Όταν μιλάμε για κλιματική κρίση και όσα αυτή φέρνει, δε μπορούμε με τίποτα να ξέρουμε τι θα υπάρχει στο μέλλον και τι δε θα υπάρχει. Μπορεί να εξαφανιστούν δύο παραλίες, μπορεί να εξαφανιστούν 50 παραλίες και να περικυκλωθεί από νερό η Θεσσαλία και να γίνει το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας. Τα πάντα είναι πιθανά και τίποτα ταυτόχρονα.
Σε κάθε περίπτωση, επιστήμονες που ασχολούνται με την αλλαγή του κλίματος και το περιβάλλον, τρέχουν προσομοιώσεις, έχουν μοντέλα με τα οποία μπορούν να δουν στο μέλλον και να κάνουν μια εκτίμηση για αυτό που θα έρθει.
Ο ακαδημαϊκός και καθηγητής Φυσικών Καταστροφών στο Πολυτεχνείο Κρήτης, είχε μιλήσει στις αρχές της εβδομάδας για ένα μεγάλο πρόβλημα, που είναι η διάβρωση των παραλιών, κάτι που οφείλεται τόσο στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας όσο και στο ότι τις προηγούμενες δεκαετίες έγιναν πολλά μεγάλα έργα που βασίστηκαν στην μεταφορά άμμου από παραλίες στα εργοτάξια, για να χρησιμοποιηθεί ως υλικό.
Στις δηλώσεις του στο Πρώτο Πρόγραμμα, ο κ. Συνολάκης είχε αναφερθεί στην πιθανότητα η Βουλιαγμένη να γίνει νησίδα μέσα στην Αττική, είχε όμως μιλήσει και για δύο παραλίες που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο στο μέλλον να διαβρωθούν τελείως και να μην υπάρχουν. Και, λογικά, δεν θα είναι οι μόνες.
Ο λόγος για την μεγάλη παραλία του Πλατανιά στην Κρήτη και τον Πλατύ Γιαλό στη Σίφνο. Ο κ. Συνολάκης δεν ήταν κατηγορηματικός πως θα εξαφανιστούν ή πότε θα συμβεί αυτό, εξήγησε όμως πως αντιμετωπίζουν πρόβλημα διάβρωσης και αν δεν γίνουν κάποια πράγματα για να ανατραπεί αυτό, τότε πιθανότατα σε μερικές δεκαετίες δεν θα υπάρχουν.
