Σου αρέσει να διαβάζεις θέματα για τα καλύτερα wine bar της Αθήνας; Είσαι φαν της οινογνωσίας και επιζητάς να δοκιμάζεις νέες γεύσεις, να τεστάρεις τον ουρανίσκο σου και να το απολαμβάνεις ξεχωρίζοντας «νότες» και αρώματα; Σου έχουμε άσχημα νέα – μην κατηγορήσεις, παρακαλούμε, τον αγγελιοφόρο. Το μέλλον προδιαγράφεται ζοφερό για το ελληνικό κρασί και guess what, τα φταίει ξανά η κλιματική κρίση.
Ξεμένουμε. Σώζονται τα αποθέματα. Δεν θα συμβεί αύριο το πρωί ούτε στο πολύ άμεσο μέλλον. Αλλά η πορεία, αν δεν αλλάξει κάτι, είναι προδιαγεγραμμένη. Αργά αλλά σταθερά οδεύουμε προς την καταστροφή και το ελληνικό κρασί θα πάψει να είναι αυτό που είναι σήμερα, τουλάχιστον ως προς τα αριθμητικά του δεδομένα. Σου είχαμε γράψει πέρσι εδώ για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Σαντορίνη. Δεν είναι μόνο εκεί το πρόβλημα.
Με βάση τα στοιχεία της αμπελοοινικής περιόδου 2024/2025, ο όγκος της εγχώριας οινοπαραγωγής (1.430.666 hl) είναι ο δεύτερος χαμηλότερος όλων των εποχών, ένα μόλις χρόνο μετά το προηγούμενο αρνητικό ρεκόρ ( (1.379.433 hl). ). Σε σύνολο 5ετίας, η μείωση αγγίζει το 33%. Για να γίνει ακόμα πιο φανερή η διαφορά, αρκεί να πούμε πως ο μέσος όρος παραγωγής την εικοσαετία 1993-2013 ανερχόταν στα 3.588.000 hl. Περασμένα μεγαλεία…
Γιατί το κρασί κινδυνεύει – Οι λόγοι της μείωσης της παραγωγής
Με απλά, αλλά διόλου ευχάριστα, λόγια αυτό σημαίνει πως η παραγωγή των οινοποιιών δεν αρκεί για να καλύψει τα «θέλω» της ζήτησης. Ανεβαίνουν έτσι οι τιμές και λέμε το… κρασί κρασάκι. Και, ξαναλέμε, η τάση δεν είναι καν προς σταθεροποίηση έστω σε αυτά τα νούμερα. Είναι προς το «όλο και χειρότερα». Με τον κύριο φταίχτη να εντοπίζεται ξεκάθαρα στην κλιματική κρίση.
Η έλλειψη βροχοπτώσεων ή οι ακραίες νεροποντές (τα άκρα, είτε προς τη μία είτε προς την άλλη πλευρά, είναι πάντα πρόβλημα), οι ολοένα μεγαλύτεροι σε διάρκεια και ένταση καύσωνες, οι πρώιμοι παγετοί, οι ασθένειες (όπως ο περονόσπορος), όλα αυτά οδήγησαν σε μεγάλες ζημιές και τελικά σε κατακόρυφη μείωση της παραγωγής. Μέσα σε όλα καταγράφεται και σημαντική μείωση των εκτάσεων αμπελοκαλλιέργειας.
Προφανώς λοιπόν δεν μιλάμε για κάτι το αποκλειστικά ελληνικό όσον αφορά το κρασί. Είναι παγκόσμιο το ζήτημα, το πρόβλημα. Έχουμε να κάνουμε με ιστορικά χαμηλούς όγκους παραγωγής. Που σε διεθνές επίπεδο εντοπίζονται επίσης αιτιολογικά στις ακραίες κλιματολογικές συνθήκες και σε εκτεταμένες μυκητολογικές ασθένειες. Με αυτά και με τούτα, η παγκόσμια παραγωγή το 2023 ήταν η χαμηλότερη καταγεγραμμένη μετά το 1961!
Και σημειωτέον τα δεδομένα ήταν παρόμοια και στα δύο ημισφαίρια. Εάν σε όλα προσθέσουμε και εξωγενείς παράγοντες, όπως την ακρίβεια, το εξαιρετικά αβέβαιο πολιτικό κλίμα, τις ενεργειακές κρίσεις και τις διαταραχές στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού κατανοούμε πως το πράγμα γίνεται ακόμα πιο σύνθετο, δύσκολο. Σηκώνει… κρασί η υπόθεση για να ξεχαστούμε, καθώς ως γνωστόν ευφραίνει καρδίαν. Αλλά πού να το βρούμε σε λιγο καιρό έτσι όπως (δεν) πάει η δουλειά…
