Από τα πλέον χαρακτηριστικά της Βενετίας είναι οι συχνές πλημμύρες με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπη γεγονός που απειλεί την συνέχιση της ύπαρξης της.
Μόνο τον Αύγουστο του 2021 είχε 5 παλίρροιες ύψους μεγαλύτερου του ενός μέτρου κάτι που στο παρελθόν δεν θα συνέβαινε ποτέ. Κι όμως, η ιταλική πόλη είναι από τις πρώτες που έρχονται αντιμέτωπες με τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.Τα νερά της υφάλμυρης λιμνοθάλασσας εισβάλλουν στην Βασιλική του Αγίου Μάρκου δημιουργώντας κάθε φορά μεγάλες οικονομικές φθορές και πλήγμα στον τουρισμό της πόλης.
Στην προσπάθεια να αναχαιτίσουν την μελλοντική βύθιση της Βενετίας εδώ και δεκαετίες έχει ξεκινήσει η συζήτηση για το MOSE (Modulo Sperimentale Elettromeccanico) ένα από τα πιο σύγχρονα και κοστοβόρα αντιπλημμυρικά έργα της Ευρώπης. Συγκεκριμένα, μετά από ένα σκάνδαλο δωροδοκίας και πολλές καθυστερήσεις η κατασκευή του ξεκίνησε τελικά το 2009 και ολοκληρώθηκε το 2019 χωρίς ωστόσο να έχει δοθεί η τελική έγκριση για την πλήρη λειτουργία του.
Πηγή γραφήματος: CNN
Το έργο των 6 δις. ευρώ εκτείνεται ανάμεσα από το ανώνυμο νησί που βρίσκεται ανάμεσα στη χερσόνησο του Cavallino-Treporti και το νησί Lido, μια τεράστια αμμουδιά που αποκλείει το μεγαλύτερο μέρος του ιστορικού κέντρου της Βενετίας από την Αδριατική Θάλασσα.
Κάθε ένα από τα φράγματα του έχει μήκος 20-30 μέτρα και πλάτος 20 μέτρα. Είναι ενσωματωμένα στον βυθό της θάλασσας σε τσιμεντένιες βάσεις, πλάτους 40 μέτρων, μήκους 60 μέτρων και ύψους 10 μέτρων, 78 στο σύνολο τους, απλωμένα σε τέσσερις γραμμές, στα τρία σημεία εισόδου στη βενετσιάνικη λιμνοθάλασσα
Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλα φράγματα στην υπόλοιπη Ευρώπη το έργο είναι ορατό μόνο όταν υπάρχει ανάγκη χρήσης του την υπόλοιπη περίοδο δεν φαίνεται τίποτα από αυτό.
Στις 3 Οκτωβρίου του 2020, ήταν η πρώτη φορά που το MOSE τέθηκε σε εφαρμογή όταν, η Βενετία χτυπήθηκε από μια εξαιρετικά υψηλή παλίρροια.
Μια παλίρροια που έφτασε τα 135 εκατοστά πάνω από τα κανονικά επίπεδα της στάθμης και οποία έπληξε τη Βενετία. Σε αντίθετη περίπτωση, αυτό θα έβαζε περίπου τη μισή πόλη κάτω από το νερό και οι Βενετοί βίωσαν μια ιστορική στιγμή που τους έδωσε ελπίδες για το μέλλον.
Στα κεντρικά γραφεία, στην αίθουσα ελέγχου μεταδίδονται ζωντανά πλάνα CCTV με σκάφη που περνούν από τα κανάλια. Τροφοδοτούνται επίσης με πληροφορίες για τα επίπεδα του καιρού και της παλίρροιας και παρακολουθούνται τα εμπόδια όταν αυτά ανυψώνονται.
Επίσης, ελέγχεται η στάθμη της λιμνοθάλασσας και η στάθμης της θάλασσας.
Φυσικά, έργα αυτού του μεγέθους αντιμετωπίζουν πάντα μεγάλη κριτική . Μία από τις κύριες επικρίσεις που ασκούνται στο MOSE είναι ότι τα εμπόδια παρεμβαίνουν στο οικοσύστημα της λιμνοθάλασσας, μετατρέποντάς το σε λίμνη και όχι σε ζωντανή λιμνοθάλασσα.
Όμως, λέει ο Spitz, «πέρυσι τα φράγματα ήταν πάνω για 48 ώρες, ήταν μια δοκιμή, για να δοκιμάσουμε την αντοχή τους. Στο μέλλον, ακόμη και σε περιόδους που τα εμπόδια αυξάνονται καθημερινά, θα είναι μόνο για λίγες ώρες τη φορά. Τοποθετήθηκαν επίσης κλειδαριές στην Chioggia και στο Malamocco για να επιτρέψουν σε ορισμένα αλιευτικά και βιομηχανικά πλοία να περνούν ενώ τα εμπόδια είναι πάνω».
«Όταν ανεβαίνει, είναι τρεις, τέσσερις ώρες το πολύ. Και τότε δεν είναι δεδομένο ότι πρέπει να σηκώσεις όλα τα εμπόδια. Υπάρχουν πολλές δυνατότητες και μεγάλη ευελιξία. Δοκιμάζουμε όλες για να στοχεύσουμε τις επιλογές καλύτερα στις ανάγκες που σταδιακά θα εμφανιστούν. Κάθε φορά που κάνουμε αύξηση , ετοιμάζουμε δεκάδες τεστ για να πάρουμε τις απαντήσεις που χρειαζόμαστε, να κατανοήσουμε τη λειτουργία και να τη βελτιώσουμε».
Και συνεχίζει «πάνω απ ‘όλα πρέπει να βρούμε ένα σημείο ισορροπίας μεταξύ των οικονομικών αναγκών όσων δραστηριοποιούνται στη λιμνοθάλασσα και της ανάγκης για προστασία».
Τέλος, το MOSE δεν είχε μόνο τεράστιο κόστος κατασκευής αλλά και μεγάλα ετήσια κόστη συντήρησης κάτι που προς το παρόν φαίνεται να είναι αναγκαίο κακό προκειμένου να σωθεί η Βενετία.
Πηγή: CNN
