η κυρίως πλακόστρωτη πόλη μπορεί να πλημμυρίσει από νερό.
«Η Νέα Υόρκη είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των αναπτυσσόμενων παράκτιων πόλεων σε όλο τον κόσμο που παρατηρείται ότι υποχωρούν, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει μια κοινή παγκόσμια πρόκληση για την αντιμετώπιση του αυξανόμενου κινδύνου πλημμύρας», καταλήγουν οι ερευνητές.
